Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

benim merak ettiğim rabıta ile şeyhe bağlananlar şeyhlerine yanlış yapmaktan mı yoksa Allah'a yanlış yapmaktan mı daha çok korkuyorlar?

şeyhi üzmek Allah'ı da mı üzmektir ya da Allah'ı üzmek şeyhi de mi üzmektir?

diyelimki benim şeyhimin tipinden hoşlanmıyorum - Allah yaratmıştır elbet ama ne yapayım ki bana itici geliyor.elimde değil.- .

 adamın Allah'ın sevgili kulu olduğuna da inanıyorum bu arada.

rabıta yaptığım zaman şeyhim yanımdaymış gibi düşündüğümde içimde garip hisler - pek hoş olmayan - oluşuyor.bu durumda ben günahkar mıyım?acaba ikiyüzlülük mü yapıyorum?yoksa Allah benim kalbimi mühürlemiş mi?

bunun dışında rabıta yapmadan ALLAH'a dua ettiğimde O'nu zikrettiğimde içim huşu ile kabarıyor.O'na en gizli isteklerimi dileklerimi bile söyleyebiliyorum.O'nda af diliyorum.tövbe ediyorum.

rabıta  yaptığımda ise rahat olamıyorum.dilediğim gibi Allah'a yalvarıp af dileyemiyorum.O'ndan imdat isteyemiyorum.çünkü yanımda 3. bir kişi var.  

ben sapık mıyım? Allah'ın evliyası ( dostu ) yanımda olduğunda rahatsızlık hissediyorum.acaba cehennemde çatır çatır yanacak mıyım?

yoksa kendime başka bir şeyh mi aramalıyım?

saygılarımla.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

selam zamanında bu tarikat mensublarının olduğu bir yere gitmiştim... sohbet edildi felan derken zurnanın zırt dediği yere geldik... neydi bu murşide el verip baş eğip tövbe etmekk.... dedim bu şirk tehlikeli bi durum yok dediler arkadaşlar değil felan şöyle böyle... bunlar ahirette bizlere şefaatçı olacaklar aracılık edecekler ulenn dedim bu adam ne diyo... neyse ben yapmadım tabi bir dahada oraya gitmedim.... bana diyorki şeyleri ile alakalı hepsi ilginçte en ilgincini söyleyeyim ... şşeyhiii benim bir gece yatakta kaç kere sağa kaç kere sola döndüğümü bilebilirmiş...

dedim ozaman evliler yandı bu şeyh onları sinema izler gibi izliyodur... yok öyle şeyler olunca bakmaz dediler....

bu kadar salak insanlar olabilirmi yaa....

salak dediğim için üzgünüm ama allahta bunlara akılsızlar diyor .....

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

                   KUR'AN VE SÜNNET'İN EMRETTİĞİ RABITA

Bazıları tasavvufta tarif ve tavsiye edilen rabıtayı tenkit etmekteler. Kimi bu tenkidin şiddetini artırıp rabıtaya şirk diyecek kadar ileri gitmektedir. Acaba birisine göre ibadet, diğerine göre felaket olan bu rabıta nedir?

Tasavvufta rabıta, terbiyenin temeli ve en büyük zikir sebebi görülürken, onu şirk gören kimse hangi delil ve mantıkla bu sonuca varabiliyor?

Gerçekten şirke götüren bir rabıta çeşidi mevcut mudur?
Rabıtanın Kur’an ve Sünnet’te bir örneği, benzeri, delili ve tarifi var mıdır? İnsan terbiyesi için rabıtanın gereği nedir? Bütün bunlar, cevap arayan sorulardır.


Aslında çözüm kolaydır. Aramızda bir ihtilaf varsa, yapılacak iş hakeme gitmektir. Din işlerinde hakem Kur’an ve Sünnet’tir. Biz de önce Kur’an ve Sünnet’e bakacağız. Onlarda rabıtanın nasıl ele alındığını inceleyeceğiz.

