Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selam,

Forumumuzda "pascalos" ismi ile yazan Ahmet Günaydın beyin, bana çok ilgi çekici ve aydınlatıcı gelen "İNSAN NEDEN ZALİM VE CAHİL OLSUN Kİ?" başlıklı yazısını paylaşmak istedim. Esen kalın.

AHZAP: 72 DEKİ MEAL CİNAYETİ:
Mevcut çeviri:
"Kuşkusuz biz emaneti göklere, yere ve dağlara sunduk. Onlar onu taşımaktan kaçındılar ve ondan ürktüler. Ama insan onu yüklendi. Şüphesiz O çok zalim ve çok cahildir"
Bu ayeti okuduğumda ilk aklıma gelen soru şu:
İnsan, hiç bir varlığın yüklenemediği bir sorumluluğu yüklendi diye neden zalim ve cahil olsun ki? Aslında takdir edilesi bir iş yapan insan neden zalim ya da cahil olsun ki?
Ayette geçen kelimelerin kullanımına baktığımızda Cahil yerine Cehuul, zalim yerine de Zaluum geçtiğini görüyoruz. Ayrıca da hali hazırda bulunduğu durumdan çok �kane� (idi) denilmektedir. Buna göre son kısmın çevirisi şöyle olmalıdır:
"Halbuki O(insan) gölgede olan/karanlıkta olan (zaluum-zulümatta olan) bilinmeyen (Cehuul-mechuul) birisi idi"
İnsanın emaneti yüklenmeden önce kıyıda köşede kalmış sıradan bir varlık olduğu emaneti yüklendikten sonra karizmasının arttığı vurgulanır.
Cehuul kelimesi bir ismi fail değil ismi meful veznidir. Mechul demektir.
Zaluum da aynı şekildedir ve zulumatta olan, karanlıkta olan anlamındadır.
Kane ise geçmişte idi anlamında bir fiidir.
"İnnehu kane zalumen cehuula"

Zaten insanın, bu tanınmayan belirsiz karakteri melekutu tedirgin etmiş ve tanrıya: "sen ne yapıyorsun bunun altından kalkması mümkün değildir" demek zorunda kalmıştır.
Eğer insan bu emaneti gasbetmiş olsaydı o zaman zalim diyebilirdik. Bu gasbı kabul etmek durumunda tanrının insanın halife yapma planından da söz edemememiz gerekir. İnsanın halife yapılması planı Tanrıya aittir. 
Not Bu notu face de yayınladım. Altına yazdığım veya bazı arkadaşlarımın yazdığı bir iki yorumu da buraya aktarmak istiyorum. Kopukluk için özür dilerim.

�Kıyıda köşede olan, bilinmeyen insan ile dağlar, yer ve gökler başlangıçta aynı kategoridedirler. Dağlar yer ve gökler büyük olmaları dolayısıyla öne çıkarılmışlardır. Kıyıda köşede kalmış mechul bir organizma olan insana, evrenin anahtarları/ kullanım hakkı ve de sorumluluk/ ruh verildikten, yani emaneti yüklendikten sonra secde edilmeğe değer bir halife olmuştur.
Hicr süresinde insanın yaratılması, önce beşer yaratacağım şeklinde anlatılır. Onu düzenledikten ve de ruhumdan üfledikten sonra ona secde ediniz der.
Aslında bu konu değişik argümanlarla çeşitli yerlerde anlatılmıştır. hepsi de simgesel anlatımdır. 
Emin beyin dediği gibi anlatılmak istenene odaklanmak gerek.
Kesin bir şey varki Allah, zalim de demiyor cahil de demiyor. �dir�de demiyor. zaluuum cehuuul ve de idi diyor. 
Mealciler ve de kör kılavuz müfessirler bu ayeti çözememişlerdir. Emaneti Tanrıya rağmen mi gasbetti ki ona zalim diyorsunuz .veya cahilce haşa aptalca bir şey mi yaptı bunu yüklenerek te Allah onu tahfif ediyor?
Sonra neden hürmete şayan görüp meleklere secde ettiriyor?? Bunların cevabı yok.� (Ahmet günaydın)

�Sunulanın emanet diye adlandırılması aslında halifelik/kalfalık pozisyonunda malikiyyet olmayacağındandır. emaneti kim yüklenirse yüklensin asla evrenin maliki olmayacaktır. emanetçisi olacaktır. mülk Allahındır.
Emin bey, parçacı yaklaştığınızda, sorumluluk yüklenen insanın hor görülmesine varırsınız. Bütüncül bakarsak ki bakmalıyız, kuranın insanın yeryüzündeki pozisyonunun halifelik olduğunu, meleküütun/tüm varlıkların ona secde ettiğini/ona hizmet ettiğini, onun evrendeki diğer varlıklardan onurlu ve üstün olduğunu söylediğini görürsünüz. 
Ben sadece bir yorum denemesi yapıyorum, bu konuda her türlü yorum ve de düşünceye açığım.� (Ahmet günaydın)

