Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selamlar.

Kırmızı yazılar Hakkı Yılmaz Hocama ait,Mavi Yazılar bana aittir.

1-Henüz kâğıdın olmadığı o dönemde peygamberimiz kendisine inen ayetleri, okuma yazması olan sahabeye, bez parçaları, enli kürek kemikleri, deve kaburga kemikleri, hurma dalları, ince beyaz taşlar ve hayvan derisi gibi malzemelerin üzerine yazdırmış ve vahyi yazan bu kâtiplerin sayısı ilerleyen yıllarda 40'a kadar ulaşmıştır.

2-“Ebrar”ın kimler olduğunu anlatan bu ayetlerden sonra, Abese suresinin 13-16. ayetlerinden de anlaşılmaktadır ki, inen ayetler değerli, saygın, ebrar yazıcılar tarafından yazılmaktadır. Ayetlerde verilen bu bilgi, Ömer'in kız kardeşinin ve eniştesinin yazılı Kur'an sayfaları okudukları, bu sayfaları Ömer'den korkarak sakladıkları, Ömer'in sayfaları ortaya çıkartıp yeniden okuttuğu ve sonra da Müslüman olduğu yolundaki tarihî bilgiyi doğrulamaktadır.

Benim Yorumum:yukarıdaki 1 numara ve 2 numaralı beyanlar Hakkı Yılmaz Hocamın Abese suresindeki tefsirinden alınmıştır.1 numaralı beyanına Hakkı Yılmaz Hocam ‘’Henüz kâğıdın olmadığı o dönemde’’ diye başladığı ifadesinde vahiylerin yazıldığı malzemeleri sıralamış (bunların içinde kağıt yoktur) daha sonra 2 numaralı beyanatında ise sayfalardan yani kağıttan bahsetmiştir.bunlar birbiriyle çelişen ifadelerdir.üstelik bu konuyla ilgili Hanifdostlar sitemizde başlıklar açılmış incelemesi yapılmıştır ki bu inceleme ve oralarda belirtilmiş olan tarihi vesikalara göre peygamberimizden en az 100 sene önce Çin’den Arabistan’a kağıt getirildiği ve ticaretinin yapıldığı belgelenmiştir.Bunu aklende çözebiliriz şöyleki kemiklerin birleştirilmesi mümkün olmaz,ancak kağıdın birleştirilmesi yani defter veya kitap haline getirilmesi mümkündür.işte zaten kağıdın veya defterin birleştirilmiş halinede Kur’an,sayfalar veya defter veya kitap anlamında ‘’suhuf’’ ifadesini kullanmıştır.zaten Hakkı Yılmaz Hocam,tefsirinde kendiside ‘’shf’’kök kelimesiyle ilgili açıklamasında buna benzer bir bilgi vermiştir.oda şu şekildedir:

‘’Tekil hali “sahife” olan ve lâfzen “[bir kitabın] yaprakları”nı veya “kağıt tomarları”nı gösteren “صحف  suhuf” sözcüğü, en geniş anlamıyla kitaptaki her bir “necm”in [vahy parçasının] yazılı olduğu nesneyi belirtmektedir.’’

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

KORUNMUŞLUK ÇELİŞKİSİ:

1-TERTİP HATALARININ BELİRTİLMESİ:

Sureyle İlgili Özel Bir Açıklama

        Ayetlerin tahliline başlamadan önce, çok önemli gördüğümüz bir tespiti açıklamak ve bu tespit konusundaki görüşlerimizi belirtmek ihtiyacını duymaktayız.

        Herkesin bildiği ve kabul ettiği gibi, surenin ilk üç ayeti kasem/yemindir.  Ancak bu üç ayetin neyin kasemi/kanıtı olduğu 12. ayete kadar anlaşılamamaktadır. Çünkü kaseme cevap olan cümle ancak 12. ayette karşımıza çıkmaktadır. Bu durum Arapça dilbilgisi kurallarına aykırı olduğu gibi, surenin doğru anlaşılmasını da zorlaştırmaktadır.

