Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

"kadının vucudu kadının ziynetidir" diyenler sizin akleddiğiniz şeyi akledemedi de "ahlaksızlığaı "mı düştü zannediyorsunuz...... (el_turki)

Değerli el_turki kardeşim, zannetmiyorum; açık açık söylüyorum: 

Tesettür uleması "Ey inanan kadınlar! ZİYNETLER vücudunuzdur; vücudunuzun kapalı yerlerini sakın açmayın ama ayette listelenen erkeklere başka!" demek suretiyle inanan kadınların, vücutlarını o erkeklere açmasını CAİZ ilan ettiler diye inanan hiç bir kadın, vücudunun kapalı yerlerini o erkeklere açmıyor; açmaz.

Kısacası inanan kadınlar TESETTÜRÜ FİİLEN REDDEDİYORLAR. Allah inanan kadınlardan razı olsun; eğer tesettür ulemasının o ahlaksız icazetine uysalardı İslam fuhuş dini olurdu.

Gerçek şudur:

Nûr 31'de anılan ZİYNETLER inanan kadının "TAKILAR"ıdır; vücudu değil. Aksi halde inanan kadına "Vücudunun kapalı yerlerini açmayacaksın ama ŞU ŞU ŞU ŞU YABANCI ERKEKLERE HARİÇ!" denerek ahlaksız bir icazet verilmiş olur. Hayır! Allah ahlaksız icazet vermez. O'nun icazeti ZİYNETLER ile sınırlıdır; onu "VÜCUDUN açılması caizdir!" diye tesettür uleması çarpıtıyor.

kadının vucudu ziynetidir diyenlerin  kadının iki ayağı arasını,göğrüsünü de tartışmöaya açdığını mı zannediyorsunz?

Yine hayır! Sizin KADININ İKİ AYAĞI ARASI dediğiniz FERC, halkın diline atıfta bulunan Elmalılı'ın deyimiyle, "apışarası"dır. Nûr 58'de geçen "selâsu avrât"taki AVRET ne ise FERC odur yani o anlamda avrettir; ZİYNET değil. 

Apışarası başka, ziynet başka. Bakın, Nûr 31'de listelenen kişilere "ziynetler"in açılması caizdir ama apışarasının açılması asla caiz değildir. Bkz 23:6, 70:30. İster ERKEK olsun ister KADIN bir inanır "apışarası"nı yalnızca eşine açabilir. 

Tesettürle ilgisi yok bunun.

Çünkü eğer Nûr 31'deki "İnanan kadınlar apışaralarını korusunlar!" emri KADINLARIN TESETTÜRE GİRMESİNİ farz kılsaydı Nûr 30'daki "İnanan erkekler apışaralarını korusunlar!" emri de ERKEKLERİN TESETTÜRE GİRMESİNİ farz kılardı.

Kadın-erkek ilişkilerine dair öteki iddialarınız dinen İslamı değil şahsen sizi bağlar. 

*

Size (mistikbalim'e, H A) galebe gelmek, kimseyi fikrime zorlamak için yazmıyorum. Fikrimi paylaşmak için yazıyorum.  (Saffet Metin) 

Merhaba Saffet Metin kardeşim. Aslında bu müzakere zincirinin konusu  LAİKLİK idi; mistikbalim ve el_turki kardeşlerimizin ısrarıyla tesettür olup çıktı.

Kendi adıma söyliyeyim, bu (digression) beni rahatsız ediyor. Tesettür tartışmasından herkese gına geldi. Ve tartışanların görüşleri çok katı; milim kıpırdamıyor. Değerli mistikbalim kardeşimize galebe gelmek aklınızın kıyısından bile geçiyor olamaz. Çünkü bırakın galebe gelmeyi, onun görüşünü milim kıpırdatamazsınız.

Kolej çıkışlı olduğunuzu söylediniz; DIGRESSION kelimesini onun için yazdım. Bir ara kolejler arasında kurallı münazaralar yapıldı. Orda görevliydim. Jüri, konu dışına çıkan münazaracıyı hiç affetmez.

Bu ayette anlaşılmayacak bir şey yok. Ancak sayın Hasan Akçay  kölelere ve erkeklikten kesilmiş erkek hizmetçilere takılıyor. Kölelik hukukunu bilmediğinden böyle diyor.

Özür dilerim, beni yalnızca Allah'ın sözleri bağlıyor; hukuk değil ve ehadis, siyer, fıkıh, arkeoloji... değil.

İddiayı ezberledik artık: Kuran'ı hukukçuya göre HUKUK bilmeyenler anlayamaz; hadisçiye göre HADİS bilmeyenler, siyerciye göre SİYER bilmeyenler, fıkıhçıya göre FIKIH bilmeyenler, arkeoloğa göre ARKEOLOJİ bilmeyenler...

