Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Ben Tapınma ile kulluk etmeyi eş anlamlı biliyorum, bel ki de yanlış biliyorum! Meallere (mesela 3/64'e) baktım; kimileri tapma, kimileri de kulluk etme olarak çevirmişler ibadeti. (haktansapmaz)

Merhaba. Türkçede TAPINMAK başka, KULLUK ETMEK başkadır. Bunların Arapça karşılığı olan kavramlar da elbet birbirinden farklıdır.

KULLUK etmek KÖLE olmaktır. Tapınmak ise Allah'a bazan yaşayış yoluyla tâbi olmak, bazan da ritüel yoluyla sığınmak. İslamda kölelik anlamındaki kulluk HARAMDIR; Allah'a sığınıp tapınmak ise FARZ (4:102-103).

Kölelik anlamındaki kulluk firavunî bir zulümdür. Musa ve Harun hakkında o şöyle der (23:47): "Bunların halkı bize kulluk edip dururken biz bizim gibi birer insan olan bu ikisine mi inanıcaz?! 

... e nu'minu libeşereyni mislinâ ve kavmuhumâ lenâ âbidûn."

O yüzden savaş esirlerini alıkoyup kul edinmek haramdır (47:4) ve köle pazarından kul satın almak haramdır (8:67). Kul edinmenin yalnızca bu iki yolu var; İslam ikisini de kapatmıştır.

Allah kevnî anlamda kul edinir yani kul satın almaz; söz dinlemiyor diye kul kırbaçlamaz ama insanı yaratıp onun, Rabbine sığınmasını ve ilahî yasalara uymasını, kısacası tapınmasını ister.

Sevgi ile,

Hasan Akçay

____________________________________________________________ _______

Merhaba Abdurrahman hocam. Hayır. Kavram değişmiş. Firavun'un cümlesindeki abidûn "İsrail oğulları bizim KÖLEMİZDİR" demek. Yani dile getirilen kavram: KÖLELİK. Köle, efendisine hizmet eder, TAPINMAZ. Bu iki kavram birbirinden tamamen farklı.

İsrail oğulları Firavuna kölelik ediyor ama tapınmıyorlardı. Allah'a tapınıyordu onlar. Yoksa Firavun'a "Sen bizim Allah'ımızsın!" derlerdi. Dediler mi?

21/53: atalarımızı bu putlara TAPINIR bulduk. ...vecedna ébâena leha abidîn.

Bakın kavram değişti. İbrahim'in kavmi putlara kölelik etmiyor, tapınıyordu. TAPINMAK dinî bir eylem olup dinen gereklidir. KÖLELİK ETMEK ise bırakın dinen gerekli olmayı dine aykırıdır. O kadar aykırıdır ki İslam, köleliği yasaklar.  

21/73: onlar Bize TAPINIYORDU. ...kânû lena abidîn.

Yakub oğulları Allah'a TAPINIYORLARDI. O'na piramit yapıvermiyor yani kölelik etmiyorlardı.  Dile getirilen kavram: TAPINMAK. Eğer ayetimiz "Onlar Bize kulluk ediyorlardı" diye çevrilirse burada "kulluk etmek"ten kastın TAPINMAK olduğu anlaşılır. Ben kelimeleri değil kavramları esas alıyorum.

21/106: Tapınan bir topluma mesajdır bu...le belâgan likavmin abidîn.

Burada dile getirilen kavram da TAPINMAK. Ayetin siyakında Allah Kendisine TAPINAN insanlara yollama yapıyor; Allah'a kölelik edip örneğin piramit yapıveren insanlara değil.

Öteki ayetleri de kendi açınızdan lütfen siz açıklar mısınız.

Sevgi ile,

  Merhaba. En başta söylediğim üzere önemli olan, kelimeler değil kavramlardır. Kelime "abidîn" midir ya da "abidûn" mu, onun üzerinde durmuyorum. Ama kavram kölelik etmek midir ya da tapınmak mı, onun üzerinde duruyorum.

23/47: "Bunların halkı bize kulluk edip dururken biz bizim gibi birer insan olan bu ikisine mi inanıcaz?! (... e nu'minu libeşereyni mislinâ ve kavmuhumâ lenâ âbidûn)"da kavram kulluk-kölelik etmektir. Onun için şu gerçeği belirtmeye çalıştım:

İsrail oğulları Firavuna kölelik ediyorlardı ama tapınmıyorlardı. Allah'a tapınıyordu onlar. Yoksa Firavun'a "Sen bizim Allah'ımızsın!" derlerdi. Dediler mi?