        İlk üç ayetteki kasemin cevap cümlesinin surenin 12. ayeti olması gerektiği yönündeki görüşümüzü dayandırdığımız esas nokta Arapçadaki dilbilgisi kurallarıdır. Bu kurallar Kalem suresinin tahlilinde “Kasem Cümlesi” başlığı altında mevcuttur.

Surenin ilk üç ayetinde kasem edilen “burçlar sahibi sema, vaat edilmiş gün, tanık ve tanıklık edilen” olmak üzere üç şey, 12. ayette ileri sürülen “Allah’ın kıskıvrak yakalayacağı” şeklindeki ilahi tehdidin kanıtları durumundadır. Böylece Rabbimiz tarafından yapılan kasemler ile daha sonra yine O’nun tarafından haber verilen tehdit, iki öğesiyle tam bir kasem cümlesi oluşturmaktadır. Ne var ki, elimizdeki klâsik Mushaf’a baktığımızda, 1-3. ayetlerin oluşturduğu “kasem bölümü” ile 12. ayetten oluşan “cevap bölümü”nden ibaret olması gereken kasem cümlesinin içine 4-11. ayetlerin de girdiği görülmektedir. Bu, bir cümlenin içine o cümlenin kendi öğelerinden olmayan başka sözcüklerin de girmiş olması demektir. Bu aynı zamanda mesajın doğru anlaşılmasını zorlaştıran bir durumdur. Zira bir cümlenin içine başka bir cümleye ait herhangi bir sözcüğün, paragrafın veya pasajın girmesi hâlinde, her iki cümle de cümle olmaktan çıkar, anlaşılmaz söz yığını olur.

        Ama görünen odur ki, sureler düzenlenirken ya da mushaf tertip edilirken bu kural sahabe tarafından maalesef dikkate alınmamıştır. Benzer örneklerini ileride Kaf, Naziat ve Sad surelerinde de göreceğimiz bu uygulamanın Allah ve peygamberimiz tarafından yapılmış olması mümkün değildir, olsa olsa sahabe tarafından Mushaf’ın tertibi sırasında yapılan bir dikkatsizlikle ilgilidir.

        Büruc suresinin eldeki tertibi üzerinde çalışan ve yorum yapan eski tefsirciler, 4. ayeti kaseme cevap yapabilmek için olmadık yollara başvurmuşlardır. Kimileri takdir yaparak ayetin içine “لقدlekad” sözcüğünü eklemişler, kimileri de kasemin cevabını mahzuf [gizlenmiş] sayıp kaseme “mutlaka kıyamet kopacaktır” anlamında bir cevap takdir etmişlerdir. Günümüzde de buna benzer yaklaşımları benimseyen birçok meal ve tefsire rastlanmaktadır.

Oysa 12. ayet, teknik yapısını yukarıda belirttiğimiz kasem cümlesinin “kaseme cevap” bölümünü oluşturmaktadır ve bu nedenle de surede ilk üç ayetten oluşan “kasem bölümü”nden hemen sonra yer almalıdır. Gerek dilbilgisi kurallarına, gerekse suredeki söz akışına uygun olan bu durumun Arapçayı ve Kur’an ilimlerini bilenler tarafından reddedilmesi mümkün değildir.

2-KORUNMUŞLUK  İDDİALARI:

22. ayetteki “Korunmuş levhada” ifadesinden, Kur’an’ın korunduğu ve korunacağı anlaşılmaktadır ki, zaten Rabbimizin bu manada başka beyanları da mevcuttur:

Vakıa 77, 78:           Hiç tartışmasız o, şerefli Kur’an’dır.

                                   Saklanmış-korunmuş bir kitaptadır.

Hicr 9:      Hiç şüphesiz, Zikr’i [Kur’an’ı] Biz indirdik Biz. Ve Biz kesinlikle onun için koruyucularız.

Not:Hakkı Yılmaz Hocamın ‘’İşte Kur’an’’adlı tefsirinden alınmıştır.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

(kırmızı yazılar Hakkı Yılmaz hocama aittir.)