Kısacası inananlar bunlardan birine sakalı bi kaptırdı mı, Kuran'ı, sakalı kapandan başka, artık kimse anlayamaz; inananlara Kuran fiilen yasaklanır.

Bunları biraz da sizin açıklama yapmanızı sağlamak için yazıyorum. Yani kölelik Hukukunu bilmeyen hasan akçaylar, isterlerse ağızlarıyla kuş tutsunlar, kölelik hakkında Allah'ın ne dediğini Kuran'dan öğrenemezler mi? 

Sizin yanılgınızdan söz etmek öyle zoruma gidiyor ki! Nolur beni anlayın.

"GAYRİ ULİ'L IRBE"DE erkeklikten kesilmeyi çağrıştıran hiç bir ifade yok. IRBE ihtiyaç demek; yalnızca ihtiyaç. GAYRİ ULİ'L IRBE: ihtiyaçsız. Hangi şeye ihtiyaç duymuyorlar? O, "ziynet"ten neyi anladığınıza göre değişir. 

Eğer "ziynet"ten kasıt VÜCUT ise, tamam, o erkekler ŞEHVETEN ihtiyaçsızdır.

Ama Mevdudi'nin naklettiği "hadis"e bakın. Erkeklikten kesilmiş olmak oradaki MA MELEKET EYMAN için söz konusu olmadığı gibi TIFL İLLEZÎNE LEM YAZHERÛ ALÂ AVRÂTU'N NİSÂ İÇİN de söz konusu değil. Erkek tâbiler için neden söz konusu olsun? 

İkincisi, yalnızca erkeğin ŞEHVETEN ihtiyaçsız olması KADININ onunla cinsel ilişki kurmasına engel değildir. Eğer KADIN şehveten ihtiyaç içinde ise cansız bir eşya ile dahi cinsel ilişkiye girebilir; iğdiş te olsa, canlı kanlı bir erkekle neden girmesin? Osmanlı sarayında bu durumdaki cariyeler iğdiş harem ağalarıyla cinsel ilişkide bulunmamış mıdır? Emin miyiz? 

Kısacası, "gayri"nin ERKEKLİKTEN KESİLMİŞ anlamına geldiği iddiası tesettür ulemasının ahlaksız icazetini mazur göstermek için sığındığı bir yorumdur ama ayetin konusundan onay almaz.

Artı, kadını dışlar. Oysa yaşamın gerçekleri hiç öyle değil. İsterseniz içten inanan bir kadına sorun: "İğdiş erkek hizmetçinize saçınızı başınızı, göğsünüzü... açar mısınız? Neden?" Bakalım tepkisi ne olacak. Ben sordum. "Hayır! Çünkü önemli olan BENİM ihtiyacım!" dedi kardeşimiz.

İslam dünyası, eğer temiz kalabildiyse, inanan kadınların bu mert duruşu sayesinde temiz kalabilmiş. Yoksa tesettür uğruna verilen icazet onu ahlaksızlık çukurunda boğardı.

Sayın Saffet Metin, siz tesettüre dair tefsirleri yüzünüz kızarmadan okuyabiliyor musunuz? Örneğin "KÖLE, mâlikesinin her yerine bakabilir. Evin içinde bunlardan kaçmak güçtür." Bunu okurken rahat mısınız?

SAç ziynet değildir. Göğüs göbek, sırt , genital bölge, kalça ve uyluklar ziynettir. Ayete bakarsanız. Kapanması gereken ziynetin öncelikle göğüs olduğunu görürsünüz. 

Her halde "saç KAPALI ziynet değildir" demek istiyorsunuz. Ama ayetin indiği ortamda kapalı olduğu anlaşılıyor: "khimarlar"ını göğüs yırtmaçlarının üstüne vursunlar. Gerçi Arapçanın eski sözlüklerine göre KHİMAR her hangi bir örtüdür. Örneğin erkeğin başını örten SARIK "khimar"dır, pencereyi örten PERDE "khimar"dır. Ama buradaki "khimar"ın inanan kadının başörtüsü olduğu bence kesin.

Mistikbalim kardeşimize dediğim gibi akıl var izan var.

Bir kadının GÖĞÜS YIRTMACINA EN YAKIN örtüsü bir erkeğin sarığı ya da pencerenin perdesi değil, o kadının başındaki "örtü"dür yani başörtüsü. İnanan bir kadın, kendisine ait o örtüyü kullanma imkanına sahip olup dururken, neden bir erkeğin sarığını ya da pencerenin perdesini vursun göğüs yırtmacının üzerine? Akıl var izan var.

Ama bu benim yorumumdur; "Allah'ın gerçeği!" diyemem.