21/53: "atalarımızı bu putlara TAPINIR bulduk. ...vecedna ébâena leha abidîn"de ise kavram tapınmaktır. İbrahim'in halkı putlarına kölelik etmiyorlardı, tapınıyorlardı.

TAPINMAK dinî bir eylem olup dinen gereklidir. KULLUK-KÖLELİK ETMEK ise bırakın dinen gerekli olmayı dine aykırıdır. O kadar aykırıdır ki İslam, kulluğu-köleliği yasaklar.

Bakın kavram değişti; kavram 23/47'de kulluk-kölelik etmekti; 21/53'te tapınmak oldu.

Bir de Allah'a kulluk etmenin kevnî olduğu önemli. Bu gerçeğe dikkat çekmeye çalışarak şöyle dedim:

21/73: onlar Bize TAPINIYORDU. ...kânû lena abidîn.

Yakub oğulları Allah'a TAPINIYORLARDI. O'na piramit yapıvermiyor yani kölelik etmiyorlardı.  Dile getirilen kavram: TAPINMAK. Eğer ayetimiz "Onlar Bize kulluk ediyorlardı" diye çevrilirse burada "kulluk etmek"ten kastın TAPINMAK olduğu anlaşılır.

Sevgi ile,

Merhaba, ben yine de anlayamadım. Arapça’da kelime de Türkçe’ye çevirince kavram mı oluyor? Âbidun veya Abidin kelimeleri çeviride nerede, ne zaman tapınma, nerede, ne zaman kulluk/kölelik? Hem, “Bunların Arapça karşılığı olan kavramlar da elbet birbirinden farklıdır.” Dediniz! Halbu ki, kavram Arapça’da aynı;

23/47: ..Ve qavmuhumé lené ‘ÂBİDÛN. Burada “kulluk/kölelik” diyorsunuz.

21/53: ..ébéné lehé ‘ÂBİDÎN. Burada da “Tapınma”  diyorsunuz!

Buna ne drsiniz? 2/138: "Sıbğatellâhi, ve men ehsenu minellâhi sibğaten, ve nahnu lehû ‘âbidûn. : Ve biz O’na (Allah’a) kulluk ediyoruz/tapıyoruz…" Kavram, format, 23/47 deki ile tıpa tıp aynı. 

Ya Allah’a kul olursun/tapınırsın, yada Firavn’a, rahiplere, hahamlara, alimlere (!), başka kişi veya nesnelere! Kavramın Arapça’sı “ibadet”, Arapça’da kavram hep aynı, değişmiyor.

İsrail oğulları Firavuna kölelik ediyorlardı ama tapınmıyorlardı. Allah'a tapınıyordu onlar. Yoksa Firavun'a "Sen bizim Allah'ımızsın!" derlerdi. Dediler mi?

Bence evet, dediler. Firavn: “Ene rabbukum—u-l-e’lé: Ben sizin en büyük rabbinizim” demişti…

3/64: Deki: Ey Kitap ehli, bizimle sizin arasında eşit olan kelimeye gelin: Allahtan başkasına kulluk etmeyelim/tapmayalım (ellâ ne’bude...) ve/yani O’na hiçbir şeyi ortak etmeyelim ve/yani O’nun dışında bir birimizi rabler edinmeyelim! …

Selam ile.  

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Merhaba Abdurrahman hocam. TAPINMAK ve KUL-KÖLE OLMAK Allah'ın dininde nasıl belirir onu müzakere etmeye çalışıyoruz; şunun bunun dininde, örneğin firavun adındaki sapığın dininde nasıl belirir onu müzakere etmiyoruz.

Firavun "Ben sizin ulu rabbinizim (Ené rabbikumu'l-'alâ) demiş. Der. Hiç önemi yok. Önemli olan, Musa nebi "Ey firavun! Biz İsrailoğullarının ulu rabbi sensin!" dedi mi? Benim sorum bu idi.

Dese bile Allah anlamında değil EFENDİ yani KÖLE SAHİBİ anlamında derdi. Tıpkı Yûsuf nebinin yaptığı gibi. Hz Yûsuf kendisini satın alıp evinde ağırlayan zat için dedi onu (12/23): O benim efendimdir... (innehu rabbî...)