“Rabıta”, “ribat”, “murabata” kelime olarak “rabt” kökünden gelmektedir. Rabıta ve rabt, sözlükte iki şeyi birbirine iyice bağlamak anlamına gelir. Bu kelimeye, iki şeyi birbirine bağlayan ip, alaka, şiddetli muhabbet, münasebet, ilgi ve sevgi ile bir şeye bağlılık, cesur ve dayanıklı olmak gibi manalar da verilmiştir. (Cevherî, Sıhah; İbnu Manzur, Lisanu’l-Arab; Zebidî,Tacu’l-Arus.)

Bu kelimeler kullanıldıkları yere göre, bir şeyin üzerinde sabit durmak, kendini hapsetmek, başkasından kesilip bir şeye tam yönelmek gibi manalar da taşımaktadır. (Razî, Tefsir-i Kebir; Kurtubî, el-Cami li Ahkami’l-Kur’an; İbnu Kesir, Tefsir.)

Kur’an ve Sünnet’te anlatılan rabıta çeşitleri de, bu manaların birini veya birkaçını içermektedir.

KUR'AN'DA RABITA GEÇİYOR MU?

Kur’an’da rabıta kelimesi açıkça zikredilmektedir. Bunu şu ayette görüyoruz:

“Ey iman edenler! Allah yolunda sabredin, düşmanlarınız karşısında sebat gösterin, rabıta yapın / Allah’ın korumanızı istediği sınırları bekleyin, Allah’tan korkun ki kurtuluşa eresiniz.” (Âl-i İmran, 200)

Bu ayetteki “rabıta yapın” emri, her mümini ilgilendiren bir emirdir. Tefsirlerde burada geçen rabıtaya şu manalar verilmiştir: Düşmanların saldıracağı yerleri gözetleyin, sınırları bekleyin. Dininizi tehlikelerden koruyun. Nefis ve şeytan düşmanlarına karşı uyanık olun. Onların kalbinize girmesine yol vermeyin. Allah’ın çizdiği sınırları iyi gözetin, ilâhi hükümlere harfiyen uyun. Namaz vakitlerini gözetleyin ve mescitleri ibadet, taat ve zikir ile mamur edin. (Suyutî, ed-Dürrü’l-Mensur; İbnu Kesir, Tefsir.)

Yüce Allah’ın her müminden istediği rabıta, kalbini Yüce Allah’a bağlamaktır. Her işte O’nun rızasını gözetmektir. Bütün yaptıklarında helal ve haram sınırına dikkat etmektir. Kalp kâbesini günah kirlerinden temizlemektir. Oraya Allah’ın sevmediği şeyleri sokmamak için gönlü kontrol altında tutmaktır. Kısaca, Yüce Allah’ın düşman olduğu şeyleri gönülden çıkarmak ve kötülüklerin esaretinden kurtulmuş, hür bir müslüman olmaktır.

Rasulullah s.a.v. Efendimiz, “rabıta yapınız” ayeti indiği zaman, ashabına ayette anlatılan ribat ve rabıtanın ne olduğunu şöyle açıklamıştır:

“Zor ve sıkıntılı zamanlarda güzelce abdest almak, kalbi mescitlere bağlı olmak, ibadet yerlerine çokça gidip gelmek ve bir namazı kıldıktan sonra diğer namaz vaktini gözetlemek var ya; işte sizin için ribat budur, işte asıl ribat budur, işte asıl ribat budur.” (Buharî, Tirmizî, Nesaî, Malik)

Bu hadisten ribatın iki türlü manasının olduğunu anlıyoruz. Birisi manevi, diğeri maddi sınırları kontrol altında tutmaktır. Korunacak manevi sınırlar ilâhi emirler ve kalbimizdir. Maddi sınırlar ise düşmanın saldırı noktalarıdır.

