Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selam,

Öncelikle, uzun süredir yazdıklarınıza katılamadığım için üzgün olduğumu belirteyim. Yazınızla ilgili bir kaç eleştirimi umarım saygısızlık olarak değerlendirmezsiniz. Tüm yazımda etkili olan söylemlerimin, "Bana göre" tümcesiyle başladığını anımsatmak isterim.

Camilerin kapatılması, kiliselerin müzeye çevrilmesi, sanagogların bombalanması, partilerin kapatılıp siyasi yaşamdan çıkarılması, bizim gibi düşünmeyen kitlelerin ya da bireylerin imha edilmesi maalesef aynı faşizan mantığın iz düşümleridir.

Bize göre yanlış olan herhangi bir olgunun, ona sahip çıkanların, destekleyenlerin ve hatta karşı çıkmayanların dahi en ağır eleştirilere, işkencelere maruz kaldığı bir toplum düzenini çokça kanıksamış haldeyiz. Maalesef.

Cami adı verilen binalarla ilgili eleştirilerinize katılmamak mümkün değil. Adı "cem" olmaktan türetilmiş toplanma mekanlarının iktidarlar tarafından kullanılması ise apayrı bir tartışma konusu. Adının cemevi, kilise, havra vs olması bu tartışmanın içeriğini değiştirmiyor. Binaların mimarisi, yapılma amaçları, kullanım şekli ve gelirleri ne olursa olsun iktidarın hazır halde toplanmış insanları kullanma dürtüsünün önüne geçmek imkansız. En azından kapatmak düşüncesiyle hareket ederek olasılık dışı.

Kapattığınız zaman sorun çözülecek diyorsanız, lütfen Y. Kemal'in İnce Memed serisini bu gözle tekrar okuyun. Daha gerçekçi bir modele ulaşmak içinse, Sovyet devrimi sırasında kapatılan kiliselerin 80 yıl sonra nasıl bir iştahla yeniden açıldığını inceleyin.

Yasaklamak, kapatmak, sınırdışı etmek; olguyu yer altına indirmek ve silahlı çatışmayı motive etmek demektir. Şah döneminde sınırdışı edilen Humeyni'nin muhteşemn geri dönüşü bunu ne güzel anlatıyor değil mi? Kapatmanın çözüm olabilme ihtimali olsa bile, aşağıladığınız, hor gördüğünüz ve fil mezarlığı olarak tanımladığınız o topluluğun bireylerini ne yapacaksınız? Bu düşünceden hareket edersek; ya kendiliklerinden yok olmasını bekleyeceksiniz, ya da yok olmayı katalize edeceksiniz. Siz hangisini düşünmüştünüz?

Tekrar beyan ediyorum. Yasakçı zihniyetlere tamamen karşıyım. Adı ve amacı her ne olursa olsun kapatmak, yasaklamak fiillerini içeren her hangi bir faşizan görüşe katılmam mümkün değildir. Yapılması gerekenleri farklı bir başlık altında yazmayı uygun bulduğum için yazımı noktalıyorum.

Sevgiyle.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Tekrar Merhaba,

Cem evleri ve camilerin yan yana ya da aynı çatı altında olması dileğiniz tamamen iyi niyetinizden kaynaklanıyor anlıyorum. Siz camilerde Allah'ın adının yanında Muhammed adının yazılmasını eleştirirken, hatta arkadaşlarının isimlerine tahammül edemezken, farklı bir bakış açısının yaratacağı polemiği nasıl hazmedeceksiniz?

Ehli sünnet adını benimsemiş ve yaşadığı dünya düzeni ve imanından şüphesi olmayan, hatta bu konuda hiçbir eleştiriyi kabullenmeyen bir topluluğun yanına aynı bağnazlıkla kendi imanının eleştirilmesinden o derece rahatsızlık duyan bir topluluğu koymayı nasıl düşünüyorsunuz?

Ya da hem kapatmayı savunup, hem de nasıl oranın imarıyla ilgili yeni düşünceler üretebiliyorsunuz? Cem evlerinin kurulma mantığının camilerden ayrı olduğunu mu savunuyorsunuz? Yapılan eylemler farklı olsa da, belli bir inanç sistemi etrafında toplanan bilinçsiz kitleleri yan yana getirerek bir bilinç yaratılabileceğini mi düşünmektesiniz?

Tutarlı olmakta yarar var. Camileri kapatıyorsanız, cem evlerini, kiliseleri ve diğer ibadet yerlerini de kapatacaksınız. Bu şekilde biraz daha stalin tarzı bir ideolojiye yaklaşmış olursunuz ki, bu daha tutarlıdır.

Aslolan var olanı düzeltmek, iyileştirmek ise alt yapıdan başlamak daha doğru olur kanaatindeyim. Önce kendi bilincimizi tutarlı hale getirmek zorundayız. "Dünyayı güzellik kurtarır. Bir insanı sevmekle başlar herşey" diyerek çağlar öncesinden seslenen ozana kulak vermek zamanıdır.

Sevginin bütünleştirici rolünü gösteren Rabbim, Rahmandır. Rahman ismini tecelli ettiren bir düşünceye sahip olamadığımız için bu kadar birbirimizden nefret ediyoruz. Kin doluyuz. Sevginin aslolduğu bir ideoloji yaratmak ve onu Rahman adına korumak zorundayız. Rahman'ın bize öğrettiği şekilde verici olmak, ancak gerçekten sevmekle olur. Eğer gerçekten Allah adına seversek, birbirimizi tamamlayacak noktaları birleştirmiş oluruz. İşte o zaman gerçekten cem olunacak binaları yeniden yaratabiliriz. Dünyanın her neresinde olursa olsun, adı her ne şekilde anılırsa anılsın.

Sevgiyle