RAB "kelime"sini hem Firavun kullanıyor hem Yûsuf ama dile getirdikleri kavramlar farklı. Firavun sapığı RAB kelimesini Allah anlamında kullanarak ilahlık taslayıp yalan söylüyor. Hz Yûsuf ise KÖLE SAHİBİ anlamında kullanıp gerçeği dile getiriyor. Yûsuf'u satın alan zat onun efendisidir; Allah'ı değil.

Bizim ölçütümüz Allah'ın elçileridir; Firavun misillu sapıklar değil. İletinizde andığınız öteki iddiaları da bu ölçüte göre test edin lütfen.

Zulüm bu. Din değil. Allah'ın dini hiç değil. Allah asla zulmetmez (10:44). O halde Allah'a kul olmak kevnî anlamdadır yani Allah yarattığı insanları köle pazarında satıp parasını cebine atmaz; onları taş ocaklarında, pamuk tarlalarında çalıştırıp kırbaçlamaz...

Allah'ın dininde kul-köle olmak yok; tapınmak var.

Sevgi ile,

Hasan Akçay

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Firavun "Ben sizin ulu rabbinizim (Ené rabbikumu'l-'alâ) demiş. Der. Hiç önemi yok. Önemli olan, Musa nebi "Ey firavun! Biz İsrailoğullarının ulu rabbi sensin!" dedi mi? Benim sorum bu idi.

Dese bile Allah anlamında değil EFENDİ yani KÖLE SAHİBİ anlamında derdi. Tıpkı Yûsuf nebinin yaptığı gibi. Hz Yûsuf kendisini satın alıp evinde ağırlayan zat için dedi onu (12/23): O benim efendimdir... (innehu rabbî...)

RAB "kelime"sini hem Firavun kullanıyor hem Yûsuf ama dile getirdikleri kavramlar farklı. Firavun sapığı RAB kelimesini Allah anlamında kullanarak ilahlık taslayıp yalan söylüyor. Hz Yûsuf ise KÖLE SAHİBİ anlamında kullanıp gerçeği dile getiriyor. Yûsuf'u satın alan zat onun efendisidir; Allah'ı değil. (Hasakçay)

Merhaba Hasan hocam,

Bence yanılıyorsunuz; Yusuf bulunduğu evin rabbi/efendisi için "O benim rabbim" demedi. Yusuf Allah için; "Me'âzALLAH, gerçek şuki, benim Rabb'im yerimi/makamımı güzel eyledi (bana her defasında ikramlarda bulundu, bana değer verdi). Şuda bir gerçek ki, zalimler iflah olmaz." demişti. Nitekim Yusuf'un rabbi Alah, muhsinlerden biri yaptığı Yusuf'a olgunluk yaşında hikmet ve ilim vermişti. Gördüğü rüyadan beri Yusuf, Rabbi Allah'ın kendisine yaptığı lutuf ve ikramlarını unutur, O'nu arkaya atar da, kendisini Allah'ın izniyle evine alan adamı, "rabbim" deyip Allah'ın önüne geçirir miydi? Allah, "Böylece biz Yusuf'a olayları teviletmeyi/sonuca bağlamayı öğretmek üzere ülkede yetki verdik ve Allah kesinlikle emrinin (kararının) üstesinden gelir/buyruğunu gerçekleştirir. " (21). "Yusuf dedi: Rabbim! hapsi beni çağıdıkları şeye tercih ederim. Şayet bunların bana kurduğu tuzaktan beni kurtarmazsan onlara uymak zorunda kalır ve cahilin/aptalın/ahmakın biri olurum. Rabbi onun çağrısına karşılık verdi de onu onların tuzağından kurtardı. Gerçek  şu ki, O duyuyor ve biliyor." (32-33). Umarım bu ayetlerde sözü edilen "rabbim" ve "rabbi" için de, "Yusuf'un bulunduğu evin sahibidir" diyen olmaz. Yusuf'un iki tane rabbi/sahibi olamaz. Yusuf hem ev sahibine hem de Allah'a "rabbim" diyemezdi. En önemlisi (atlamışım); "Kadın onu (Yusuf'u) arzuladı, eğer RABBİ'nin burhanını görmemiş olsaydı, o da onu arzu etmişti (edecekti)" (24).   

