Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Sevgili Metehan!

Qunût; söz dinlemek, itaatkâr olmak.

Qânitîn: Söz dinleyenler, itaatkârlar.

"Qûmû lilléhi qânitîn" nin anlamı konusunda farklı görüşler var. Bunlardan benim tecih ettiğim görüş şudur:

El-qunût huve es-sukûtu 'ammé lé yecûzu et-tekellum bihi fi-s-salét. Ve yedullu 'alé zélike mé ravé 'an Zeyd bin Arqam qâle kunné netekellemu fi-s-saléti, yukellimu-r-raculu sâhibehû ve huve ilé cenbihî fi-s-saléti hetté nezelet "ve qûmû lilléhi qânitîn".

Kunut, salatta konuşulması caiz olmayanı konuşmamak, susmaktır. Nitekim Zeyd Bin Arqam'dan yapılan rivayet de buna delâlet ediyor. Zeyd dedi: Biz salatta konuşurduk; adam yanı başındaki arkadaşı ile namazda konuşurdu ta ki "Ve qûmû lilléhi qânitîn" indi de susmazı emr etti, bize konuşmayı yasakladı.

QûMÛ lilléhi qânitîn": “Susun, Allah’ın sözünü dinleyin!”

Yukardakine benzer bir rivayet de 7/104: (Ve izâ qurie-l-quénu festemi'û lehû ve ensıtû ...) ile ilgilidir. Ebu Hüreyre'den; ki, kendileri salatta gereksinim duyduklarını konuşuyorlarmış, bundan dolayı susup okunmakta olan Kuran'ı dinlemekle emr olunmuşlar.

Abdullah da şunu demiş: Salatta, falana selam, filana selam şeklinde bir birimize selam verir, hal hatır ederdik. Ve dedi: Kuran (şunu söled): "Ve izâqurie-l-qur'énu festemi'û lehû ve ensıtû...: Kuran okunduğunda dinleyin ve susunuz ki rahmet olunasınız/ doğru yola giresiniz."

Benim anladığım; Medine'de Kuran dersinde, salata isteksiz gelen münafıklar ve kimi kendini bilmezler oturumlarda malayani konuşuyorlar ve Kuran'ı dinlemiyorlardı ki, bu ayetlerle uyarıldılar.

Bakara 139’dan bir "Korku namazı" anlayışına varmışlar. Korku namazını da ikiye ayırıyorlar. Biri, savaş halindeki namazdır ki onu bu ayete dayandırıyorlar. Diğeri de savaş dışı durumdaki namazdır. Onu da Nisa 101’e dayandırıyorlar. Birine korku, diğerine seferi namaz demişler.

“VUST” , “EVSAT” ın müennesi.  Kuran’da “ümmeten VESATEN”, min EVSETı mé tut’imûn”, “qâle EVSETuhum”, “ve-s-salâti-l-VUST”, olmak üzere geçiyor. Hepsinin de “seçkin, üstün, iyi, düzgün” anlamıyla anlaşılması gerekir. “orta” olarak çevrilmeleri yakışık almıyor. Mesela; 68/28’deki “Qâle evsetuhum: Ortaları/ortancaları dedi..” şekliyle tuhaf bir çeviri. Halbuki “en iyileri, en hayır severleri dedi..” çevirisi doğru olandır. Yine 5/89’daki “min EVSETi mé tut’imûn ehlîkum ve…: Aile efradınıza yedirdiğinizin ve giydirdiğinizin  iyisi, düzgünü ile..” anlamamız daha doğrudur.

7/138’deki ifadeyi “salata/salatlara en iyi şekilde devam edin!” diye anlıyorum.

Normale dönüş nasıl olmalı?

“..fe izé emintum fezkurulléhe kemé ‘allemekum mé lem tekûnû te’lemûn.” : Korkunuz/ tehlike geçince, Allah’ı/uyarılarını hatırda tutun/unutmayın/anın! Nitekim bilmediklerinizi size O oğretti.

Muhabbetle.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

"yeryuzunde dolasmak" tanimi, bir savas ortami cagristirmiyor. Keza karsidaki belli bir dusman degil..

Merhaba sasha dost. Benim anladığım ise karşıdaki düşman açık ve net. Her hangi bir insan topluluğu değil. Düşman: o kafirler. Ayet 101'de onlar anılıyor: 

"İnananlar! O kafirler sizin apaçık düşmanınız, inne'l kafirîne kânû aduvven mubînâ."

Kaldı ki o kafirler tıpkı inananlar gibi arazidedir; inananları kolluyorlar. Gafil bir anlarında baskın yapacaklar (meyleten vahide). İnananlar da onların peşinde. Daha önce davranıp düşmanı etkisiz hale getirmek için.

Bu açıdan bakılınca görülen, o inananlar ve o kafirler bir birinin boş anını kollayan iki gladyatör gibiler. Aheste aheste yolculuk yapmak için değil ölümüne vuruşmak için arazideler.   

