Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

  Yeni şafakta Yusuf Kaplan'ın ilginç bir İslam ve Laik ayrımcılığı,ilginize sunulur:

      Sinematografik bir "homo-islamicus" ve "homo-laikus" tasviri

     Hayat kitabımız Kur'ân-ı Kerîm, başı, ortası ve sonu olan, dramatik bir şekilde "işleyen / gelişen" representasyon'a (yeniden-sunum'a) dayalı bir kitap değil; her ân yeni hakîkatlerle bizi yüzleştiren, her yüzleştiğimiz hakîkatin bizi asıl hakîkat'e ulaştırdığı, epizotlardan oluşan, her dâim kendiliğinden ve yeniden önümüze beklenmedik kapılar ve koridorlar açan, presentasyon'a (doğrudan sunum'a) dayalı, epizodik bir kitaptır, denebilir.

   O yüzden, Kur'ân-ı Kerim'de bütün yönleriyle ve boyutlarıyla beyan edilen İslâm'ın sunduğu "hayat-dünya" tasavvuru da, representasyon modunu kullanan dramaya dayalı bir tasavvur değil, presentasyon modunu kullanan epizodik bir tasavvurdur, diye düşünülebilir.

İslâm'ın hayat idraki, genelde, iki "epizot"tan oluşur: Bu dünya ve öte dünya hayatı epizodları.

   Seküler Batı sivilizasyonunun hayat idraki, tek epizottur; o yüzden, tek boyutludur: Her şey, bu dünyadan ibarettir; ne olacaksa bu dünyada olup bitecektir: Bu nedenle, seküler hayat idraki, antik Yunan'dan bu yana, dramatiktir:

    İnsan, bu dünyada, hem kendi kaderini, hem de dünyanın ve bütün varlıkların kaderini kendi eline almış, tanrısallaşmıştır: O yüzden, Nietzsche'nin deyişiyle, "hamlığının bir göstergesi" olarak tanrısallaşmaya soyunan insanın yaşadığı dramanın türlü trajik biçimlere dönüşmesi kaçınılmazdır: İnsan, sürekli bariyerlerle mücadele eder.

   Onun için, seküler insan; ister pagan, isterse Hıristiyanlık-bulaşan-pagan, ister modern-pagan, isterse postmodern-pagan olsun fark etmez; sadece ân'ı, bugün'ü, bu dünya'yı yaşar: Ufku, buka/dar'dır. Hulâsâ, seküler-pagan insan, hem antik Yunan'la başlayan ama modernlikle birlikte hızlanan bir ivmeyle bu dünyaya kapatılmıştır; hem de "anything goes" / "her şey mübah" mottosunun hükümfermâ olduğu içinden geçmekte olduğumuz postmodern ân'da ise arzularının, içgüdülerinin ayartılarına muhtaç, mahkûm ve mahpus olarak kaygan zeminlerde baştan çıkarıcı bir hazla, hızla ve "gaz"la sahnelenen maskeli balolarla kendi içine ve kendi üstüne kapanmıştır.

   O yüzden, hayat, seküler insan için dramatiktir; kontrol altına alınması gereken trajedilere sahne olan bir hayattır; ama hayatı kontrol altına alma kaygısı, hayat tarafından kontrol altına alınmakla sonuçlanır: Ontolojik güvensizlik duygusu yaşa/n/dığı için, hayatı teslim alma kaygısıyla çıkılan yolculuk, hayat tarafından teslim alınmakla sonuçlanan bir macerâ'ya dönüşür. Seküler insan, hayatı sürüklemez; hayat tarafından sürüklenir. Bu hayat, ruhunu çalar, yok eder seküler insanın.

    Oysa İslâmî hayat idraki epizodik olduğu için, hayat, bu dünyada bitmez; bu dünyadan sonra başka bir hayat vardır; insan, o hayata hazırlanır bu dünyada. Buradan öte dünya'ya açılan bir koridordur bu dünya hayatı: Bu dünya hayatı, bizi öte dünyaya hazırlanmaya iten destansı bir varoluş mücadelesi serer önümüze.

 Mümin, kendi kaderini kendi eline almış biri olmadığı ama takdir-i ilâhî'nin açtığı yeni koridorlarda kendi özgür iradesi ve ihtiyarı ile varolma kaygısı ile nefes alıp verdiği için, müminin bu dünya hayatı da, kendi içinde, bir bütünün parçaları olarak çeşitli epizotlardan ve destansı varoluş "hikâyeleri"nden / mecrâ'larından oluşur: Müminin destansı varoluş hikâyelerinden oluşan hayat epizotları, tıpkı hayatımızı her gün yenileyen gündüz-gece'nin, tıpkı hayatımızı renklendirerek bizi sünnetullahın kevnî işaretlerini seyre daldırtan ve yaşatan dört mevsim'in, tıpkı her gece farklı bir semâvî dansı sahneleyen ve bizi de çekim alanına alan ay'ın harikulâde hareketlerinde olduğu gibi, tıpkı beş vakit namaz ekseninde ulvî bir içerikle ve ruhla doldurulan günlük hayatın her dâim farklı şekillerde oluş ve varoluş hikâyelerine sahne olarak kendiliğinden akıp gitmesi gibi, su gibi her bir tarafı sulayarak, yepyeni yemişler yeşerterek, hayata, varlıklara can vererek, ruh katarak akıp gider.

   Mümin, bu dünyada yaşarken, üstad Sezai Karakoç'un deyişiyle, "metafizik gerilim şartı"yla nefes alıp verdiği için, hep öte dünya hayatının çekim alanlarını da her dâim hatırda tutarak bu dünya hayatını idâme ettirir. Bir devam fikri, her ân bir oluş ve varoluş ufku ve umudu, her zaman diri ve canlıdır.

