Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

selam sizlere..

bence zamanın behrinde bir alim saihunu saimun olarak algıladı vede bunu oruç diye çevirdi...ve kimsede ya bunun farkına varmadı (kopyala -yapıştırdan dolayı)yada değiştirmeye cesaret edemedi ....bunun içinde kılıf uydurdular.aksi taktirde aynı hatayı yapanların hata yaptığını kabul etmiş olacaklardıki buda onlara göre alim hatamı yaparmış yada bunca yıldır kimse ses çıkarmadıysa vardır bir bildikleri görüşleri çürüyecekti..

bu konuyu diyanet işlerine yazdım ve meallerindeki bu hatayı sordum ..traji komik bir cevap geldi..işte cevapları:

Başkanlığımızın yayınları arasında bulunan "Kur'an Yolu" isimli tefsirde ilgili ayetin meal ve yorumu aşağıdaki şekildedir:
"O tövbekârlar, ibadet edenler, hamdedenler, dünyada yolcu gibi yaşayanlar, rükûya varanlar, secde edenler, iyiliği teşvik edip kötülükten alıkoyanlar, Allah’ın sınırlarını gözetenler(dir o bahtiyarlar); müjdele o müminleri!" (et-Tevbe 9/112)
“Dünyada yolcu gibi yaşayanlar” şeklinde tercüme ettiğimiz “es-sâihûn” kelimesinin sözlük anlamı “seyahat edenler”dir. Birçok sahâbî, Hz. Peygamber’in “ümmetimin seyahati oruçtur” meâlindeki bir hadisine dayanarak âyetteki bu kelimeyi “oruç tutanlar” şeklinde yorumlamışlardır (Taberî, XI, 28). Seyahat ve oruç arasındaki benzerlik daha çok şu şekilde açıklanmıştır: Her ikisinde kişi birtakım zorluklara ve mahrumiyetlere katlanır; seyahatte kişi görmediği bilmediği yerleri ve durumları görüp gözlemleyebilir, oruç tutan mümin de ruhen yücelerek melekût âleminin birtakım özel hallerine muttali olabilir. Bazı ilk dönem müfessirleri bir başka hadise dayanarak aynı kelimeyi “cihad edenler” biçiminde açıklamışlardır. Kelimeyi sözlük anlamına göre yorumlayanlar, “yer yüzünde seyahat edenler”, “Mekke’den Medine’ye göç edenler”, “ilim öğrenmek için yolculuğa çıkanlar”, “Allah’ın birlik ve kudretini gösteren delilleri gözlemlemek ve onlardan sonuçlar çıkarmak için yollara düşenler” gibi açıklamalar yapmışlardır (İbn Atıyye, III, 89; Elmalılı, IV, 2625; Kur’an’ın dersler çıkarma amacıyla yeryüzünde gezip dolaşmayı özendirmesi hakkında bk. Âl-i İmrân 3/137). Tercümemize esas olan düşünceyi de şöyle özetlemek mümkündür: Bu dünyanın fâni olduğunu unutmayanlar, ömür sermayelerini olabildiğince ebedî mutluluğa yatıranlar, dünya hayatlarını hep bir yolcunun şuuru içinde yaşarlar; bu ebediyet yolcuları, kelimenin yorumunda zikredilen güzel davranışlar içinde bulunurlar....

selametle kalınız

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Merhaba Feridun ve Akarapir kardeşim,

Takıldığınız hususla ilgili gerekli açıklamaları bi güzel yazdım, göndermek için tıkladım sahife bulunamadı ve yazdıklarım da yoklara karıştı. Şimdi sıkkın canla tekrar yazmak zorunda kaldım.