Bütün bunlar bir yana, 23'te Yusuf'un sözündeki "o" zamirinin evin sahibine rucu ettiği tercihinden yana bir karine de bulunmamaktadır. "O" zamirinin ("şân" zamiri olarak almasak da), hemen öncesinde geçen "maazallah: Allah'a sığınırım"daki ALLAH lafzına gönderme yapılması, kural gereği olarak da, daha isabetli olur.

Selam ile.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Kul/Kole olmak  UYMAK olarak algiliyorum.

Firavun sisteminin sahibi/(rabbi) ne uyamak kul/kole olmak

Allah'in sistemine  uymak kul/kole olmak

Ibrahimin halki gibi putlara kanun koyuculara uymasi kul/kole olmasi

 A sistemine uymak onaylamak veya onun icin calismak,sahiplenmek (firavun ve ailesi/askerleri/kodamanlari/bakanlari/bilginleri/alimleri/h alki) ve ayni anda A sisteminin Rabbi/sahibi dirlerde, digeri A sisteminin kendilerine haksizlik yapildigi o sistemin ayakta tutulabilmesi icin ezilen,calistirilan,o sistem icin egitilen,o sistem icin asker olan (Beni israil ) ornegi.Sonucta Ben-i israil bu adil olmayan sisteme uyumlu idiler uyuyorlardi.firavunun dili ile abidûn  ki..,Musa gelip onlari uyandirana kadar.

Selam ve Sevgi ile

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Merhaba.

Değerli Abdurrahman hocam, elbet yanılabilirim. Ama görüşümü doğru bildiğim için açıkladım ve o inancım sürüyor.

Ayrıca, benim göz önüne alınmasını istediğim gerçek odur ki Allah'a kevnî anlamda kul olunur yani Allah'a kul olmak O'nun tarafından yaratılmanın DOĞAL sonucudur. Örneğin dinde tek yasa koyucu O'dur; O'nun yasalarına uyulur (42:21); Üstün olan O'dur, O'na sığınılır (4:102-103). İbadettir bu.

KEVNÎ KULLUK asla kölelik değildir. O halde "Allah'a kulluk"tan kasıt ta aslında ibadettir. Kulluğu-köleliği sıfırlar bu. Kulluk-kölelik yok.

Benim anladığım, Asım kardeşimizin söylediği de bu. Allah'ın kulları O'na kölelik değil ibadet ederler çünkü Allah kul-köle istemez. Allah'ın kulları özgürdür.

Firavun'a gelince, ona kul-köle olunur ama TAPINILMAZ. Ancak Firavun misillu sapıklar umar tapınılmayı. Allah tektir; O'ndan başkasına tapınmak sapıklıktır.

İnsanın Yaratıcısına kul olması insanın insana kul-köle olmasına zerre kadar benzemez. İnsana kul olmak zulümdür. İnsanlara Allah zulmetmez, kendileri zulmeder (10:44).

Allah kullarını zincirler mi; köle pazarında satıp parasını cebine indirir mi; pamuk üretiminde, sfenks yapımında çalıştırır mı? Allah'a kulluk bu mudur ki KULLUK-KÖLELİK denen melanet TAPINMAK olsun? Kul-köle olmak başka, tapınmak başka.

Her ne kadar asıl göz önüne alınması gereken bu ise de "انه"daki "o"nun (12:23) Yûsuf'u satın alıp evinde ağırlayan adama gittiğini belirten meal sahiplerini de nafileten veriyorum. Lütfen anlayış gösterin; onlar da en az sizin kadar ehildir. http://www.kuranmeali.com/ayetkarsilastirma.asp?sure=12& ayet=23

12/23: innehu rabbî

Y Ali: (thy husband)* is my lord!

S Ateş: efendim**…

Diyanet: o (kocan) benim efendimdir

Elmalılı: o benim efendim***, bana güzel baktı

M Esed: efendim [bu evde] bana iyi baktı!

Gölpınarlı: kocan, benim efendimdir

Ü Şimşek: Kocan benim efendimdir

S Yıldırım: senin kocan olan benim efendim

E Yüksel: O benim Rabbimdir (efendimdir)

____________________________________

*Türkçesi: (senin kocan) efendimdir!