Ayet 104'ten benim anladığım, sonunda sıcak temas ta sağlanmış. Vuruşmuşlar.

Ama kafirler yenilmek üzere olduklarını görünce bozguna uğramaktansa düzenli bir şekilde çekilmeyi yeğlemişler. Sonra toparlanıp yeniden saldırmak üzere.

Şimdi inananlara düşen, o olasılığı da ortadan kaldırmak için, kaçan düşmanı kovalamak. Ama inananlar da yaralı, onlar da ölümle yüz yüze gelmiş olmanın moral bozukluğu içindeler. Ve acı çekiyorlar.

Ayet 104'teki ilahî uyarının nedeni bu.

"O topluluğun ardına düşmekte gevşemeyin (Lâ tehinû). Siz acı çekiyorsanız onlar da acı çekiyorlar. Artı, onların ummadığını Allah'tan siz umuyorsunuz. Allah bilir; bilgedir." 

LÂ TEHİNÛ uyarısı 3:139'da da var. İnananlarla kafirlerin o uyarıdan önce amansız bir şekilde vuruşmuş oldukları ve inananların da kayıplar verdiği ise izleyen ayetten anlaşılıyor.

139:
Gevşemeyin ve üzülmeyin! -Ve lâ tehinû ve lâ tahzen.
İnandıysanız siz üstün gelirsiniz. 

140:
Siz bir yara aldıysanız onlar misliyle aldılar.
İnsanlar arasında günleri böyle dönüştürürüz Biz.
Çünkü Allah inananları bilecek ve onlardan tanıklar edinecek.   

Değerli sasha kardeşim. Üzerinde durduğumuz konunun özü bu. Ayrıca sizin "Silahlı iken nasıl secdeye varacaklar?" gibi sorularınız var. Ama onlar ayrıntı. Cevapları akıl yürütmek suretiyle kolayca verilebilir.

Örneğin, sırtta taşınan yay va kalkan secdeye engel olmaz; okları ve mızrağı ise herkes ayağının yanına bırakır. Orda kullanıma hazır tutar.  

Hastalanan askerler, silahlarını niçin bıraksın; savaşamazlar mı? Ağır hastaysalar savaşamazlar. Ama öylesi zaten bir ya da iki kişidir. Ve yalnızca silahlarını değil mevzilerini de bırakırlar; çadıra alınıp bakılırlar.

Bu inanırlar eğer DERS almıyor namaz kılıyorlarsa hem düşmanı gözetleyip hem namazı nasıl kılacaklar? Düşmanı namaza durmayanlar gözetliyor ve namaza duranları koruyorlar.

katildiginiz cephede yagmur sebebiyle nasilsa dusman gelmez diye silah biraktiginiz oldu mu?

Salâtın Nisâ 102'deki uygulaması çatışmasız CEPHE ortamında yapılıyor. Fiilî çatışma yokken yağmur başlarsa bir kuytuya girilir. Örneğin sipere. "Yağmurda silahlarınızı bırakabilirsiniz"den kasıt bu olabilir. Ama ani baskın tehlikesi söz konusu olduğu sürece siperde de herkes diken üstündedir.

Çatışmada ise yağmur, kar, kum fırtınası... farketmez. Yağmur iki tarafı da etkiler.  

Ben Talât Aydemir'in darbe girişimine katılmak zorunda kaldım yalnızca. Anayasayı çiğnemekten yargılandım; aklandım; okulu bitirmeme bir hafta kala disiplin kurulu kararıyla askerlikten atıldım. Askerliğim bu kadar. Bkz. http://www.hanifdostlar.net/forum_posts.asp?TID=5823&PN= 6

Sevgi ile.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Sevgili Metehen,

Durup dururken, vahiy de olsa, sebepsiz bir söz sarfedilmez. Sarfedilen sözlerin de bir sebep sonuç bağlantısı vardır. "susun, dinleyin..!" Konuşan, gürültü ... yoksa, bu ikaza ne gerek var! Her rivayeti (hadis demiyorum) uydurma bulmamız ne kadar doğru olur! Anlatılan olay ayetin vermek istediği mesajla uygunluk arzediyorsa, anlaşılmasına katkı sağlıyorsa...

"Güvenlik ortamına çıkınca Allah'ı zikredin!" cümlesini, "inancınızın gereklerine, Allah'ın öğretilerine uyun, mukim ortamdaki salatı uygulayın.." olarak anlayabiliriz. "Fe in xiftum fe ricélen ev rukbénen" cümlesinden; askeri operasyon, savaş hali, Allah Yolunda cihadın da salat olduğunu anlamak mümkün. Yani "piyade ve süvari olarak düşmanı takip edin, savaşın..." şeklinde. Bu da seferdeki salat olabilir diye düşünüyorum.

Muhabbetle.