Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

AMELLERİN  BOŞA  GİTMESİ

Yaşamımızı değerli ve, onu anlamlı kılan, bizleri hayata bağlayan en önemli öğelerin başında gelen şey çalışmak, gayret etmek ve çabamızın karşılığını almaktır. Bu tam anlamıyla insanı mutlu eden, kendisine güven veren ve çevresine olumlu bakmayı sağlayan bir olgudur. Bu hal bizi rahatlatır, olayları algılama biçimi ve değerlendirmemizde pozitif anlamda, her zaman iyimser, hoş görülü, hatta bizim dışımızda cereyan eden olayları değerlendirirken de bu psikoloji içerisinde sonuçları kendi değerlerimize göre belirlememizi sağlar. Çoğu zaman haddimizi aşan, bizim dışımızda kalan, yetkimiz alanına girmeyen sonuçları çıkartır, hükmünü hemen verir ve işi bitiririz. Başkaları neticeden memnun olsun olmasın fark etmez, çıkardığımız sonuç bizim için önemlidir. Öyle ki işin boyutunu, daha ileri safhalara götürüp, fizik ötesi, gayb alemine müdahale ederek, sonuçların istediğimiz gibi olmasını düşünür ve öyle hükmolunmasını isteriz.                                                          

Halbuki Yüce Yaratanımız insanı yarattığında, güçünü ve kabiliyetlerini takdir ettiği (planladığı) zaman, nasıl yaşaması, ne yapması veya neler yapabileceği, nelere güç yetirebileceğini beşer elçileri vasıtası ile yazılı belgeler (Kitaplar) göndererek öğretmiştir.   Rabbimizin ayetleri yol gösterici olduğu için içerilerinde insanın ihtiyacı olan olumlu-olumsuz her türlü misaller var. Samimi olarak Allah’a kulluk edenlerle, Allah’a kulluktan kaçınıp başkalarına kulluk edenler, gereği gibi inanıp teslim olanlarla-Allah’a inanmayıp başka ilahlara inanıp teslim olanlar, Allah’ın koyduğu yüce kurallara göre yaşayanlar  olduğu gibi, sahte ilahların koyduğu yaşam biçimlerine uygun yaşayanların misalleri var. Allah insanı özgür bırakmış ‘dileyen iman eder, dileyende inkar eder’ bu tamamen kendi hür iradesiyle seçtiği bir tercih, sonuçlarına da kendisi katlanacaktır. Ukalalık edipte müdahale alanının dışına çıkıp, ahkam kesmesin. Peki kesmiyor mu ? Elbette pervasızca kesiyor, iyiyi güzeli, kötüyü-çirkini, doğruyu-yanlışı, helalı-haramı kendisinin belirleyeceğini iddia ediyor. Etsin! Hep beraber bekleyip göreceğiz, hüküm verici kimmiş?

Rabbine gereği gibi inananlar çok iyi bilirler ki hem bu alemde, hem de hesap gününde nelerle karşılaşacağız, din olarak, sorumluluğumuz nedir, neler yapmamız gerekiyor, nelerden kaçınmamız gerekiyor bize elçiler vasıtası ile açıkça bildirilip öğretiliyor ki; vaktin gelip çatacağına kesinlikle inandığımız   gün, ne ile karşılaşacağımızı bilelim, ona göre kendimize bir yol çizelim. Bize verilen ömür içerisinde elbetteki çok şeyler yapıp, çok şeyler göreceğiz. Bu yapıp ettiklerimiz, değerlendirmelerimiz, imtihan olunmamızın meyveleri (kazançları) ise, bunları değerlendirip karnemizi dolduracak olanda; bizi yaratıp yeryüzünde imtihan eden Yüceler Yücesi Alemlerin Rabbi Allah dır. Amellerimizden hangilerini kabul edip etmediğini kitabımız Kur’an-ı kerim de bize, yani muhataplarına bütün detaylarıyla açıklayıp bildirdiği için, yazımızda  amellerin nasıl ve niçin boşa gittiğini ayetleri inceleyerek göstermeye çalışacağız.

