Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

34/23- Allah katinda, onun izin verdigi kimseden başkasinin şefaati yarar saglamaz. (Şefaat için izin verilip de) kalplerinden korku giderilince birbirlerine, "Rabbiniz ne söyledi?" diye sorarlar. Onlar da "Gerçeği" diye cevap verirler. O yücedir, büyüktür.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Allah katında Allahın izin veridği kimselerden başkasının şefaati yarar sağlamaz, deniliyor. (savana)

Ben ayette söylenenin bu olduğundan emin değilim.

Ve lâ tenfau'ş şefâatü ındehu: O'nun katında şefaat yarar sağlamaz... illa lemin ezine lehu: ama izin verdikleri başka.

Benim bundan anladığım, bu dünyada bazı kimseler bazı kimselere belki şefaat eder ve şefaat, beşerin katında belki işe yarar. Ama Allah'ın katında asla.

*

Şefaat beklentisi bence İslama aykırıdır çünkü ahret yaptırımını sulandırır.

Müşriklerin Allah'a inanan kimseler olduğunu hatırlayın. Onların müttakilerden tek farkı ahreti inkar edip "Ölümden sonra hesaba çekilmek yok!" demeleriydi.

Ve madem hesaba çekilip cezaya çarpılmak yoktu kötülük yapmaktan çekinmeye de gerek yoktu onlar için. Deli danalar gibi başı boştular.

Şimdi "Ahrette şefaat var!" diyenler de aslında deli danalar gibi başı boş kalmanın peşindeler. Öyle ya, birileri ahrette nasıl osa onlara şefaat edecek; cezaya çarpılmalarını önleyecek. 

Kısacası, "Ahrette şefaat var!"  demekle "Ahrette hesaba çekilmek yok yani ahret yok!" demek aynı şey.  

Sevgi ile, Hasan Akçay

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Allah katında Allahın izin veridği kimselerden başkasının şefaati yarar sağlamaz, deniliyor. (savana)

Ben ayette söylenenin bu olduğundan emin değilim.

Ve lâ tenfau'ş şefâatü ındehu: O'nun katında şefaat yarar sağlamaz... illa lemin ezine lehu: ama izin verdikleri başka.

Benim bundan anladığım, bu dünyada bazı kimseler bazı kimselere belki şefaat eder ve şefaat, beşerin katında belki işe yarar. Ama Allah'ın katında asla.

Selam hasan kardeş

aynı şeyleri söylüyoruz.Bende Allah katındaki kulun kula şefaatini kulun kula dünyada sağladığı şefaat olarak  değerlendiriyorum.

Örneğin Allah tarafından gönderilen peygamber Allahın kulu ve Hakkı tebliğ eden kimsedir.Bu kimsenin hakkı tebliğ ederek Allahın yoluna döndürlmesine vesile olunan kimselere o peygamber şefaatci konumundadır.

bu dünyada bazı kimseler bazı kimselere belki şefaat eder ve şefaat, beşerin katında belki işe yarar. Ama Allah'ın katında asla. (hasan akçay yazdı)

Şimdi siz yukarıdaki söyleminize göre allah tarafından gönderilen bir  peygamber dünyada Hakkı teblğ ettiği kimselerden iman edip salih amel işleyenlere şefaat etmemiştir mi demek istediniz.O kimseler telbiğ olunana iman yoluyla cennete gidecekler kurtuluşa erecekler.Yani ortada tebliğ edenenin bu kullara şefaat edilmesine vesile olması durumunu gözardımı ediyorsunuz?

kulun kula şefaatçi olması durumunu bu şekilde değerlendirdiğinizde dünyada sağlanan şefaat Allahın katındada geçerlidir...(ama izin verdikleri başka).İzin verilenler Allah tarafından dünyada hakkı tebliğ etmeye Allaha imana davet edici kullar/peygamberler bunlara inanıp hakka iman edenlerde şefaat edilenler.

Daha açık şekilde şöyle ifade edeyim.

Bir kimse  Hz Muhammedin Tebliğ ettiği Kurana iman edip Allahın emir ve buyruklarına göre samimi bir müslüman olarak dünyadaki hayatını geçirdiğinde ve ahrette cennete girdiğinde o kimseye Şefaat eden onu cehennemlik olmaktan kurtaran nedir?Elbetteki o kimsenin imanı ve bunun yanında o imana sahip olmasına vesile olan Peygamberdir.Peygamberin şefaatci olma durumu Allahın emrettiğini tebliğ ederek yine Allahın emriyle olmaktadır diye düşünüyorum.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

NEBE [78.38] O hâleti ruhiye  kıyama geçtiği gün, melekler saf  saf ;  kimse konuşamaz, ancak Rahman kime izin verirse , o da doğruyu söyler.