Kalbin Yüce Allah ile ne halde olduğunu kontrol etmeye murakabe denir. Zahiri düşmanları takip ve kontrol etmeye ise mücadele denir. Her ikisi de mümin için vazgeçilmez birer vazifedir. Çünkü ayette kurtuluş bunlara bağlanmıştır.

TEFEKKÜR YA DA VARLIKLARI RABITA

Kur’an ve Sünnet’te emredilen bir diğer rabıta şekli tefekkürdür. Tefekkür etmek, fikretmek, düşünmek aynı şeydir. Hepsi kalple yapılan bir ameldir.

Düşünmek akıllı olmanın gereğidir. İnsanın en başta gelen özelliği düşünmektir. Tefekkür, boş ve gelişi güzel bir düşünce değildir; gizli bir ilim yoludur. Tefekkür kalp aynasında varlıkların iç yüzünü görmektir. Bilinene bakıp gizli olanı fark etmektir. Görünene bakıp görünmeyene ulaşmaktır. Delile bakıp hedefe varmaktır. Tefekkür, sanata bakıp sanatkârı tanımaktır. Kalp gözüyle Yüce Yaratıcı’nın varlıklarda gizlediği ilmini, kudretini, rahmetini ve hikmetini görüp, O’na hayran olmaktır. Bunun sonu O’nu sevmek, zikretmek, yüceltmek ve O’na teslim olup huzura ermektir. Kur’an’da bu sonuç tefekkür, tezekkür, teemmül, tedebbür, ibret, basiret, marifet ve muhabbete bağlanmıştır.

Tefekkürü tarif ettik. Tezekkür, unutulan bir şeyi hatırlamak, unutmamak ve devamlı tekrar ederek onu kalpte tutmaktır. Teemmül, bir şeyi devamlı ve çok yönlü düşünerek içinde saklı olan manayı ortaya çıkarmaktır. Tedebbür, bir şeyi derinlemesine düşünmek ve arkasındaki gizli manayı çözmektir. İbret, bir şeyde verilmek istenen mesajı almaktır. Basiret, işin iç yüzünü görmektir. Marifet, bir şeyi asli haliyle olduğu gibi tanımaktır. Muhabbet, bir şeyi sevmek ve onunla huzur bulmaktır.

Görüldüğü gibi, bütün bunlar bir irade, yöneliş, gayret, iman ve sabır istemektedir.

'MÜRŞİD YERİNE ALLAH'I DÜŞÜN' SÖZÜ DOĞRU MU?

Yüce Allah’ın zatı hariç, her şey düşünülebilir. Yüce Allah’ın zatı hiçbir şeye benzemediği için onu düşünmek mümkün değildir. Rasuiullah s.a.v. Efendimiz, bu konuda şu ölçüyü önümüze koymuştur:

“Allah Tealâ’nın zatını tefekkür etmeyin/düşünmeyin. O’nun nimetlerini ve yarattığı varlıkları düşünün. Çünkü siz Allah’ın zatını düşünmeye güç yetiremezsiniz.” (Ebu’ş-Şeyh, Kitabu’l-Azame; Ebu Nuaym, Hilye; Tabaranî, el-Evsat; Beyhakî, Şuabu’l-İman; Elbanî, Sahiha.)

Alimlerimiz bu hadisten hareketle şu temel kaideyi tespit etmişlerdir: “Her ne ki hayal edilir, o Allah değildir.” (Şa’ranî, el-Yevakıt). Yüce Allah’ın dışındaki her varlık düşünülebilir ve nasıl olduğu hayal edilebilir. Fakat Allah nasıl acaba diye düşünülmez, düşünülemez.

Bu hadis, niçin bir mürşidi düşünüyorsunuz da Allah’ı düşünmüyorsunuz, diyenlere cevap vermektedir. Kâmil mürşid, bir varlıktır, kuldur, edep ve takva sahibi salih bir insandır. Allah’ın dostu, halifesi, şahidi, delili ve davetçisidir. Onu düşünmek, hayal etmek, kalpte canlandırmak, gönülde şekillendirmek, rabıta yapmak mümkündür, fakat bu durum Yüce Allah’ın zatı için mümkün değildir.