Deki:’ Ey cahiller bana Allah’dan başkasına kulluk etmemi mi emrediyorsunuz? Sana ve senden öncekilere ‘Eğer şirk koşarsan, yaptıkların boşa gider ve kendine yazık edenlerden olursun. Sen sadece Allah’a kulluk et ve şükredenlerden ol. diye vahy olundu. ’ Zümer suresi : 64-65  Yaşadığımız süre içerisinde iyi ve faydalı şeylerden ne yaparsak yapalım, yüce Yaradan’a şirk bulaştırmak, yaptığımız her şeyi  silip atıyor. Kur’an’ı bilenler ‘Muhakkak ki Allah kendisine şirk koşulmasını affetmez, şirkten başka günahları dilediği kimse için bağışlar. Nisa suresi 48 ve 116” ayetindeki Rabbimizin bizden ne istediğini bilirler. Geleceğe umutla bakan, Rabbine kavuşmayı uman her nefis, yaptığı amellerin boşa çıkmasını, yüzlerin asılmasını ve kapkara kesilmesini sağlayan bu beladan kesinlikle uzak durması gereklidir. Başını ellerini arasına alıp, geride neler yaptım, şirk belasına bulaştım mı? diye düşünüp hayatını ve yaşadıklarını gözden geçirerek, varsa kendisini helak’e sürükleyebilecek hatası, öncelikle Rabbin den bağışlanma dileyerek, önceki yanlışlarını bir daha yapmayarak, vazgeçecek, kitapta kulluğun gereği olarak Allah’ın elçileri vasıtası ile insanlara bizatihi yaşanarak öğretilen salih (doğru) uygulamaları yapıp yaşayacak ki( Allah (c.c.) buna tövbe edip, Rabbe yönelme diyor) bağışlansın ve rahmetine kavuşan kullar arasına girebilsin. Her Müslüman geleceğini karartan, yaptıklarını bir çırpıda silip süpürten, öldükten sonra düzeltme imkanın olmadığı şirk belasını çok iyi öğrenmesi gerekir ki, kendisini korusun, şirkten uzak dursun. Aksi halde hiçbir mazeretin kabul edilmediği, hataların geri dönülüp düzeltilme imkanın verilmediği, cehennem görevlilerinin,  cehennem kapısında karşıladıkları azaba gireceklere “Size Rabbinizin ayetlerini okuyan, karşılaştığınız şu gün ve azapla sizi uyaran Allah’ın (c.c.) elçileri gelmedi mi?” sorusuna “evet geldi” (Zümer 71) denileceği gün gelip çatmadan, her nefis kendisini kontrol edip çeki düzen vermelidir. Aksi durumda çözümü kendi aklı ve tecrübeleriyle halletmeye çalıştığında, ortaya çıkan yorum ve farklıklarda sayılamayacak kadar çok ve anlamsız olur. Bu anlamsız örneklerden birini kitabımızın Zümer suresi 3 ncü ayetinden okuyalım “Allah’dan başka  kulluk ettiklerimize, ancak bizi Allah’a yaklaştırsınlar diye ibadet ediyoruz.” derler. Halbuki yüce Yaratıcı, şirkten kurtulmanın yollarını kitabında açık , anlaşılır uygulamalı olarak anlatmış ve “İşte bu (kitap) kullarımızdan dileyenleri doğruya ileten, Allah’ın dosdoğru yoludur.” (En’am 88) diyerek doğru yol için  kitabı adres göstermiştir.

Bakara 217 nci ayette “Kim dininden  dönerde ve bu hal ile ölürse, o inkarcı olarak ölmüş, dünya ve ahirette yapmış oldukları boşa gitmiştir. İşte böyleleri ateşe girip, orada sürekli kalacaklardır.” Bu ayette anahtar kelime ‘Din’ kelimesidir. Din kelimesinin anlamı doğru anlaşılmazsa, insan ikilem içerisinde kalır ve önüne çıkan sorunlarda doğru ile yanlışı ayırt edemez. Yaşadığımız sosyal hayat, düzenli kurallar ve disiplinler bütünlüğü içerisinde, adil, bireylerin hak ve hukukuna saygılı olduğu müddetçe yaşanılır olur. Bunun için yaşamın kurallarını belirleyen  Allah (c.c), otorite olarak kendisini gösteriyor ve insanları bu kurallara teslim olmaya çağırıyor. “Enfal suresi 24” Bu kurallar bütünlüğüne din, adına da İslam diyor. Yüce Yaratanımızın dininden başka bir din aranmasını asla kabul etmiyor “Ali İmran suresi 85”, İslam dininden başka dinlere batıl, bu dinlerin kurallarını koyanlara da tagut ismini verdikten sonra, tagutların reddedilmesini ve kabul edilmemesini emrediyor “Nisa suresi 60” .