Sad Süresi Meali:

24.       O [Dâvûd] dedi ki: “Doğrusu senin bir koyununu kendi koyunlarına katmak istemesiyle o sana zulmetmiştir. Gerçekten de katanların [ortakların, bir cemiyette yaşayanların] çoğu mutlaka birbirlerine haksızlık ediyorlar. Ancak iman edenler ve sâlihâtı işleyenler haksızlık etmezler. Ama onlar da ne kadar azdır!” Ve Dâvûd, Bizim kendisini arı duru [has] hâle getirdiğimize kesin kanaat getirdi ve anladı. Hemen Rabbinden (zulmeden kişi için) bağışlanma diledi, rükû ederek yere kapandı ve döndü.

25.       Biz de o'nun için bunu bağışladık/Biz de onu bağışladık. İşte böyle! Şüphesiz yanımızda o'nun için bir yakınlık ve güzel bir dönüş yeri vardır.

Tebyin bölümü:

Âyette istiğfarın [bağışlanmanın] kim için yapıldığı bildirilmemiştir. O kişiye bundan sonraki âyette işaret edilecektir. Ancak İsrâîliyât etkisi altındaki yazarlar, kendisine yamanan onca günah sebebiyle Dâvûd peygamberin kendi nefsi için bağışlanma talebinde bulunduğunu ileri sürmüşlerdir…. Söz konusu istiğfarın suç işlemiş birisi için yapıldığı noktasından hareket edilecek olursa, ilgili âyetlerde hatalı bir kişiden bahsediliyor olması gerekir. Nitekim pasajda suçlu olan bir şahıstan bahsedilmekte ve söz akışı içinde suç işleyen bu şahsın işlediği suç da açıkça belirtilmektedir. Bu kişi, mal varlığını daha da arttırmak isteyen zengin kişidir. Hâl böyle iken, İsrâîliyât uydurmalarına dayanarak bizzat Rabbimiz tarafından üstün nitelikleriyle övülmüş olan Dâvûd peygamberi suçlu ilan etmek, kelimenin tam anlamıyla insafsızlıktır. Dâvûd peygamber suçu işleyen değil, sahip olduğu “hikmet” ve “fasl-ı hıtâb” sayesinde bu suçluyu saptayan kişidir. O, mal varlığını daha da arttırmak için ortağının malına göz diken bu zengin kişinin affedilmesi için Allah'tan talepte bulunmuştur.

(mavi yazılar benim)

Hakkı Yılmaz Hocam,dünyada suç işleyipte dünyada cezasını çekmiş olanların ahirette ceza çekmeyecekleri konusunu tebyininde her ne kadar dile getirmemiş olsada bu mesele bizim bu iddiamızı güçlendirmektedir.günahkarlar için tevbe ve istiğfar dilemekten ziyade Allah adaletinin dünyada görülmesini ister.şayet Allah’ın böyle bir muradı olmasaydı kısasla veya hadle ilgili ayetlerini nazil etmezdi.bu durum da bizim bu tezimizi doğrulamaktadır.Hakkı Yılmaz hocamın bu tebyini,bana göre kapalı bir kutu gibi kalmış,bazı şeyleri açıklığa kavuşturmamıştır.işte onlar.

1-gözünü para hırsı bürümüş birisi için peygamber niye istiğfar dilesin?

2-amaç,o insanın istiğfar ile affedilmesi ise onun mahkemesini yapmış olmasının ne anlamı kalır?

3-Hz.davud niçin tevbe istiğfar etmiştir.bir hata mı yapmıştı da istiğfar etmişti?Hakkı Yılmaz hocam,her ne kadar ‘’gözünü para hırsı bürümüş birisi için’’yaptığını söylüyorsa da bu akla pek uygun düşmüyor.çünkü o adamın istiğfar dilemesi daha doğru olmazmı?Davud’un bu kararına itiraz ettiğine dair ayette bir bilgi olmadığına göre o adamın kusuru neydide onun için istiğfar diledi?istiğfarı insanların kendilerinin dilemesi daha doğru değilmi?başkaları adına istiğfar dilemek caizmi?adam mahkemeye razı olup gelmiş,bu hatalı bir davranışmıdırki Davut (as)onun için istiğfar dilesin?bu soruların cevapları Hakkı Yılmaz hocamın tebyininde açıklığa kavuşturulamamıştır.daha sonra bu ayette geçen kelimelerin sözlük anlamlarını deşifre ederek tebyinini ben yapacağım inşallah.

selamlar,sevgiler.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

(kırmızı yazılar hocama ait)

…Alak sözcüğü, kelimenin sözlük an­lamlarının dışında olarak eski tefsirlerde "kan pıhtısı" şeklinde karşılanmıştır. Bunun nedeni, ya ilk Yunan hekimi Hipokrat ve takipçilerinin etkisi, ya da düşük ya­pan bir kadında, düşük halindeki ceninin rahîm kanıyla karışık gö­rüntüsünün kabaca izlenimiydi.