AYETLER, İBRETLER

Yüce Allah, Kur’an’da bütün varlıklara, yerlere, göklere, dağlara, denizlere, aya, güneşe, yıldızlara, geceye, gündüze, yağmura, rüzgara, insana, bitkilere, hayvanlara, tarihte olan olaylara “ayet”, “delil” ve “ibret” ismini veriyor ve onların yaratılmasına, seyrine, sevk ve idaresine, hareket ve sonuçlarına ibretle bakmamızı, onların üzerinde derin derin düşünmemizi emrediyor. Bir sivrisineğin halini, arının yaptığı balı, örümceğin ördüğü ağı misal vererek, akıl sahiplerinin ibret almasını istiyor. Cennet, Cehennem, Sırat, Mizan ve diğer ahiret hallerini safha safha anlatarak, hepsi üzerinde düşünülmesini bekliyor.

Kısaca önümüze iki türlü ayet konmuştur. Birisi Kur’an ayetleri, diğeri kainat ayetleridir. Yüce Allah, bütünüyle Kur’an ayetlerini düşünüp öğüt almamız ve Allah’ın tek ilâh olduğunu anlamamız için indirdiğini haber veriyor. (Nisa, 82; Yusuf, 2; İbrahim, 52 v.d.)

Aynı şekilde yerler, gökler ve içindekilerin de aynı hedef için yaratıldığını bildiriyor ve onlardaki bu ilmi insanların okumasını, içindeki mesajı almasını istiyor. (Bakara, 164; Âl-i İmran, 190-191; Yunus, 101 v.d.)

Bu ayetler bize sadece kainatta olanı biteni haber vermek, onların isimlerini öğretmek ve arada bir kendilerini konu etmek için anlatılmıyor. Bunların tek hedefi kalbi uyandırmak ve Yüce Allah’a bağlamaktır. Çünkü disiplinli düşünmek, bir halden diğerine geçmek içindir. Tefekkürle kalp dirilir, hali değişir, sıfatı güzelleşir. Bu dirilik ve güzellik diğer lâtifelere yansır. Kalp gibi ruh, sır, hafi, ahfa, vicdan, akıl ve şuur da ayet ve delilleri tefekkürün sonucu oluşan ilim ve feyzden nasiplenir. Sonuç güzel ahlâktır.

Tefekkürle cehaletten ilme, dünya hırsından zühde, kibirden tevazuya, benlikten edebe, nefretten sevgiye, korkudan emniyete, vesveseden zikre, boş işlerden ibadete, fani dostlardan ebedi sevgiliye yöneliş ve geçiş sağlanır. İşte buna seyr u sulûk, yani Allah’a gitmek denir. Bu hedefe giderken her şey bir vesileden ibarettir. Tefekkür de en güzel vesiledir. Bunun için, “uyanık kalple bir saat tefekkür yapmak, gaflet içinde bir sene ibadet yapmaktan hayırlıdır” denmiştir. (Ebu’ş-Şeyh, Kitabu’l-Azame; Gazalî, İhya)

Kur’an’da, ayetlerden ibret almak ve sonuç çıkarmak için samimi iman, uyanık kalp, güzel yöneliş, takva, temiz akıl ve sabır gerekli görülmüştür. İman etmeyen ve aklı midesine, kulağı para sesine, gözü cüzdanına bağlı yaşayan kimseler, bu halleriyle kör, sağır, dilsiz, hissiz ve kıymetsiz birer varlık olarak tanıtılmıştır.