“Ayetlerimizi ve ahiret gününe kavuşmayı yalanlayanların yaptıkları boşa gitmiştir. Ancak yaptıklarının karşılığı ile cezalandırılacaklar. Araf suresi 147”  ayeti kerimsinde Rabbimiz, Kur’an’ın içeriğinde, insan hayatına yön veren bilgiler, hükümler, öğütler,  haberler ve hatırlatmaların tümünü veya bir kısmını ret etmenin ve yalanlamanın bağışlanamayacak bir davranış olduğunu bize bildiriyor. Günümüzde Kur’an’a inandığını söylediği halde, içeriğini hayatına yansıtamayan veya kabullenemeyen, insanlarla çeşitli mekanlarda değişik sebeplerle karşılaştığımızda, o anda oluşan bir konu hakkında, müslüman  olarak, her kes kendi düşüncelerini söyledikten sonra, konu ile ilgili, Kur’an bu hususta neler öneriyor? denilip ilgili ayetler okunduğunda yüzler sıkıntıdan asılıyor, kafalar sağa sola sallanılıyor ve itirazlar başlıyor. Ama falanca kitapta şöyle yazıyor, filanca alim bu konuda böyle söylüyor veya bizim cemaatimizin bilenleri bunu bize şu şekilde açıklıyor, sen bu işi bilemezsin, bunca alimler bilmiyor mu? diye itirazlar başlıyor. Halbuki Allah’ın ayetleri gayet açık ve anlaşılır. Bizim yaptığımız ilgili ayeti okumak, haber vermek ve aracılık etmek. İnanan insanın “Aralarında hüküm verilmesi için Allah’a ve resulüne çağrıldığında, ancak inananların sözleri ’işittik ve itaat ettik’ demeleridir. İşte kurtuluşa erenler böyle söyleyenlerdir. Nur suresi 51” bu ayetleri işittiğinde söylemesi gerekli olan budur ve teslim olmalıdır. Tatmin olmuyorsa, varsa elinde kitaplara bakar, tercüme edilen ayetin doğru tercüme edilip edilmediğini araştırır, en azından ikna olmak için bir gayret sarf eder, doğru olanda budur. Öncelikle okunan ayetlere muhatap olanın kendisinin tatmin olması gereklidir ki, kişinin sorumluluğu kendisine aittir. Hesabını kendi başına fert olarak Rabbine verecek olanda o dur “Meryem suresi 94”. Aksi halde daha önce öğrendikleri ve bildiklerinden dolayı veya işine gelmediğinden dolayı, yüz çeviriyorsa, yukarıda okuduğumuz ayetin öncesinde, Yüce Allah, ayetlerden yüz çevirenlere ‘kendisine zulüm ediyor’ diyerek, inandım diyenlerin ve ayetlere muhatap olanların, dikkatini çekiyor ve uyarıyor.

Bizler inananlar, olarak yaşadığımız hayatın değerlendirmesini yaparken, insani özelliğimizi göz ardı etmemek şartı ile meşru olan her şeyden yararlanmamız gerektiğini, dengeli bir şekilde bize verilen nimetlerin, ölçülü, adil ve israf etmeden  tüketmemizin,  ihtiyacımızdan fazlasını da fakirlerle paylaşmamızın tavsiye edildiğini aklımızdan çıkarmalıyız.  Böyle bir uygulamanın dışında, amaçsız, anlamsız, sadece verilen ömrü tüketme amacına yönelik, bütün nimetlerden tat almak ve özgürce yaşamak için geçirilmiş ömrün, ileride karşılaşacağı olumlu bir beklentisi de yoktur ve olmamalıdır. ”Sizden öncekiler kendi paylarına düşenlerle yaşayıp gittiler. Sizde, amaçsız ve boş (faydasız) bir şekilde sizden öncekilerin yaşayıp gittiği gibi, kendi paylarınıza düşenlerle yaşayıp gidin. (Şunu hatırınızdan çıkarmayın) Böyle yaşayıp gidenlerin, dünya da yapıp ettiklerinin tümü boşa gitmiş ve ahirette de kaybedenlerden olmuşlardır. Tevbe suresi 69”  Düşünebilen ve kendine karşı biraz insaf sahibi olan kimse, Rabbimizin bu uyarılarını dikkate almaması, kendi nefsine karşı zulüm etmesi demektir.                                  Yaşadığımız arz inananlara göre imtihan alanıdır, mallarla, canlarla, açlıkla, korkuyla, acısıyla, tatlısıyla, eşlerle, ocuklarla, sağlıkla, hastalıkla deneniyoruz. Bize verilen imkanları vahyin öğretileri doğrultusunda en verimli bir şekilde kullanmak bizim elimizdedir. Geçmişle geleceğin dengesini kurmak, bilinçli olarak geleceğe yapılacak yatırımlardır. Tek taraflı tercihler bizi hayal kırıklığına uğratacaktır. Serbest iradeyle yapılan tercihlerin sorumluluğunu yüklenecek olan yine tercihi yapanın kendisidir. ”Kim bu dünyanın güzelliklerini istiyorsa, hiçbir şey eksiltmeden dünyada yaptıklarını veririz. Ama böyleleri için hesap gününde yalnızca ateş vardır. Dünyada yaptıkları boşa gitmiş, işlemiş oldukları değerlendirilmeye alınmayacaktır. Hud suresi 16”

