Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Gönderen: 16 Mart 2005 Saat 4:17am | IP 63.231.71.137

Ne mutlu İNSANLARIN DİNLERİ  ile uğraşmak için değil, ALLAH İNDİNDEKİ DİN’i anlayıp gereğini yaşamak gayesi ile varolmuşlara…
Ve Ne Mutlu o insana (İbrahim SvS) ki; kendisine zerre kadar uyarı/bilgi/vahy/işaret gelmemesine rağmen, en büyük nimet olan AKLı kullanarak Wahid/Ehad olanı bulana...  Ve Din'i, SADECE O EHAD olana has kılana... O İbrahim ki:

6/74- Vaktiyle İbrahim babası Azer'e: Sen putları bir sürü tanrılar ediniyorsun öyle mi? Doğrusu ben seni ve kavmini açık bir sapıklık içinde görüyorum. demişti.

6/75- Böylece İbrahim'e göklerin ve yerin melekutunu gösteriyorduk ki, kesin inananlardan olsun.

6/76- Üzerini gece kaplayınca bir yıldız gördü: Bu imiş Rabbim! dedi. Batıverince de: Ben böyle batanları sevmem. dedi.

6/77- Ay'ı doğarken görünce: Bu imiş Rabbim! dedi. Batınca da: Yemin ederim ki, Rabbim bana doğru yolu göstermemiş olsaydı, muhakkak ki, şu şaşkın topluluktan biri olacakmışım. dedi.

6/78- Güneşi doğmak üzere görünce: Bu imiş Rabbim, bu hepsinden büyük! dedi. O da batınca: Ey kavmim, haberiniz olsun, ben sizin şirk koştuğunuz  şeylerden uzağım!

6/79- Ben, her dinden geçip yalnız hakka eğilerek yüzümü o gökleri ve yeri yaratana çevirdim. Ve ben, Allah'a ortak koşanlardan değilim. dedi.

6/80- Kavmi de onunla tartışmaya kalkıştı. O da dedi ki: Bana hakikatı  doğrudan doğruya gösterdiği halde Allah hakkında benimle mücadeleye mi kalkışıyorsunuz? Sizin O'na ortak koştuğunuz şeylerden ise, ben hiçbir zaman korkmam. Rabbim dilemedikçe onlar bana hiçbir şey yapamaz. Rabbimin ilmi, herşeyi kuşatmıştır. Artık iyice bir düşünmez misiniz?

6/81- Hem nasıl olur da ben Allah'a koştuğunuz ortaklardan korkarım; baksanıza siz, Allah'ın, hakkında hiçbir delil indirmediği şeyleri O'na ortak koşmaktan korkmazken! Şu halde korkudan emin olmaya iki taraftan hangisi daha layık? Eğer biliyorsanız söyleyin.

6/82- İman edip de imanlarını bir haksızlıkla karıştırmayan kimseler, işte korkudan emin olmak onların hakkıdır ve hidayete erenler de onlardır.

6/83- Bu, kavmine karşı Bizim İbrahim'e vermiş olduğumuz hüccetimizdir. Biz dilediğimizi dercelere yükseltiriz. Şüphesiz Rabbin hikmet sahibidir, herşeyi bilendir.

İbrahim (SvS)'ın hayatı Kur'an verilerine göre incelendiğinde, birinci derecede ön plana çıkan tavrının SORGULAMA olduğu görülür. Bu konuda, yani sorgulama tutumunda kendisine asla kişi/olay/anane gibi istisna ve kayıt ve hatta sınırlama koymamıştır. Ve o kadar ileri gitmiştir ki; Allah'a TAM iman ile teslim olmasına rağmen, yaratma konusunda/ölüleri yeniden diriltme konusunda Allah'ı dahi sorgulamıştır. Bu derece ileri gitmiş, sorgulama konusunda sınır tanımamıştır.

2/260-Hani İbrahim: "Rabbim, bana ölüleri nasıl dirilttiğini göster" demişti. (Allah ona:) "İnanmıyor musun?" deyince, "Hayır (inandım), ancak kalbimin tatmin olması için" dedi. "Öyleyse, dört kuş tut. Onları kendine alıştır, sonra onları (parçalayıp) her bir parçasını bir dağın üzerine bırak, sonra da onları çağır. Sana koşarak gelirler. Bil ki, şüphesiz Allah, üstün ve güçlü olandır, hüküm ve hikmet sahibidir."
 

..."Hayır (inandım), ancak kalbimin tatmin olması için"...Yani; "Allah'ım senin sonsuz kudret sahibi olduğunu biliyor ve her türlü yaratmayı yapabileceğini AKLen biliyorum... Fakat gönlümün de aklım gibi %100 KESIN olarak TATMIN olmasını istiyorum" demek istemiş oluyor. Kalbin tatmin olma arzusunu sinede gizlemektense zaten yüreklerin özünü bilen Allah'a dürüstçe ve alışılmamış bir cesaret/açık yüreklilik (İki yüzlülüğün TAM zıddı) ile Yaratan'a arzetmiştir.