Bir şefaat örneği:

[4.159] Kitap ehlinden olanlar illaki ölümlerinden evvel O’na (Kuran’da anlatıldığı gibi peygamber olarak) inanacak/inanmalı. Değilse O, kıyamet günü onların aleyhine şahit olur.

5.117 "Onlara, senin bana emrettiğin şu sözden başka bir şey söylemedim: 'Benim Rabbim ve sizin de Rabbiniz olan Allah'a kulluk edin.' İçlerinde olduğum sürece üzerlerine tanıktım. Sen beni vefat ettirince üzerlerine yalnız sen gözetleyici oldun. Ve sen zaten her şey üzerine bir tanıksın."

5.118 "Onlara azap edersen, onlar senin kullarındır. Ama onları bağışlarsan hiç kuşkusuz, sen tüm gücün sahibi, tüm hikmetlerin sahibisin."

5.119 Allah buyurdu: "Özü-sözü doğru olanlara, doğruluklarının yarar sağlayacağı gün budur...

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selamün Aleyküm!

Alperen yazdı

Sefaat varsa eger sadece dunyadadir. Bu anlamda Resuller de sefaatcidirler, takipcileri de...

Ahirette ise yegane sefaatci Allah`tir.

Zumer 44. De ki: "şefaat, tümden ve sadece Allah'ındır. Göklerin ve yerin mülkü/yönetimi O'nundur. Sonunda O'na döndürüleceksiniz."

Omurga ayet iste  budur.  Zumer 44@u elimize alacagiz ve diger ayetleri buna gore anlayacagiz. Gayet yalin bir ifade ve verilen net bir hukum var cunku. Yoksa Allah`i celiskide olmakla suclamis oluruz.

Bakara 48. Ve korkun o günden ki, hiçbir benlik başka bir benliğin herhangi birşeyi için karşılık ödemez; hiçbir benlikten şefaat kabul edilmez, hiçbir benlikten fidye alınmaz.Ve onlara yardım da edilmez.

Bakara 123. Kimsenin kimse yerine birşey ödemeyeceği, kimseden fidye kabul edilmeyeceği, şefaatin hiç kimseye yarar sağlamayacağı ve onların hiçbir yardım göremeyecekleri o günden korkun.

Celiski ayetlerde degil onlara hadisleri referans alarak bakan sasi gozlerdedir.

Millete `Sefaat Ya Resulallah` cektiren ve ahirette tum Resulleri Hz. Muhammed karsisinda `sefaat dilencisi` goren yobazlar bakalim bu cirkefligin hesabini ahirette nasil verecek???

Allah Razı olsun.

Sevgi,saygı ve muhabbetle.

Allah'a emanet olunuz.

secde; 4 :"...ma leküm min dunihi min veliyyin ve la şefiy efela tetezekkerun;"

"... Sizin için O'nun astlarından bir veli ve şefaatçi yoktur. Hala Düşünüp öğüt almaz mısınız?

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selamün Aleyküm

Ayetleri duyduktan sonra ki olumsuz tavır takınanlarla ilgili bazı ayetler;

Araf/169: Arkalarından, yerlerini alan halefler geldi. Bunlar, Kitap'a varis olmuşlardı. Şu basit dünyanın geçici menfaatini esas alıyorlar ve şöyle diyorlardı: "Biz zaten bağışlanacağız!" Kendilerine, bir menfaat daha gelse onu da alıyorlardı. Bunlardan, Allah hakkında, gerçek dışında birşey söylememelerine ilişkin Kitap misakı alınmamış mıydı? O Kitap'ın içindekileri okuyup incelemediler mi? Ahiret yurdu, takvaya sarılanlar için daha hayırlıdır. Hala aklınızı işletmeyecek misiniz?

Araf/175: Onlara, şu adamın haberini de oku: Kendisine ayetlerimizi vermiştik; onlardan sıyrılıp çıktı, şeytan da onu peşine taktı; nihayet o, azgınlardan oluverdi.