Tevbe 112’de sıralanan 8 maddenin her biri, mü’minlerin bir birinden farklı birer eylemlerini ifade eden maddeler değildirler. Bunların her biri aşağı yukarı aynı şeyi anlatıyor. Bunlar, her zaman ve mekanda yaşadıkları müddetçe kendilerinden ayrılmaması icap eden sfatları/özellikleri/alamet-i fârikaleridir inananların. Bunların hiç biri belli bir eylemi anlatmıyor. Yani ayette bunlar, bilinen anlamda sınırlı bir zaman ve mekan diliminde tevbeyi, ibadeti, hamdi, seyahatı (veya orucu), rukuyu, secdeyi… anlatmıyor. Aksini savunanlara, namazın da neden zikredilmediğini sorarız. Bunlar müminlerin her zaman ve mekanda kendilerinde devanlı olması gereken özelliğidir. Bu özellikler farklı ifadelerle (10 kavramla) Ahzab 35’te de sıralanmış.

Bunlar biri diğerinin açılımı ve devamıdırlar. Mesela, tevbe şirkten küfürden tam dönüştür; İlahlara kulluktan yalınız Allah’a kul olmaya dönüş. O halde inananlar téibûn ve tevbelerinin gereği olarak âbidûnlar. Tevbe etmiş olan Allah’a kul olmuştur. Allah’ kul olmuş olan O’na hamd edendir (hamdine/ buyruğuna) uyandır. Buyruğuna uyan, O’na secde ruku edendir ( O’na itiraz etmeyen, asi davranmayan, boyun eğendir)…. Böylesi inanan da, münkeri def’ ile ma’rûfu âmir olur ve de kırmızı çizgileri daim gözeterek hayatını sürdürür. 

Arada “Esséihûne”yi atladım, (güya) anlama sorununu onda yaşadığınız için!

Esséihûn da, “seyahat edenler” veya “(bildiğimiz) orucu tutanlar” değildir.

Esséihûn essâimûn ve hatta essâbirûn ile müteradif olup aynı anlamı verir.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

selam,

bir katkı:

9:2'de aynı kökten kelime "fe SîHû fî'l-erdi" şeklinde kullanılmış

kelimenin kökünün "S-Y-H" olarak veriliyor.

"akmak, erimek, seyahat etmek, yolculuk yapmak, dolaşmak kelimenin anlamları"  

9:112'de eril 66:5 dişil.

selam ve dua ile,

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Belki de séihûn ve Séihât sıfatı, inananlara, yerde açıkta akan akarsuyun kir tutmamasından, daima temiz ve tazeliğini koruduğundan kinaye olarak verilmiştir! İnanmış her kadın ve erkek iffetlidir...

Muhabbetle.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Merhabalar

Saygıdeğer Abdurrahman abi ne oldu? Aynı isimde başlıklar! Yoksa nazire mi yapıyorsun? :)

Bir sualde ben gündeme getireyim;

2/57; 7/160; ve 20/80 de geçen ve Rabbimizin İsrailoğullarına inzal ettiğini beyan ettiği "...el menne vesselva..." ifadesi, bütün Kur'an çevirmenleri tarafından yapılan "...kudret helvası ve bıldırcın eti..." çevirisinden başka bir şekilde çevrilebilir mi?

Muhabbetle...

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Tamamen acemiliğimden kaynaklanmış. Yönetici arkadaşlardan özür dilerim. Aynı başlık altında birleştirirlerse daha uygun olur.

"Ve zallelné aleykum'ul-ğaméme ve enzelné aleykum'ul-menne vesselvé" yı kısaca meél olarak şöyle anlıyorum:

"Sizi himaye edip yedirdik ve içirdik..."

Allahu e'lem bimuradihî/Muradını Allah'tan başkası daha iyi bilemez.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Merhaba abi;

Bende zaten kasıt olmadığını tahmin ederek şaka yapayım dedim.

Sorduğum suale gelince, elbette kasdettiği muradını kimse Allah'tan daha iyi bilemez.

Şahsi kanaatim ise;

"...ve enzelna aleykumul menne vesselva...: ...size esselva/teselli ve elmenne/ihsanda bulunup/karşılıksız verip..." 2/57 (diğer ayetler ise 7/160; 20/80)

Muhabbetle...