Görüldüğü gibi tefekkür lazımdır. Tefekkürün hedefi şirkten kurtulmak, tevhide ve şükre ulaşmaktır. Bu şekilde tefekkür etmek, ibret almak, kendini kontrol etmek ve amellerini muhasebeye çekmek her müminin günlük amelleri arasında yerini almalıdır. Hadiste, aklı başında olan her müminin, gününün bir kısmını bu tefekkür için ayırması gerektiği belirtilmiştir. (İbnu Hıbban, Sahih; Ebu Nuaym, Hilye)

MUHABBET RABITASI

Kur’an ve Sünnet’te emredilen rabıtalardan birisi de muhabbet rabıtasıdır. Muhabbet rabıtası kalbi Allah’ın sevdiği şeylere bağlamak ve onları Allah için sevmektir. Bu sevilecek kimselerin başında Hz. Peygamber s.a.v. Efendimiz gelmektedir. Yüce Allah onu sevginin imamı, delili ve rehberi yapmıştır. (Âl-i İmran, 31; A’raf, 157-158) O’na uymadan Allah’ı seviyorum demek yalandır.

Rasulullah s.a.v. Efendimiz, kendisi için her müminden şu derece bir sevgi ve kalp bağı istemektedir: “Sizden biriniz beni kendi nefsinden, ailesinden, çocuklarından, anne babasından ve bütün insanlardan daha fazla sevmedikçe, tam iman etmiş olmaz, gerçek imanın tadını tadamaz.” (Buharî, Müslim, İbnu Mace, Ahmed)

Ayrıca her müminden Ashab-ı Kiram’ı, alimleri, salihleri ve mümin kardeşlerini sevmesi, onları hayırla anması, kalbinde onlara yer vermesi, dualarına katması, onlarla ilgilenmesi istenmektedir. “Birbirinizi sevmedikçe mümin olamazsınız” hadisi, bu sevgiyi anlatmaya yeterlidir. Yüce Allah’ın: “Sakın zalimlere meyletmeyin, yoksa size de ateş dokunur.” (Hud, 113) uyarısını her kalp sahibi dikkate almalıdır. “Ey iman edenler Allah’tan korkun ve benim sadık kullarımla beraber olun.” (Tevbe, 119) ayeti, kalbin kimlere yönelmesi ve bağlanması gerektiğini göstermektedir.

ÖLÜM RABITASI

Kur’an ve Sünnet’te emredilen rabıtalardan biri de ölüm rabıtasıdır. Kur’an’da insanı dehşete düşürecek, hayrete sevkedecek ölüm halleri, kıyamet sahneleri ve ahiret manzaraları anlatılmaktadır. Bunlarla kalp dünyadan çekilip ebedi ahiret yurduna yöneltilmek istenmektedir. Rasulullah s.a.v. Efendimiz, Abdullah b. Ömer’e: “Kendini ölmüş ve kabre girmiş say.” (Tirmizî, Ahmed) buyurarak ölüm rabıtasını tavsiye etmiştir. Bu rabıta ile insanın dünyanın boş sevgi ve zevklerinden çekilip ebedi ahiret güzelliklerine yöneleceğini, gafletin gidip kalbin dirileceğini ve günahlardan temizleneceğini haber vermiştir. (Tirmizî, Nesaî, Münavî, Beyhakî)

Allah dostları tefekküre büyük önem vermişlerdir. İnsanın terbiyesi, konuşması kadar susmasından da anlaşılır. Ancak, boş konuşma ve kötü düşünce kınandığı gibi, içinde güzel düşünce ve tefekkür olmayan suskunluk da kınanmıştır.

Velilerden Fudayl b. İyaz rh.a. der ki: “Tefekkür bir aynadır. Sana iyiliklerini ve kötülüklerini gösterir. Onda kalbinin halini görürsün.”

Alimlerden Abdullah b. Mübarek rh.a., velilerden Sehl b. Ali k.s.’yi derin bir tefekküre dalmış halde gördü. Onun ahiret hallerini düşündüğünü anladı ve “Nereye kadar ulaştın?” diye sordu. O da, “Sırat köprüsüne kadar.” cevabını verdi.

Bişr b. Haris rh.a., tefekkürle elde edilecek sonucu şöyle özetler: “Eğer insanlar Yüce Allah’ın büyüklüğünü anlayabilselerdi, ona isyan etmezlerdi.”