"SAÇ ziynet midir"e gelince, "Ziynetten kasıt vücuttur" dedikten sonra, SAÇ dahil, kadının BÜTÜN VÜCUDU ZİYNETTİR; açıktaki yüzü ziynettir, elleri ziynettir: AÇIKTA OLANLAR hariç, ziynetlerini açmasınlar - lâ yubdîne ziynetehunne illa MÂ ZAHARE MİNH.

Bkz http://www.hanifdostlar.net/forum_posts.asp?TID=4411&PN= 1&TPN=1 

Süleyman Ateş’in bugün VATAN gazetesinde yazdıklarını, virgülüne dokunmadan, alıntılıyorum. Sonra üç soru soracağım. Okurken lütfen düşünün:

-Hocam! Soruyorsunuz: “Saç kadının ziyneti değil mi?” Ah güzel hocam! Bu, öykünün yalnızca "lâ takrabu’s salât"ı. Devamını niye okumuyorsunuz?

Sevgi ile,

Hasan Akçay

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Merhaba Hasan Abi,

Teşekkür ederim ben de iyim,

Ben "Allah"'ın evrenin akışına, akış dışına çıkarak müdahale ediyor oluşu düşüncesini makul bulamıyorum, "Allah"'ın müdahalesi ve hükmü, evrendeki işleyişin neticesidir, bu ahengi sosyal alana taşımak da bizlerin görevidir diye düşünmekteyim, bu nedenle düzeni,uyumu, sağlayıcı her hükmü Allah'ın hükmü olarak düşünebiliyorum,

İftira atana (zina isnadı )  80 celde vurulması değildir sadece Allah'ın hükmü,

İftira atanı ıslah etmek için karşılık vermektir Allah'ın hükmü,

Zina edene 100 celde vurulması değildir sadece Allah'ın hükmü,

Neslin emniyetini korumak, kaosu önlemektir O'nun hükmü,

( Bunları gerçekleştirecek her türlü yöntem,uygulama)

O'nun "ketebeleri/yazgıları" değişmez ama  (yazgıların dışa yansıması olan ve durumlara karşılık ete kemiğe bürünen)kelimeleri her dönemde değişir diye inanmaktayım,

Esenlikler diliyorum abi,

Saygılarımla

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Okuma ve öğrenme zorluğu çeken çocuklara özel eğitim veren bir okul icin bağıs toplama yemeğinde, çocuklardan birisinin babası katılımcılar tarafından asla unutulmayacak bir konuşma yaptı. Okula kendini adamış öğretmenleri kutladıktan sonra şöyle bir soru sordu: 'Dışardaki etkenler tarafından etkilenmedikçe doğa herşeyi mükemmel bir şekil ve sırada yapıyor. Ama yine de oğlum Shay, diğer çocukların öğrendikleri gibi öğrenemiyor. Diğer çocukların anlayabildikleri gibi anlayamıyor. Oğlumda doğal olması
gereken şeyler nerede?'

Bu soru karşısında dinleyiciler sessiz kaldılar.

Baba devam etti. 'Ben inanıyorum ki, dünyaya fiziksel ve zeka engelli Shay gibi bir çocuk geldiğinde, gerçek insan doğası kendini gösterme fırsatını buluyor ve bu da insanların o çocuğa davranış şekillerinde kendini gösteriyor.'

Ve sonra aşağıdaki hikayeyi anlatmaya başladı:

Shay ve babası bir gün parkta Shayin tanıdığı birkaç çocuğun baseball oynadıklarını gördüler.
Shay sordu, 'Acaba oynamama izin verirler mi?'
Shay'in babası çoğu çocuğun Shay gibi bir çocuğun takımlarında oynamasını istemeyeceklerini ama aynı zamanda eğer oğluna izin verirlerse oğlunun o çok ihtiyacını duyduğu, engellerine rağmen başkaları tarafından kabul edilmenin özgüveni ve sahiplenme duygusunu vereceğini de biliyordu.
Shay'in babası çocuklardan birinin yanına yaklaştı ve (fazla birşey
beklemeyerek) Shay in oynayıp oynayamayacağını sordu. Çocuk şöyle danışabileceği birilerine baktı ve sonra 'Şu anda 6 sayı gerideyiz ve oyun sekizinci turunda. Herhalde takıma girebilir ben de onu dokuzuncu turda vurucu olarak sokmaya çalışırım' dedi.

Shay büyük bir gayretle takımın yanına gitti ve yüzünde kocaman bir gülümseme ile takım t-shirtini giydi. Babası gözünde yaş, kalbi sıcak duygularla dolu onu izledi. Çocuklar oğlunun kabul edilmesinden dolayı babanın mutluluğunu gördüler. Sekizinci turun sonunda Shay'in takımı birkaç puan kazandı ama hala 3 sayı gerideydi. Dokuzuncu turun başında Shay eldiveni eline geçirdi ve sağ açık sahaya çıktı. Ona doğru hiç top isabet etmemesine rağmen oyunda olmaktan son derece mutluydu ve babasının ona tribünlerden el salladığını gördüğünde yüzünde kocaman bir gülümseme vardı.
Dokuzuncu turun sonunda Shay'in takımı yine puan kazandı. Şimdi bütün kaleler doluydu, oyunu kazanma şansı ortaya çıkmıştı ve topa vurma sırası Shay'e gelmişti.