Böylesine bir tavır; Adem (SvS) yaratıldığından buyana hiç bir insanoğlunda görülmemiştir. Tam gerçeği Allah bilir elbette fakat büyük bir ihtimal ile İbrahim (SvS)'in bu tavrından dolayı Allah onu kendine Halil (dost) edinmiştir. Bu paye başka hiçbir yaratılmışa verilmemiştir.

4/125-İyilik yaparak kendini Allah'a teslim eden ve hanif  olan İbrahim'in dinine uyandan daha güzel din'li kimdir? Allah, İbrahim'i dost edinmiştir.
 

Oysa 21. asırda olmamıza rağmen, bilgisayar çağında olmamıza rağmen, her türlü bilgiye anında ulaşabilme imkanımıza rağmen; Allah'ımızı ve dinimizi, Rabb'imizin sözleriyle anlamak/idrak etmek yerine, çeşitli payeler ve kutsiyet verdiğimiz bir takım insanların DİN adına Allah adına kabullerini kendi kabullerimiz saydık. Onların bu konudaki anlayışlarını kendi anlayışımız kabul ettik. Hatta bu konuta fütursuzca o kadar ileri gittik ki; TEK olan muvahhid (Hanif) DİN i sayısız parçaya, en azından 4 ana parçaya böldük (Hanefi, Şafi, Maliki, Hambeli) ve HAK gibi kutsal bir kelimeyi şu ünlü cümlemizin/kuralımızın başına getirdik " 4 HAK Mezhep" diye.Ve de, bunlardan birine intisap etme kuralı getirdik. NEYE GÖRE, Hangi delile göre, Allah'ın hangi ayet/emri ile diye sormadan peşin bir kabul ile....Aklımızı bloke edip başkalarının eline verdik.Ve en üstün yaratılmış olan insanoğluna yaraşmayacak bir tutum ile UTANMADAN, Allah'a karşı adeta tüm hayasızlık ve cürretimiz ile karşı gelircesine ama O'nun adına imiş gibi "Ictihat kapısı kapanmıştır" dedik.

Bunun türkçesi şudur: "Ey Allah'a inandığını farzeden kuru müslüman kalabalığı, sizden önce allameler ! dini her türlü yönüyle en ince tedayına kadar açıklamışlar. Dolayısı ile sizin artık Kur'an okuyup tetkik yapmanıza gerek yok" İşte 14 asırdır Kur'anın duvarda asılı kalma sebebi....Niçin asılı kalmasın ki; nasıl olsa HER TÜRLÜ! bilgi/detay açıklanmış ne gereği var. Üstelik sen kendi kafana Kur'anı okuyup anlayacağını mı sanıyorsun...Yoksa sen kendini AKıL sahibi mi sanıyorsun...Bir kere Kur'anı anlayabilmen için 12 ilmi bilmen lazım. Nedir bu 12 ilim : "Hadis, Fıkıh, Kelam..............!? " Bunlar aslında Yöntem ve Kurallardır sonradan çıkma. Bu Yöntemlerin adını da ILIM koyduk. Meğer ilim ne basit imiş...Ilim kelimesinin içine de ettik. Peki Allah'ımız bu konuda ne diyor?

54/17. And olsun ki Kuran'ı, öğüt olsun diye kolaylaştırdık; öğüt alan yok mudur?

Sadece Kamer süresinde aynı ayet 4 kez tekrar ediliyor. 54/17 -54/22 -54/32 -54/39 Acaba ısrarla Allah niçin vurguluyor?

Şimdi önümüzde bariz şekilde 2 yol/ayrım var:

1- Birileri: "Kur'anı kendi başınıza okuyup anlayamazsınız" diyor.

2- Allah ise defalarca vurgulayarak "And olsun ki Kuran'ı, öğüt olsun diye kolaylaştırdık; öğüt alan yok mudur?" diyor.

Bu 2 şıktan birtanesi yalan. Size göre hangisi yalan? Seçiminizi yapmış mıydınız? Yoksa bu konuda da acep allameler! ne yorum yapmış deyip yine o yoruma sığınarak Beyninizi ipotek altına mı alacaksınız.

Ibrahim (SvS)'in tutumunu Kur'andan okudunuz. Hani şu Allah'ı bile sorgulayan. Ibrahim (SvS) de mi bir hata var. Yoksa bizim DIN anlayışımızda mı bir sakatlık var?

http://hanifislam.superturks.org/dvm01.htm  dan alinti

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Âteşte doğan ve âteşte yaşayan pervane âteşte ölür. Mağdur gibi görünür oysa ödülü vardır. Her cezbe ilahi cezbeden bir nişan. İlahi ateşte kanat çırpmanın ödülü de ilâhi.