Hacc/72:Onlara açık-seçik ayetlerimiz okunduğunda, o küfre sapanların yüzlerinde bir hoşnutsuzluk/yadsıma görürsün. Kendilerine ayetlerimizi okuyanlara saldıracak olurlar. De ki: "Size şu yaptığınızdan daha kötü bir şey haber vereyim mi: Ateş! Allah onu inkârcılara vaat etmiştir. Ne kötü dönüş yeridir o!

Mü’minun/66: "Ayetlerimiz size okunuyordu da siz ökçeleriniz üzerine gerisin geri dönüyordunuz."

Mü’minun/105:” Ayetlerim size okunmadı mı?" Ve siz onları yalanlamıyor muydunuz?"

Neml/92: "Ve Kur'an okumakla emrolundum. Artık kim yola gelirse kendi nefsi için gelir. Sapmışa gelince, böylesine de ki: 'Ben uyarıcılardan biriyim. Hepsi bu!"

Lokman/7:Ayetlerimiz ona okunduğunda, böbürlenerek yüzünü çevirir. Sanki onları hiç işitmemiştir, sanki kulaklarında bir ağırlık vardır. İşte böylesini, korkunç bir azapla muştula.

Zümer/71: İnkar edenler bölük bölük cehenneme sevk edilirler. Oraya geldiklerinde onun kapıları açılır ve cehennem bekçileri onlara şöyle derler: "Size, içinizden resuller gelmedi mi ki, Rabbinizin ayetlerini karşınızda okusunlar ve sizi şu gününüze kavuşmanız hususunda uyarsınlar?" Onlar: "Evet, derler, geldiler ama inkarcılar hakkında azap hükmü hak oldu."

Değerli kardeşlerim ; şefaat bu dünyadadır diyen kardeşlerime katılıyorum.Allah Razı olsun.Yüce Allah bizim gibi yiyen , içen , yürüyen, konuşan bir peygamber seçmiş ve emir ve yasaklarını bildirmiş , bunlara uymamız sonucunda mükafat olduğunu vaad etmiştir.

ŞEFAATİ ALLAH DA RESUL’Ü DE YAPMIŞTIR. Bu ŞEFAATİ KABUL ETMEK veya KABUL ETMEMEK insanların ayetleri duyduktan sonraki seçimine bırakılmıştır.

Peygamber Efendimiz zamanında olmayan bu tür düşünceler,Ömer b.Hattab’ın halifeliği  zamanında Cuma günleri bir saat ,Yahudi alimlerine camide vaaz verme yetkisiyle başlar.Osman b. Affan zamanında haftada iki gün ikişer saate çıkarılır. Ali b. Ebu Talib'in halifeliği zamanında bunlara müsaade edilmez.Muaviye b. Ebu Süfyan zamanında bu alimler sarayda yaşamaya başlar ve Muaviyenin baş danışmanları olurlar.Kendi yaşamlarını meşrulaştırmak için uydurdukları hadislerle Peygambere itaatde gevşek davranan sahabeyi bile kendi saflarına katmışlar, Peygamberi canıyla , malıyla destekleyenler bu dönemde eza cefa görmüş pek çoğu bunu canını dahi vererek kendilerinden sonra gelecek insanlığa peygambere yardım etmenin /destek vermenin , vahyi ayakta tutmanın nasıl olması gerektiğini yaşayarak göstermişlerdir. Kısa bir zamanda devlet olan İslam alemi Bu tür islamda olmayan düşüncelerle tembelleşmiş , haksızlığa, zulüme karşı  ses çıkarmaz konuma getirilmişlerdir.ÇÜNKÜ; BİZ VAHYE SAHİP ÇIKMASAK DA /GEREĞİNİ YERİNE GETİRMESEK DE AHİRETTE ŞEFAAT VAR(mı)!???

 Ahirette bırakalım şefaati ,bu dünyada tevbeyi son nefese bırakırsak Yüce Allah kabul etmem diyor.

Rabb’im cümlemize tevbe etmeyi , vahyi rehber edinmeyi ve gereği gibi yaşamayı nasip etsin.

En Doğrusunu Allah bilir.

Mutlu ve Esen kalın.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

53.26. Göklerde nice melek var ki Allah'ın dileyip razı olduğuna izin vermeden önce onların şefaatları (Allah’a götüren aracılıkları, kılavuzlukları) hiç bir işe yaramaz.