Bu noktada Shay'in vurucu olmasına izin vererek oyunu kaybetme riskini mi almalıydılar? Şaşırtıcı bir hamleyle Shay'e sopayı verdiler. Herkes topa isabet ettirme şansının sıfır olduğunu biliyorlardı çünkü bırakın topa vurmayı Shay sopayı bile elinde tutmasını bilmiyordu.

Ama Shay sahaya çıktığında top atıcı, diğer takımın kazanma şanslarını bir kenara bırakarak Shay'e bu fırsatı tanıdıklarını görünce birkaç adım öne giderek yumuşak bir şekilde topu Shay'e doğru fırlattı. İlk topa Shay zorlukla sopayı savurdu ama ıskaladı. Atıcı tekrar birkaç adım öne doğru geldi ve topu yine yumuşak bir şekilde Shay'e doğru attı. Shay sopayı savurdu ve hafifçe topa dokunarak yere atıcıya doğru vurdu.

Oyun şimdi bitecekti. Atıcı topu yerden aldı ve ilk kaledeki adamına
kolaylıkla atabilecek ve Shay'i sobeleyerek oyunu bitirebilecekti.

Ama atıcı topu aldı ve ilk kaledeki adamının başının üzerinden diğer takım arkadaşlarının erişemeyeceği yere fırlattı.
Tribünlerdeki herkes ve iki takımda bağırmaya başladılar, 'Shay, ilk kaleye koş, ilk kaleye koş!' Shay hayatında hiç bu kadar uzağa koşmamıştı ama ilk kaleye gidebildi. Şaskınlıktan büyümüş gözleriyle yere çöktü.

Herkes bağırmaya devam etti, 'İkinci kaleye koş, ikinci kaleye koş' Nefes nefese Shay zorlukla ikinci kaleye koşabildi. Shay ikinci kaleye geldiği sırada açık sahada diğer takımdan biri topu almıştı ... takımın en küçüğü olan bu çocuk kahraman olma şansını elinde tutuyordu. Topu ikinci kaledeki adamına atabilirdi ama top atıcısının niyetini anladığından o da kasıtlı olarak topu üçüncü kaledeki arkadaşının başının üzerinden attı.

Herkes bağırıyordu, 'Shay, Shay, Shay, bütün yolu koş Shay'

Karşı takımdan birinin yardım ederek onu üçüncü kaleye doğru döndürmesiyle Shay üçüncü kaleye koşabildi, 'Üçüncüye koş! Shay, üçüncüye koş!'

Shay üçüncüye gelirken diğer takımdakı çocuklar ve seyirciler ayağa
kalkmışlardı ve bağırıyorlardı, 'Shay, hepsini koş! Hepsini koş!' Shay
hepsini koştu ve oyunu takımı için kazanan bir kahraman olarak herkes tarafından alkışlandı.

'O gün', dedi babası, gözlerinden yaşlar aşağıya doğru süzülerek,
'iki takımdaki çocuklar da dünyaya bir parça sevgi ve insanlık getirmeyi başardılar'.

Shay bir sonraki yaza yetişemedi. O kış  öldü. Bir kahraman olduğunu ve babasını mutlu ettiğini ve eve geldiğinde annesinin de gözyaşları içinde onu kucakladığını asla unutmadı.
ALINTIDIR...
ADALET HERYERDEDİR

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Merhaba kardeşim.

Eğer anladığım doğruysa "suç ve ceza"ya dair hükümlerdeki MAKÂSIT-VESÂİL yani "amaçlar-araçlar"dan söz ediyorsunuz. Örneğin zinaya dair hükmün amacı "neslin emniyetini korumak"tır; Allah'ın bu hükmü değişmez ama "araç"la ilgili 100 celde hükmü değişir mi demek istiyorsunuz?

Örneğin zani ve zaniyenin ceza olarak para ödemesi, itibar kaybetmesi ya da hapis yatması?

Bu ilginç görüşe Allah'ın hükmüyle hükmetmeyen laik yönetimleri tagutîlik ilan eden kardeşlerimiz ne buyurur, doğrusu merak ediyorum.

Sevgi ile,

Hasan Akçay

____________________________________

Bir ressamın görüş açısından Mescid-i Nebi'nin ilk hali. "Mescidin yanındaki 2 ev Rasulullahın 2 hanımının evidir." (Resmi görünce buraya aktarmadan edemedim. Kayda geçsin diye. H A.)