Göklerin ve yerin yaratıldığı an, ve ateş küresine düşen ilk su damlası. Suyun yanması sonra. sonra ateşin serinlemesi. ezeli döngü yani: Âteş ve gülün, gül ve ateşin dairesi.

İbrahim: Âteşi güle çevirmenin hikayesi. Düşün gül bahçesi içinde Halilullah vasfınca yananı yandıkca inanan inandıkca yanan İbrahim'i.

Her ateş kendi hikayesini yazar ve ateşin sırından ateşi tanıyan anlar.

        Her kul kandi hikayesince İbrahim.

Fakat sorulur: Kalbime dökülen bir gülyağı damlası kadar mazur ve masum musun ey ateş, ya ben İbrahim değilsem? Ya benim ateşe küstüğüm kadar ateşte bana küskünse?

        Öyleyse nasıl bir yanma bu?

Kuşku yok ki yanmanın nasılını belirleyen, yanmanın neresinde olduğunu bilmenin bilinci. Âteşe düşen yaş odun önce boğula boğula, ardından parlaya parlaya ve nihayet köz olarak yanar. Yanıyorsunuz ama yanmanın neresindesiniz? Âteşi güle dönüştüren bu bilinç işte.

 Ve gün gelir İbrahimin hikayesini yazarsınız. Nasılsa ateş yazılarında uzmansınız. Nasılsa ateş sözcüğünü bilmek yanmanıza mani değil?

        Hayret!

        Neredesiniz?

        Ölebilirim, dediniz, ölmediniz.

        Yaşayabilirim, dedinizi, yaşamayı bilmediniz.

        Kaderiniz: İbrahim.

        Yaşamınız: İbrahim.

Ama Hayır! İbrahim değilsiniz. Ateşten kelimeleriniz var sizin çünkü, ateşiniz değil, teslim değilsiniz.

İbrahim önce kelimelerle sonra ateşle sınandı. İçindeki yangın atıldığı ateşin yangınından daha büyük olmasaydı, ufcık bir şüphe, incecik bir endişe gülzare dönmezdi ateş. Yanar giderdi İbrahim. İbrahimi yangından kurtaran yine yangın. Nemrud'un ateşini gül bahçesine çeviren ibrahimin Hû yangını. Bu yüzden tedbir değil takdir İbrahim. Dur yok dua var.

Bu yüzden "ateş gül, ateş gülbün ateş gülşen, ateş cuybar" İbrahim'e

İbrahimin kalbi mutmain. Bu yüzden İbrahim emniyette. İbrahimin sırrı teslimiyette.

Âteş dahi kendi keyfiyetinde teslimiyette. "Yakma", denince yakıyor gibi görünsede yakmıyor, serinletiyor: "Ey ateş serin ve selametli ol", (21/69). Mücadele, su ve ateşten çok, toprak ve ateş arasında çünkü. İbrahim çamurdan yaratılmıştır, Şeytan ateşten çünkü. Gül ise toprak ister, ateş bir vasıta sadece. Bu yüzden "apaçık âteş gibi görünen cehennem, İçinde zemherir barındırır.

Cehennem apaçık gösterilen âteş. Cennet sonradan gelecek. Gül isteyen kendini ateşe teslim edecek.

Teslimiyet; İbrahimin gerçekleşen rüyası. Bıçak altında İsmail'in alnı.

Teslimiyet; İbrahim'in gül bahçesi, mucizenin mucizeye inanana aralanan kapısı.

İbret: Gömleği yanmayan "kalb-i selim", Dünya durdukca güzellikle anılacak.

İbrahim ateşte. İsa çarmıhta, Musa Tih çölünde.

Gülün rengi çölün kızıllığından. Ateş güllerinin yangını ateşin yangınından.Ateş, yanmaya kabiliyeti olan maddeyi yakar. Ve herkul kendi hikayesince biraz İbrahim.

Ey yazgısı alemlere ibret için yazılmışsa nisbet olarak yanan.

Yan ateşte, adı İbrahim olmasa da, İbrahim olan Yan Yan.

Bir bir çözülsün anlamı ateş oluşun. Birkere yandımı tenin ateşin koynunda. Uzaktan gök gürültüsü, fırtına. Korkma, artık korkma.

 Hatırla, kaderinde ezelden ateş olan İbrahim "yıldızlara şöyle bir" bakmıştı. Ve: "Batıp giden şeyleri sevmem"(6/76)

Bak sende batıp giden yıldıza. sekine inecektir kalbine unutma. Gül bahçesi yakında.