**S Ateş’in tefsiri: Yûsuf, kendisine iyilik ve itimad etmiş olan efendisine hiyanet etmekten Allah’a sığınır.

***Elmalılı’nın tefsiri: Doğrusu o, benim efendimdir, veliyynimetimdir…

Sevgi ile,

Hasan Akçay

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

ve ma halaktül cinne vel inse illa li yabuduni...

bizim yaratılış amacımız ibadet...

yani allaha kul olmak...

yanlız allaha kulluk ederiz...

o bizim ve tüm varlıkların efendisidir...

başkası bize efendilik taslayamaz...

bize kulluk ettiremez...

her varlığın kulluğu onun fıtratına dercedilmiştir...

arının kulluğu bal yapmaktır...

koyunun kulluğu süt vermek...

bizim kulluğumuz da iyilik yapmaktır...

yani insan olmak...

insanın görevi ibadeti insanlıktan çıkmadan yaşamaktır...

insan olarak doğarız...

ama insanca yaşayıp insan gibi ölen çok değildir...

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Her ne kadar asıl göz önüne alınması gereken bu ise de "انه"daki "o"nun (12:23) Yûsuf'u satın alıp evinde ağırlayan adama gittiğini belirten meal sahiplerini de nafileten veriyorum. Lütfen anlayış gösterin; onlar da en az sizin kadar ehildir. http://www.kuranmeali.com/ayetkarsilastirma.asp?sure=12& ayet=23

12/23: innehu rabbî

Y Ali: (thy husband)* is my lord!

S Ateş: efendim**…

Diyanet: o (kocan) benim efendimdir

Elmalılı: o benim efendim***, bana güzel baktı

M Esed: efendim [bu evde] bana iyi baktı!

Gölpınarlı: kocan, benim efendimdir

Ü Şimşek: Kocan benim efendimdir

S Yıldırım: senin kocan olan benim efendim

E Yüksel: O benim Rabbimdir (efendimdir)

(Sanırım Edip Yüksel diğerleri ile aynı şeyi söylemiyor. Edip "Rabbım" ile Allah'ı kast etmiş. Veya ben öyle anlıyorum.)

Allah aşkına, yukarıdaki yorumu destekleyecek bir tek cümle Kitap'ta bulabilir misiniz? Bu, seleflerinden kopya çektikleri basiretsiz yada ahlaksız bir bakışın veya anlayışın yorumu.

Bu, Allah'ın HÜKÜM ve İLİM verip tecziye ettiği, muhsin ve muhlis kullarından eylediği, kendisinden çirkinliği, fahşayı uzak tuttuğu; "maazallah ... zalimler iflah olmaz; Rabbim! Eğer onların mekrini benden uzaklaştırmazsan onlara ram olur, cahillerden olurum" dedirttiği, sesine kulak verip koruduğu iffet timsali Yusuf'u ve Rabbinin ona bunca ikramını görmezlikten gelmektir. Nasıl, Yusuf'un o ahlaksız fiile ilişmemesi Yusufun, evinde bulunduğu efendisine, kendisine yaptığı iyilikten dolayı, duyduğu saygıya bağlanabilr? Demek Yusuf, efendisinin kendisine iyi davranmışlığı olmasaymış hanımıyla metres hayatı yaşayacakmış! Bunu demeye getiriyor bu yorum. Yusuf efendisinin bunca iyiliğine nankörlük etmek istememişmiş! Bu anlayış, Allah'ı devre dışı bırakan ahlaksız yada basiretsiz bir anlayıştır.

Selam ile.    

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selam üzerinize olsun,

Tüm söylem ve eylemler dini Allah'a has kılarak yapıldığı zaman ibadet, Allah dışında bir varlığa yapıldığında ise şirk olur. Peki şirkten uzak bir kulluk/ibadet nasıl yapılabilir?

Kul innı ümirtü en a'büdellahe muhlisan lehüd din (De ki: "Bana, dini Allah'a halis kılarak O'na ibadet etmem emrolundu") Zümer/11

Kulillahe a'büdü muhlisan lehud dini (De ki: "Ben dinimde ihlas ile ancak Allah'a ibadet ederim")  Zümer/14

Fa’budû mâ şi’tum min dûnih, kul innel hâsirîne ellezîne hasirû enfusehum ve ehlîhim yevmel kıyâmeh, e lâ zâlike huvel husrânul mubîn. (Siz O'nun dışında dilediğinize kulluk/ibadet edin." De ki: "Hüsrana uğrayanlar, kıyamet günü hem kendilerini hem de ailelerini hüsrana atanlardır. Dikkat edin! Apaçık hüsranın ta kendisi işte budur) Zümer/15