41.37 Gece ile gündüz, Güneş ile Ay Allah'ın varlığının belgelerindendir. Güneşe ve Ay’a secde etmeyin;  onları yaratan Allah'a secde edin.
Sadece O'na ibadet ediyorsanız.

 

22.18 Göklerde ve yerde olanların, güneş, ay, yıldızlar, dağlar, ağaçlar ve hayvanların ve birçok insanın Allah'a  secde ettiklerini görmüyor musun ? Birçoğu da azabı hak etmiştir. Allah'ın alçalttığı kimseyi yükseltebilecek yoktur. Doğrusu Allah ne dilerse yapar.

[13.15] Göklerde ve yerde bulunanlar  ister istemez  Allah'a secde ederler;  gölgeleri sabah akşam.

[24.041] Görmedin mi ki; göklerde ve yerde bulunanlar, saf saf uçan kuşlar Allah' ı tesbih etmektedir. Her biri kendi  salâtını ve tesbihini bilir. Allah; onların yaptıklarını bilendir.

[25.22] Melekleri gördükleri gün, işte o gün, suçlulara iyi haber yoktur. Melekler: «İyi haber size yasaktır, yasak!» derler.

[43.20] Onlar: «Eğer Rahmân  dileseydi, biz onlara (meleklere) ibadet etmezdik.» dediler. Onların bu hususta hiçbir bilgileri yoktur. Onlar sadece yalan söylüyorlar.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Ebu Hureyre. Hadislerin birçoğunun altında imzası bulunan bu  adamı lütfen iyi tanıyın. Ve aşağıdaki uydurmasını ibretle okuyun.

Ahirette diğer nebiler “nefsi nefsi diye bağrışırken Hz. Muhammed “ümmeti ümmeti” diye nida edecek” diyenlerin ve “Şefaat Ya Resulallah” çekerek paçayı kurtarmayı hedefleyenlerin fikri dayanağı işte bu gibi adamların masallarıdır.

110- Ebu Hureyre şöyle buyurdu: "Rasulullah (s.a.v.) bir parça et getirdi ona kolunu kaldırdı. Ve ona karşı taaccub duyuyordu. Ondan bir parça kopararak şöyle dedi:

"Kıyamet günü ben insanların efendisiyim, siz ondan bir şey biliyor musunuz? İnsanların ilkleri ve sonları o gün bir bölgede toplanırlar onları çağıran duyar, göz onları görür.

Güneş de onlara iyice yaklaşır ve güç yetiremeyecekleri kederli ve gamlı mesajlar verilir. Onlar işte o kederleri taşıyamazlar ve insanlar diğer bazılarına şöyle derler: 'Siz doğrulan şeyi görmüyor musunuz? Rabbiniz önünde şefaat edecek birini görmüyor musunuz?'

Bazı insanlar diğerlerine de şöyle der: 'Sizin  Adem'e gitmeniz gerekir.' Bunun için Adem'e giderler ve ona derler ki: 'Sen beşerin babasısın, Allah seni kendi eliyle yarattı. Kendi ruhundan sana üfürdü ve meleklere sana secde etmesi için emretti. Onlar da ona secde ettiler. Rabbinin yanında bize şefaat et. Bizim bulunduğumuz hali durumu görmüyor musun?' Bunun üzerine Adem der ki, benim Rabbim daha önce böyle hiç kızmadığı ve bundan sonra da böyle hiç kızmayacak olduğu halde, bugün çok şiddetli bir şekilde kızdı. Ve muhakkak ki o beni o ağaçtan nehyetti ve ben ona asi oldum. Ah nefsim ah nefsim benden başkasına gidin.

Nuh'a gidin.' Bunun üzerine Nuh'a giderler ve derler ki: 'Ya Nuh! Sen yeryüzü ehline gönderilen Rasullerin ilkisin. Muhakkak ki Allah seni çok şükreden kul diye nitelendir di. Rabbin yanında bize şefaat et. Bizim içinde bulunduğumuz hali görmüyor musun? Bize tebliğ edileni görmüyor musun?' (Bunun üzerine) o şöyle der: 'Muhakkak ki benim Rabbim, daha önce böyle hiç kızmadığı ve bundan sonra da böyle hiç kızmayacak olduğu bir halde, bugün çok şiddetli bir şekilde kızdı. Çünkü benim bir davetim vardı ve ben onu kavmime davet ettim, ah nefsim, ah nefsim. Benden başkasına gidin, İbrahim'e gidin.'