…Alak/embriyonun mahiyetinin bu Âyetin indiği dönemde henüz tam bilinmediği dikkate alınırsa, bu Âyet içeriği itibariyle bugün mucize niteliği de taşımaktadır.

(mavi yazılar benim:hakkı yılmaz hocam alak süresi tebyininde yukarıdaki ifadeleri kullanmıştır.buradaki benim yadırgadığım hususlar şunlardır.Hakkı Yılmaz hocam alak kelimesini embriyon olarak anlamıştır,buna bir şey demiyorum,fakat bunun embriyon olarak anlamasını mucize olarak değerlendirmesini anlayabilmiş değilim.Kur’anın vahyedildiği yıllarda alak kelimesinin arap toplumunda bir anlamı vardı herhalde,asırlar sonra ancak anlaşılabilecek bir kelimeyi yüce Allah onlara neden zikretsinki?o zamanın arap toplumunda Arapların bu kelimeyi nasıl anladıklarını şu faraziyelerden de aşağı yukarı tahmin edebiliriz,örneğin ‘’alak’’kelimesinin lügat anlamından da tahmin edebiliriz.nedir alak kelimesinin lügat anlamları: "birleşmek, bitişmek, asılı olmak, cezp etmek, gönülden sevgi ve aşk"şimdi bu kelimeleri mealimize aktarırsak bakınız nasıl anlamlar çıkıyor.

Alak 2: ki O, insanı alaktan yarattı.

ki O, insanı (cinsel)birleşmeden yarattı.

ki o insanı sevgiden yarattı.

Ki o insanı aşktan yarattı.

Ki o insanı meniden yarattı

görülüyorki bu anlamların hiçbirisi de yanlış sayılmaz,mantık dışı da değildir.

O zaman böyle tıp alet ve edevatları olmadığını ve o zamanki arap toplumlarının embriyonun da ne olduğunu bilmediklerini varsayarsak alak kelimesinin ‘’lügat anlamları genel olarak böyle anlaşılacaktır ve bundada abes olarak görülecek bir şey yoktur.o zamanki insanların alak kelimesini lügat anlamıyla bilmeleri de onların cahilliğini  göstermez.ayette ‘’Anlayasınız diye biz onu Arapça bir Kur'an olarak indirdik.’’(Yusuf,2) ifade edildiğine göre Kur’andaki zikredilen her kelimenin o zamanki arap toplumunda mutlaka bilinen anlam veya anlamları vardır.yüce Allah anlamsız bir kelimeyi veya anlamının asırlar sonra bilineceği bir kelimeyi niçin zikretsinki?zaten peygamber efendimizi suçlamak için bahane arayan arap müşriklerinin kodamanlarına bir fırsat daha verilmiş olmaz mıydı? anlamı bilinmeyen bir kelimeyi vahiy diye okuduğunda o zaman demezlermiydi’’Ya bu Muhammed ne saçmalıyor,bu kelimelerin anlamını biz bilmiyoruzki o halde bu Kur’andan niye sorumlu olalımki’’demezler miydi?yüce Allah onlara bu fırsatı niye versinki.vermemişte zaten.

Bakara266:’’… İşte düşünüp anlayasınız diye Allah size ayetleri açıklar.’’

En’am105:’’Böylece biz ayetleri geniş geniş açıklıyoruz ki, "Sen ders almışsın" desinler de biz de anlayan toplum için Kur'an'ı iyice açıklayalım.

Nur61:’’ İşte Allah,düşünüp anlayasınız diye size ayetleri böyle açıklar.’’