Arzu ve isteğine göre yaşayan insanlar, kendilerini vahyin belirlediği çizgilerin dışındaki kaynaklara yönlendirdikleri için, yaşam biçimleri de tercih ettikleri şekilde olacak, doğruyu yanlışı, güzeli çirkini, iyiyi kötüyü ve hayrı şerri kendi arzularına göre belirleyecek, böyle tercih edilen bir yaşam şeklide, kitabımızın “ İşte onlar Allah’ın rızalığını istememiş, Allah’ı öfkelendirecek şeylere tabi olmuşlar, bu yüzden yapmış oldukları boşa gitmiştir.  Muhammed suresi 28” de belirlendiği şekilde tasvip edilmemiş, ama kendilerine verilen süre içerisinde diledikleri biçimde yaşamalarına izin verilmiştir. Buna rağmen uyarıcı ayetler, diriliş gününde onların mazeretlerine meydan vermeyecek şekilde gelmeye devam etmiş “Deki: size yaptıklarından dolayı üzülecek kimseleri haber vereyim mi ? Dünya da yaptıkları şeylerin güzel olduklarını zannettikleri halde, hesap gününde bütün gayretleri (yaptıkları) onlardan uzaklaşmıştır. Çünkü onlar gönderilen Rablerinin  uyarılarını (ayetlerini) ve O’na kavuşmayı  ret etmişler, bunun için yaptıkları boşa gitmiştir. Budan dolayıdır ki, onlara diriliş gününde kıymet vermeyeceğiz. Kehf suresi 105 ”   Elbette hayatını dilediği şekilde tüketmek, her ferdin kendi sorumluluğunda olup, hiçbir kimse diğer kimsenin yükünü ve sorumluluğunu yüklenmeyeceğine göre, “Her nefis yarın için ne hazırladığına baksın. Haşr suresi 18” ayetince oto kontrolü alışkanlık haline getirmesi, diriliş gününe inananları diri tutacaktır.

Sonuç olarak, insanlar için doğru yolu belirlemiş olan Yüceler yücesi Rabbimize sonsuz övgülerde bulunmak bir kulluk borcumuzdur. Kitab-ı Mübini kendisine indirdiği, yaşayıp uygulamasıyla tüm insanlara en güzel örnek olan, O yüce elçiye ve ona tabi olanlara selam olsun. Konu ile ilgili daha çok şeyler söylenip, misaller verilebilir, ama biz öz itibarıyla kitaptan tespit edip anladıklarımızı yazmaya çalıştık. Rabbimizin rızasına talibiz ve Allah’ın şu uyarısı ile      “Elbette ki gerçeği inkar edenler, Allah’ın yolundan (insanları) alıkoyanlar, kendilerine doğru yolu gösteren kitap açıklandıktan sonra, Allah’ın elçisiyle aralarını ayıranlar, şunu bilsinler ki Allah’a hiçbir şekilde zarar veremezler ve bütün yaptıkları boşa gidecektir. Muhammed suresi 32 ..

                                                                                                                                                                                                                                    İlyas YORULMAZ