  Onun için, mümin, sadece ân'ı yaşamaz; bir ân'ı yaşarken bile, bir ucu tâ öte dünyaya kadar uzanan bütün ânları hesaba katarak yaşar. Allah'ın iradesine teslim olunarak çıkılan hayat yolculuğu, hayata teslim olmakla değil, hayatı teslim almakla sonuçlanır ve öylece sürer gider. Böylelikle mümin, hayat tarafından sürüklenmez; hayatı sürükler ve ruh katar hayata.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Prof. Dr. İlber Ortaylı: Türkiye pratiğinde de din ile devlet işleri birbirinden AYRILAMAZ...

Kırıkkale Üniversitesi'nin 13’üncü akademik yılı açılışına katılan Galatasaray Üniversitesi Hukuk Fakültesi öğretim üyesi ve Topkapı Sarayı Müzesi Müdürü Prof. Dr. İlber Ortaylı ilk dersi verdi. Din ve devletin ayrılmasının imkansız olduğunu belirtti. Ortaylı, “Hıristiyan dünyasının insanı bile laik bir devletin değil, kilisenin eğitiminden geçmiştir. Hiç kimse önüne laiklik için reçete alarak fark türetmeye kalkmasın” dedi.

Prof. Dr. Ortaylı öğrencilere hitaben yaptığı konuşmada, din ile devlet işlerinin birbirinden ayrılamayacağını belirterek şunları söyledi:

“Din ve Devletin ayrılması Yahudilik ve Müslümanlıkta imkansızdır. Çünkü her iki dinde de din, insanların 24 saatini ayarlar. Sadece devletle olan ilişkilerini değil, özel hayatlarını, nasıl yiyip içeceklerini, karı-koca arasındaki ilişkileri ve devletle olan ilişkiyi ayarlar. Devlet ile din iç içe geçmiştir. Devletin görevi, insanların dini ibadetini hazırlayabilmektir. Bu son nokta çok önemlidir. Çünkü çağdaş toplumlarda devlet düşmanlığı bir motif alarak yer almaktadır. Bu desteklenecek bir görüş değildir ve tarihi gelenekle de bağdaşır bir yönü yoktur. Devlet ve devletin aygıtı olan bürokrasi ve ordu, insan hayatının toplum hayatının vazgeçilmez iki unsurudur. Dini görevimizi yerine getirmek için de bu ikisinin ayakta olması, kuvvetli olması şarttır.”

‘HIRİSTİYANLIK, İNSANLARI ŞEKİLLENDİRMİŞ”

Batıya, laikliğin nasıl yerleştirileceği üzerinde durulduğunu hatırlatan Prof. Dr. Ortaylı konuşmasını şöyle sürdürdü:
“Asırlar boyunca hıristiyanlık insanları etkilemiş ve şekillendirmiştir. Hristiyan dünyasının insanı, laik bir devletin değil, kilisenin eğitiminden geçmiştir. Kilise insanların sadece ruhunu değil, beynini de ele almıştır. En laik olması gereken insanların, sosyalist parti mensuplarının bile temel çelişkisi, ‘İslam dünyasında bu iş nasıl olur?’ diye sorduğunu görüyorsunuz. Kendi dünyasını tahlil ettiği zaman toplumsal gelişme dinamikleri olarak teknolojik gelişmeyi, sınıf çatışmasını düşünen insanlar, İslam dünyası diye ayrı bir kategoriden bahsetmektedir. Bu da, insanlar dindar olmasalar, papazlardan nefret etseler, hatta çocuklarını vaftiz ettirmeseler bile, kilisenin insanları çok uzun asırlar boyu eğitimde etkilediklerini gösterir. Böyle bir toplumda ideal bir laizimden bahsedilemez.”

“TOPLUMDA KAOS BAŞLATIR”

Çağımızda bazı fundamentalistlerin son zamanlarda dinin devletten ayrılması gerektiğini, dinin ve varidatının herkesçe hesaplanması ve ödenmesi gerektiğini savunduğunu kaydeden Prof. Dr. Ortaylı daha sonra şunları söyledi:

“Dolayısıyla ‘Din tamamen devletin dışına çıkmalıdır’ gibi çok demokrat ve çok progresif görünen görüşlerin, aslında böyle bir toplum için en büyük tehlike ve detrüsyonun, hatta kaosun başlangıcı olacağına hiç şüphe yoktur. Burada yeni bir adet çıkarmanın gereği yoktur. Çünkü bünyemiz böyledir. Bizim toplumumuzda laiklik, bilime, anlayışa, yeni gelişmelere, gelişmiş bir cemiyetin, çalışan bir cemiyetin içtimai gereklerine göre ayarlanır. Bunun örneği batıda yoktur. Hiç kimse önüne laiklik için reçete alarak fark türetmeye kalkmasın. Bunun örneği doğuda da yoktur. Bu tarih boyunca Türk İmparatorluğunun ve Türkiye Cumhuriyetinin kendi götürdüğü, kendisinin öncü olduğu bir harekettir. Başkaları ancak bize bakarak bu yolda gidecektir. Bizim yaptığımız hukuk devrimi bir ihtiyaçtır.”

Konuşması, salondakilerce alkışlanan Prof. Dr. İlber Ortaylı'ya günün anısına Kırıkkale Valisi Mustafa Bahrettin Demirer plaket verdi. Ortaylı, salondan çıkarken çevresini sardığı öğrencilerle uzun süre sohbet etti, hatıra fotoğrafı çektirdi.

kaynak