        Âteş yitirmek; gül bahçesi yitirdiğinde üzülmemek.

        Ateş bulmak; gülbahçesi bulduğunda sevinmemek.

        O zaman işte önce boğula boğula. Sonra alev alev. Sonra köz.

        Atın bütün kelimelerinizi ateşe.

        O zaman siz: İbrahimsiniz.

        Buyrun gül bahçeniz.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

HANİF MÜSLÜMANIN KULLUK BORCU.... ALLAH’ TAN RAZI OLMAK.

1. Cennetlik ile Hanif müslüman arasındaki ilk fark iki kez imandır Nisa –136 Ey iman edenler tekrar iman edin..
2. Allah onlardan (cennetliklerden ) razı oldu...  ama Sabikunlulara , ONLAR DA ALLAH’ TAN RAZI OLDU...diyor Beyyine - 8

Sabikunun Allah’tan Razı olmak gibi bir kulluk borcu vardır..tastamam Kur’anı bilmek ve dosdoğru namazı kılmak ile biz ey iman edenler bir daha iman edinizin muhatabı olacagız o zaman bizde ALLAH’ TAN RAZI OLMAK (MUTMAİN OLMAK) gibi bir

Hz İbrahim dostluğuna nail olacagız inşaallah ...sabikun ;
ALLAH ‘ I KENDİSİNE DOST EDİNMİŞTİR , HALİLULLAH = ALLAH’I KENDİSİNE DOST EDİNEN.. Cennetlik Allah’ı bütün müminlerin Allahı olarak bilir. Sabikun Hanif ise Benim Annem der gibi O benim , benim Allahım başkasının değil benim var edenim diyecek kadar samimi ve yakın olur.

Mü’min müslüman için , emir ve yasaklar amaçtır. Yani ibadet amaçtır. Hanif Müslüman için ise, ibadet ARAÇTIR amaç ise Allah’ı bilmek Allah’a DOST olmak Allah’ı DOST edinmek Allah’ tan her hal ve şartlarda RAZI OLABİLMEK amaçtı. Vakıa suresi Ayet 7 de ; İnsanlar üç sınıf olunca....

Ayet insanları inanç özelliği açısından üç gruba ayırıyor. Bu tanım, tüm Dinlerin , cennet-cehennem ayırımı dışında yepyeni bir kavram getirmektedir. Kur’ana has bu ayırımı çok iyi anlamamız gerekiyor. Ne yazıkki bir çok çevirilerde 7 ve 10 cu ayetler kısırlaştırılmış asıl mana kaybolmuştur . Ayet üçe ayırdığı insanları 8,9,10 cu  Ayetlerde ayrıntılarıyla tanıtmaktadır.

a) Sol ehli cehennemlik
b) Sag ehli cennet
c) Sabikun = üst sınıf = mukarrebun ( Allaha yaklaştırılanlar) HANİFLER...

Müslüman ile Sabikun farkına , DİN ‘in amaç araç oluşu açısından da bakarsak ; Din insan İçindir . Biz din için mi varız , din bizim için mi var ?
Bu soruya genelde her ne kadar sözde Din insan içindir denilirse de anlayışta ve uygulamada böyle olmadığı görülmektedir. Din de emir ve yasakları (ibadetleri) amaç edinmek sadece yap denileni yapmak nedenini Niçini ni düşünmemek kolaya kaçmaktır en zor iş düşünmek araştırmaktır. Yanlış anlaşılmasın tabiki emir ve yasaklara öncelikle iman edeceğiz ve elimizden geldiğince uygulamaya çalışacağız bu arada da neyi niçin yaptığımızın bilincini ruhunu oluşturmak için düşünecek ve araştıracağız. Mümin için amaç cennettir cennet içinde ibadetler dolaylı olarak amaç olur namaz- oruç- hac- zekat – haramdan kaçmak hep sevap için yapılır dille söylenmese de bu şuuraltına yerleşmiştir . Bu amaç zamanla kişilik haline gelmeye başlar asıl kişiliğin yerini alır. Dindar bir kişilik , taassup başlar asıl kişilik arka planda kalır gözükmez olur Din için yaşamak başlar. Halbuki Ali imran-191 de Aklı ve gönlü işletenler o kişilerdir ki, ayakta, otururken, yan yatarken hep Allah'ı zikrederler; göklerin ve yerin yaratılışı hakkında derin derin düşünürler. Demektedir sanki bu ayet her müslümana hitap etmiyor gibi müslümanların büyük bir kısmı üzerine almazlar ilgisiz dururlar ama sabikun Hanif için bu ayetler mutmain olarak yaşama prensibi haline gelmelidir ...
Allahımız hepimize mutmain olarak yaşam sürmeyi nasip  etsin.. VeSSelam...
H.Gürsoy