Bunun üzerine İbrahim'e gelirler ve derler ki; 'Ya İbrahim! Sen Allah'ıh nebisisin ve yeryüzü ehlinde onun hamilisin. Rabbinin yanında bize şefaat et. Bizim içinde bulunduğumuz hali görmüyor musun?' Ve onlara şöyle der: 'Rabbim bu gün çok kızgın öyle ki bundan önce hiç böyle kızmadı ve bundan sonra da hiç böyle kızmayacak. Çünkü ben, üç tane yalan söyledim. -Ebu Hayyan onları hadiste zikretti- Ah nefsim, nefsim, nefsim. Benden başkasına gidin. Musa'ya gidin.

Bunun üzerine Musa'ya gelirler ve şöyle derler: "Ey Musa sen Allah'ın rasulüsün. Allah sena kitab indirdi ve seninle konuşarak seni faziletli kıldı. Bizim için Rabb'inden şefaat dile. Bizim ne halde olduğumuzu görmüyor musun?" O da şöyle der: "Rabbim bugün çok kızgın. Öyleki bundan önce hiç böyle kızmadı ve bundan sonra da böyle kızmayacak. Ve ben emredilmeyen bir nefis öldürdüm. Ah nefsim, nefsim, nefsim. Benden başkasına gidin. İsa'ya gidin.'

Bunun üzerine İsa'ya gelirler ve şöyle derler: *Ey İsa! Sen Allah'ın Rasulüsün ve sen onunla konuştun. Seni Meryem'e Allah verdi. Ve ondan bir ruh verdi ve beşikte insanlarla konuştun. Bizim için Rabbine şefaat dile. Bizim ne halde olduğumuzu görmüyor musun?' Bunun üzerine İsa şöyle der: 'Rabbim bugün çok kızgın. Öyle ki bundan önce hiç böyle kızmamiştı ve bundan sonra da hiç böyle kızmayacak. O hiçbir günah zikretmedi . Ah nefsim, nefsim, nefsim. Benden başkasına gidin. Muhammed'e gidin.'

Bunun üzerine Muhammed'e gelirler ve şöyle derler: 'Ey Muhammed sen Allah'ın Rasulüsün ve nebilerin sonuncusus un. Senin önceden işlediğin günühlarını Allah mağfiret etti ve sonradan işlediğin günahları da mağfiret etti. Bizim için Rabbine şefaat dile. Bizim ne halde olduğumuzu görmüyor musun?'

Bunun üzerine çıkarak Arşa geldim ve Rabbime secde ettim. Sonra hüsnü sena ettikten ve ona hamd ettikten sonra Allah benden önce hiç kimseye açmadığı bir kapıyı bana açar. Sonra Muhammed'e şöyle denir: 'Başını kaldır onu çıkar ve al sonra da şefaat et. Bunun üzerine ben de başımı kaldırdım ve şöyle dedim: 'Ümmetim ya Rab, ümmetim ya Rab, ümmetim ya Rab.' Bunun üzerine Muhammed'e şöyle denilir: 'Ümmetinden hesabı olmayan kişileri cennetin kapılarından olan sağ kapıdan sok ve onlar diğer kapıların haricinde o kapıda ortak olurlar.' Sonra dedi ki: 'Vallahi nefsim elinde olan Allah'a yemin ederim ki cennetin kapı kanatlarından olan bu iki kapı kanadının uzunluğu Mekke ile Hecir arasındaki uzaklık gibidir. Veya Mekke ile Basra arasındaki uzaklık gibidir."

http://forums.cjb.net/hakvebatil-post-1230.html

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Bende Allah katındaki kulun kula şefaatini kulun kula dünyada sağladığı şefaat olarak değerlendiriyorum. (savana)

Merhaba savana.

Eğer doğru anladıysam size göre şefaat insanlara İslamı kabul ettirip günah işlemekten uzak durma imkanını sağlamak demek. Elbet bu da saygıyı hak eden bir görüş. Ben ona itiraz etmedim.

O vesileyle kendi görüşümü açıklamak istedim: şefaat insanların işlemiş olduğu günahları bağışlatmak demek. Alperen’in dediği gibi insanlara bunun için "Şefaat ya resulallah!" diye bağırtıyorlar.

İşte bu anlamdaki şefaat ahret yaptırımını sulandırıyor; İslama aykırıdır.

Sevgi ile,