Vellezînectenebût tâgûte en ya’budûhâ ve enâbû ilâllâhi lehumul buşrâ, fe beşşir ıbâd (Tâğuttan, ona kulluk etmekten kaçınıp Allah'a yönelenlere müjde var! Muştula kullarıma!) Zümer/17

İbadet etmek konusunda önemli ayetlerden biri de Fâtiha/5… Burada,  (iyyake= sadece sana) ne demektir? Sadece sana demek; dini Allah'a has kılarak, sadece O’na özel olarak ve ihlas sahibi olarak kişinin bütün davranışlarında Allah'ın yanında olduğunu hissetmesi ve O'na yönelmesidir

Yine başka bir ayette, Firavun, sarayında yetişmesi sebebiyle Hz Mûsâ’yı nankörlükle suçlamaya başla­yınca Hz. Mûsâ da ona şöyle diyordu: Ve tilke ni’metun temunnuhâ aleyye en abbedte benî isrâîl. (Başıma kaktığın bu nîmet, İsrail oğullarını ken­dine kul ettiğinden ötürüdür..) (Şuarâ/22). Yani, Firavun, İsrail oğullarını zorla kendi arzularına/emirlerine itaat ettirerek, onları kendisine kul köle edin­mişti.

E lem a’had ileykum yâ benî âdeme en lâ ta’budûş şeytân, innehu lekum aduvvun mubîn. (Ey âdemoğulları! Ben size, "Şeytana kulluk etmeyin, o sizin için açık bir düşmandır!" demedim mi?) Yasin/60

Ve eni’budûnî, hâzâ sırâtun mustekîm ("Bana ibadet edin, dosdoğru yol budur!" demedim mi?) Yasin/61

Bir de Türkçe olarak  kullandığımız “tapmak” kelimesi var. Gerek eskiden, gerekse de şu anda kullanılan Türk lehçelerinde (Kırgızca, Uygurca, Özbekçe vs)“tap”ile başlayan birkaç kelime var. Mesela tapmak fiili, tanrı diye tanımak, kulluk etmek, hizmet etmek, kazanmak; tapaç kelimesi hizmetçi; taplaşmak kelimesi uzlaşmak ;  taplatmak kelimesi razı etmek; tapındırık kelimesi sığırın kaçmaması için boynu ile bacakları arasına bağlanan ve bir ucu yerde sürünen sırık, atın başını yukarı kaldırmaması için başından ön ayaklarına bağlanan kayış anlamında kullanılmış… (Sonuncusuna dikkat! …kaçmaması, …. başını kaldırmaması için… yani sonuçta itaat ettirmek, boyun eğdirmek var.)

Kul, köle kelimelerine gelince…  İkisi de aynı anlamda kullanılıyor.  Köle kelimesinin aslı “kule” (veya “küle”)dir. Yani “kul + e” olarak türemiş isim. “Kul” (veya bazı yerlerde “kül” olarak geçer) “eli ayağı bağlanmış olan” demek.

Tüm bu açıklamalardan sonra şunları söyleyebiliriz: Abd kelimesine ister kul/köle, ibadet kelimesine ister kulluk etmek diyelim ister yarı Arapça yarı Türkçe ibadet etmek diyelim sonuçta aynı anlamlara geldiğini düşünüyorum. Kur’an’sal olarak düşünürsek ibadetin temelinde, başka hiçbir yaratılmışın değil, sadece Allah’ın emirlerini yerine getirmek, sadece Allah’a boyun eğmek, itaat etmek, kul olmak vardır. Vesselam…

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

MErhaba,

katkı sağlayan herkesden Allah razı olsun. hanif sufi kardeş, sonuç cümleniz kadar basit değil bu mesele.

çünkü bir tarafta RİTÜELLER, ŞEKİLSELLİK var yüklenen anlam içinde (ibadet etmek)

diğerinde hayatının tümünü, her şeyini göbekten bağlamak var (kul / köle olmak)

ve hasan abim,

insanlar özgür DEĞİLDİR. sadece özgür olduğunu SANARLAR, nereye kadar, mizana KADAR.

tüm yaratılmışlar Allahın KÖLESİDİR, evet anladığımız anlamda KÖLEDİR. Fakat Allah'ın efendiliği başka hiç bir efendilik taslayanın bozuntusuna benzemez, O kölelerine/ yarattıklarına ZULM etmez...

ancak Allah'ın zulm etmemesi, insanın KÖLE olduğu gerçeğini değiştirmez.

selam müminlerdir...