�Murat hocam, ahlaklı olan bir tanrının elemanı ile dalga geçen bir usta gibi dalga geçmesi veya onu başka ayetlerde yapmakla görevlendirdiği şeyi yapmaya kalktı diye tahkir etmesi düşünülemez.
Star yaratmaya gelince aslında ortada star olmuş insanın star olmayı nasıl başardığının arka planı veriliyor gibi algılayabiliriz. O zaten isimlerin/ tanımların bilgisine sahip olmakla vb. stardır.
Soru şu: star olmada onun seçme özgürlüğü var mı? 
Ya da emaneti yüklenmek aynı zamanda cennetten kovulmak mıdır?
Ve insan cennetten emaneti yüklenmek için bir anlamda kaçtı mı?
Değilse insan emaneti yüklenmekle aslında onurlu olmayı hak etmiştir...�A.G.

�Kur'anın çok alışık olduğumuz tiyatral üslubundan yola çıkarsak; emaneti göklere, yere ve dağlara teklif etmediğini ama bu emanetin ya çok ağır, ya çok kıymetli ya da her ikisini birden ihtiva eden bir şey olduğunu anlamamız için bu cesamet...li varlıkları nazara verdiğini söyleyebiliriz. 

Yine meleklerine "yeryüzünde bir halife yapacağım" demesinden de daha önceden dünyayı bir kahyaya emanet etme planı olduğunu anlıyoruz. Hatta meleklerin taacüp etmelerinden de anlaşılıyor ki; onlara önceki bir zamanda insandan övgüyle bahsetmiş. Ama onlar yeryüzünde fitne ve fesat çıkaran, kan dökmekten başka bir şey yapmayan bu "tür"ün nasıl halife (kalfa, kahya) olabileceği konusunu çözemediklerini görüyoruz.

Ahzab 72'de geçen emanet; Rabb'in ruhundan üflediği (kodladığı) şeydir. İnsanı diğer varlıklardan ayıran özelliklerin bütünüdür. Onu zaten bu iş için yaratmıştır. Bu iş; en cüsseli varlıkların bile taşımaktan aciz kalacağı kadar ağır, kıymetli ve önemlidir; özünü, yaradılışını bozmadan insan olabilmek... Ademin bu kodlanma süreci(alleme'l esma)nin sonunda da tüm varlılara ona secde etmeleri yani onun hizmetine girmeleri emrolunmuştur.

Bu emaneti yüklenmesiyle birlikte o silik sönük, kimsenin dönüp yüzüne bile bakmadığı, adı bile konulmamış (mechûl) son derece aciz olan beşerin "insan" olmasına kapı aralamış ve birden onu bütün sosyetenin ilgi odağı haline getirmiştir. İşte Allah burada insana ne kadar kıymetli bir mücevher emanet ederek onu şereflendirdiğini, insanın bu mücevheri taşımaya aday olmakla çok iyi ve aferinlik bir iş yaptığını ama daha önemlisi de insana bunu hediye eden biri olduğunu vurguluyor bence...�(Erhan Özdemir)

�Son bir anekdot; siz bir emanetinizi yüklenen birini tahkir veya tezyif mi edersiniz yoksa tebcil mi?... Ayette iki temel noktayı gözden kaçırmamak lazım:

1- Ortada olur olmaz herkese emanet edilemeyecek kadar kıymetli bir şey var. Bir devlet kuşu... Kimin başına konsa onu âbâd edecek, onu herşeyden farklı ve yüksek bir konuma taşıyacak bir kavram... Bunun ve her şeyin sahibi izzetli bir kral var ve bunu emanet etmeye değer birini arıyor.

2- Bunu ancak bir kişi taşıyabilecek... O kişi bununla fark edilecek ve bu görev onu zirveye taşıyacak. Kimsenin görmediği (atf-ı nazar etmediği) bilmediği (milyonlarca tür arasında sıradan olan, diğer türlerden hiçbir farkı olmayan) bu kişi birdenbire bütün türlerin yöneticisi ve komutanı olacak.�(Erhan Özdemir)

�Ayetin devamındaki kişilikler için şunu diyebiliriz:
1.bu emanette güvenilirliğini koruyan (iman ) lar
2.bu konuda maskeli tavır alanlar/ sosyal baskıya göre tavır alanlar(münafık)
3. bir de emaneti emanetin sahibinin talimatının dışında başka talimatlara göre de kullananlar(müşrik)
ayrıca bu karakterlerin erkek vekadınlarından da sözediyor. yani insan derken kadını da sayıyor.�(A.G)
Saygılar.