RABITANIN SONUCU

Tasavvuf büyüklerinin tarif ve tatbik ettiği rabıta da yukarıda anlatılan tefekkür çeşitlerinden birisidir. Rabıta, görülmesi Yüce Allah’ı hatırlatan kâmil bir veliyi gönül aynasında seyretmek ve üzerinde zuhur eden ilâhi tecellileri görüp, Yüce Allah’ı zikretmekten ibarettir.

Diğer bir yönüyle rabıta, Yüce Allah’ın dostu ile gönülde beraber olmaktır. Onun kalbine emanet edilen ilâhi nura bağlanmaktır. Onun ilâhi aşkla kaynayan kalbine inen feyizden nasiplenmektir. Velideki dostluk sırrını düşünmektir. Salihleri özlemek ve onlardaki güzel ahlâka özenmektir. Sevgi atmosferi içinde kalbi uyandırıp Hakka yöneltmektir.

Kısaca rabıta, Allah’ın yeryüzündeki şahidine bakarak Allah’ı tanımaktır. İşte tefekkürün özü de budur.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selam,

Vatikan dan birinin sözünü okumuştum. İslamda Allah inancı soyut diyordu. Kendileri o kadar somut hale getirmiş ki hadi onunki normal diyelim.

Şeyhperestler de, Allah zatı ile düşünülemeyeceği için bu soyutluk sebebiyle çıldırmışlar ve somut bir şeyler aramaya başlamışlar, sonra da bu rabıta yolunu bulmuşlar.

Tabi ki Hristiyanlıktaki gibi şeyhi direkt (haşa)Allah gibi görmüyorlar, yada Mekkeli müşrikler gibi taştan put yapmıyorlar. İslamın içinde kalmaya çalışarak kavramlar terimler literatürü oluşturmuşlar.Okuyup anlamak ne mümkün, bir sürü kafa bulandırma amaçlı, kişiyi aptal yerine koyan terim. Anlamak mümkün değil, anlayamayınca da şeyhe ihtiyaç duyuyor tabi insan.

İlla tapınılacak ya somut bir şeye, şefaatçi yaklaştırıcı bir şeyh bulup onu put yapacaksın. Kapa gözünü düşün şeyhini. Gelip kimse baltayla da kıramaz, oh ne güzel..

Rabıtacı arkadaşlar, lütfen aklınızı kimseye kiraya vermeden, tüm bildiklerinizi unutarak, samimi bir dua ile alın elinize Kuran'ı ve okuyun.Bitirene kadar da başka kitap almayın elinize ve başka fikirlerin beyninize hücum etmesine izin vermeyin. İçten bir yönelişle sarılın Kuran'a. Bakalım şefaatçiye, yaklaştırıcıya ihtiyacınız var mıymış? Lütfen okuyun.

36	Kim Rahman'ın Zikri'ni görmezlikten gelip ondan uzaklaşırsa biz ona bir şeytanı musallat ederiz de o ona can yoldaşı olur.
Zühruf Suresi	37	Bu şeytanlar onları yoldan saptırırlar. Onlarsa kendilerinin hâlâ hidayet üzere olduklarını sanırlar.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selam Barış

Binlerce yıldır insanın sürdüregeldiği kulu ilah sıfatlarıyla donatma onu ilaha ortak etme alışkanlığını çok güzel özetlemişsiniz.

Gözüyle görmediği Rabbi kalbiyle görüp iman etmek zor olsa gerek ki illede Rab olarak iman ettikleri yaratıcının yanıda bir kuluda koyup o kula bir takım ilahlık sıfatları yada yetkileri veriyorlar.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Bazen insanlara kolaylık, zor geliyor...

Allah biz size zorluk çıkarmayız, kolaylık isteriz diyor, ama insanlar somutluklarla kendilerini zora sokuyorlar..

Bazen derler ya; "E Kuranda o yok, bu yok, şu yok, ne var o zaman? Herşeyi attın sen" şirksiz arı bir inanç var, kolaylaştırılmış bir kitabımız var.. gönlümüz, iyi niyetimiz aklımız ve çabamız var...

Duamız var.. "sizin duanız olmasa rabbim size değer verirmiydi" diyordu bir ayette..

"ayetlerimize inanan ve çaba gösteren, işte..."

"kullarım beni soracak olurlarsa ben çok yakınım" diyor..

"içten Allah yönelmiş bir kalp..."

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selamün Aleyküm antoloji

Aramıza hoşgeldin , güzel bir çalışma gönlüne ,emeğine  sağlık.Allah Razı Olsun

Allah'a emanet olun

Mutlu ve esen kalın.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

BU FORUMDA YAZAN TÜM HANİF ARKADAŞLARA SELAM OLSUN.. TERTEMİZ İSLAM DİNİNİN İĞRENÇ EMELLERLE NASIL KİRLETİLDİĞİNİ GÖSTERDİĞİNİZ İÇİN ALLAH HEPİNİZDEN RAZI OLSUN.ŞEYH AYAKLARI İLE KENDİLERİNE BİLE FAYDASI OLMAYAN HATTA BURNUNUN UCUNU BİLE GÖREMEYEN SÜNEPE MORUKLARIN NASIL BAŞTACI EDİLDİĞİNİ GÖRÜYORUZ.ALLAH YOLUNDA REHBER ARAYAN İNSANLAR NEDEN HALA BİR TORBA DOLUSU İLAÇLA GEZİNEN TANSİYON HASTASI ELİYLE ŞAPIR ŞUPUR YEMEK YİYEN ŞEYH BOZUNTULARINA İTİBAR EDER ANLAMIŞ DEĞİLİM. ONLARI BU HOKKABAZLARIN KUCAĞINA DÜŞÜREN NE OLABİLİR. NE ADAM GİBİ ARAPÇA BİLİRLER NE EĞİTİMLERİ VARDIR. KULAKTAN DOLMA BİLGİLERLE VE ZIRVALARLA KÜÇÜK YAŞTAN İNSANLARI PENÇELERİNE ALIRLAR KENDİLERİ ÖLÜNCE YERLERİNE DE ÇOCUKLARI YADA O KAPIDA HİZMET ETMİŞ EN YAŞLI KİŞİ GEÇER.BU NE YA.CENNETİN TAPUSU SANKİ ONLARIN ELİNDE.BİRAZCIK TARAFTAR TOPLASALAR NEREDEYSE PEYGAMBERLİK BİLE İLAN EDİP ONU DA KURAN'A DAYANDIRACAKLAR. ALLAH HEPİMİZİ GİZLİ VE AÇIK ŞİRKTEN KORUSUN.KURAN'DAN BAŞKA REHBER, ALLAH'TAN BAŞKA DOST ARAMAKTAN KORUSUN.TEK VE DOĞRU TARİKATİN KURAN TARİKATİ OLDUĞUNU TÜM YENİ NESİLLERE  ANLATABİLMEK DİLEĞİYLE. GÜÇ ALLAHTAN.

EN'ÂM 159: "DİNLERİNİ PARÇA PARÇA EDİP GURUPLARA AYIRANLAR    VAR YA ,SENİN ONLARLA HİÇBİR İLİŞKİN YOKTUR.ONLARIN İŞİ ANCAK ALLAH'A KALMIŞTIR.SONRA ALLAH ONLARA YAPTIKLARINI BİLDİRECEKTİR."

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Müminun  63

Hayır, onların (o inkarcıların) kalpleri bu hususta cehalet içindedir. Ayrıca onların bundan (bu şirk ve inkarcılıklarından) öte birtakım (kötü) işleri vardır ki, onlar bu işleri yapar dururlar.

Selam Arayış Kardeş, HOŞGELDİN

eline , yüreğine sağlık

Saygı ve Sevgilerimle