Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

selamlar ademoğulları;

açtığım bu konunun öncelikle tüm kelimelerini hayatın bana öğrettiği hakikatlerle açıklamak isterim.

İNSAN; hepimizin bildiği gibi insanın yani bizim bir başlangıcımız var. ilk insandan ziyade kendi varlığımdan bahsetmek isterim. benim gibi insan olan insandan doğma bir insanım yani benim başlangıcım benim gibi bir insanın beni doğurmasıyla oluşuyor.

sonra büyüyorum, gelişiyorum ve bunu yaparkende artı veya eksi olarak bir çok kazanımlarım oluyor ve her insanda olduğu gibi bu kazanımlarımın doğrultusunu ailem büyüklerim ve/veya çevremdeki etkenler belirliyor.

zamanla düşünmesini öğreniyorum küçük veya büyük çapta yaşantımı sürdürecek kendime ait bir yol benimsiyorum. bu başka insanlardan alıntı yaptığım veya karşıma çıkan etkenlerle kendime göre oluşturduğum bir yol olabiliyor

velhasıl şu anda ve kısa veya uzun belli bir gelecekte hayatımı bu yolla sürdürüyorum.

diğer insanlarla tam anlamıyla ortak yönlerimizden bahsediyorum. inşallah sadece bunlarla yüce bir hayat biçimine ulaşmayı umuyorum...

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

BENLİK; insanın kendi iradesinin dışında oluşan bu başlangıç kendisine sorulmadan hazırlanan bu düzen üzerinde düşünmeden önce VAR OLMAYI düşünmeyi daha doğru buluyorum.

ben herşeyden önce varım hani bir sanatçının dediği gibi var olmak yada yok olmak işte bütün mesele bu.

VAR OLMAK nasıl bir şeydir bu, ben varım ben yok olsaydım diye bir şeyi asla düşünemiyorum hatta düşünmeye bile başlayamıyorum.

kendinizi karanlık bir boşlukta bir kum tanesi olarak düşünün hiç bir özelliğiniz olmasa bile siz varsınız ve bu bir artıdır yani bir armağan ki biz asla anlayamayacağımız kadar karışık, doğuşuyla ve ölüşüyle eksiksiz tasarlanmış bir düzenin içerisinde VARız.

ve bunu FARK EDİP düşünebildiğimize göre biz yüce yaratıcıdan da diğer bütün yaratılmışlardan da ayrı olarak bir ben'iz..

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

ZAMAN ve MEKAN; yüce yaratıcının bize hiç yoktan verdiği var olma hediyesiyle ki bu evi olmayan birisine ev hediye etmek gibi bir şey değildir.

yüce yaratıcım benim hiç bir şeyimi eksik tutmamış bana insan olarakvarlığımın bir kısmını tamamlamı bana bırakmamış beni hiç bir zahmete düşürmeden var edivermiştir.

neden böyle bir şey yapmış ki, neden şunuda sen yap ondan sonra insan ol  var ol dememiştir ki, bana göre böyle yapmamıştır çünkü yüce yaratıcı gaddar değildir bize yapamayacağımız şeyleri yüklememiştir.

mesela yaratıcı beni zaman ve mekana koymayasaydı ben böyle bir şeyi kendim oluşturabilirmiydim?

böylelikle yüce yaratıcı bana zaman mekan ve benzeri sınırlarımı çizmekle bana gene iyilikte bulunmuş oluyor. yani beni barındırıyor yiyecek elde ettiğim diğer yaratıkları yaratmakla beni besliyor kavramam, benlik olmam doğrusu yaşayabilmem için beni belli bir zamanın içine koyuyor.

bütün bunlar benim tam olarak var olmam için olmazsa olmaz şeylerdir, bunları oluşturan yaratılmışlar zincirinin en ufak halkası olmasa ben VAR OLAMAZDIM ve açıkta kalırdım....

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

OLUŞUM; oluşum bir fiildir insanın kendisi zaten bir fiildir varlığımıza dair ehr ne algılayabiliyorsak temeli bir fiildir fiil belkide bütün varlığın en geniş çizgisidir bu durumda yüce yaratıcıyada bütün fiillerin tanımsız kaynağı diyebilirmiyiz bilmiyorum en azından benim şimdilik düşünebildiğim bu yüce yaratıcıma da bilmiyerek bi lakaitlikte bulunmak istemiyorum.

diyeceğim o ki insan bir oluşum içerisindedir ve yakın geleceğimizde bu oluşumların biteceği şüphe götürmez bir gerçektir(ölüm).

işte bir can alıcı nokta daha belkide en can alıcı nokta biz insanlar benlik olarak bir oluşum içerisindeyiz ve bunun yakın geleceğimizde bir sonu var.

dışımızdaki dünyadaki oluşumlar bir yana benliğimde bir oluşum süreci işlemekte. evet dış dünyadaki olan bitenler benliğimize de etki ediyor ama tamamen değil herşey bir yana benliğimde, yüreğimde (her ne ad verirseniz verin) bir fark oluşturabilme gücü olduğunu hissediyorum, görüyorum velhasıl yaşıyorum işte.

yani ben güller içinde çok rahat bir ortamda yaşasamda kalkıp çekip gidebiliyorum veya insanlara zulmedebiliyorum acı duyduğumda bile sevinebiliyorum bazen.

bütün bunları bana yaptırabilen, yaptıran kim, elbetteki ben ama bu diğer insanların tanıdığı ben değil bu tamamen benim ben.

işte bu oluşumda başrolde ben varım yani ben sahibiyim bunun istediğimi yaparım.

bütün bunların ortasında insan kendini bilmeyen bir varlık olabilirmi elbette; tek yapması gereken küçülmek küçülmek için benliğiyle oluşumların hakimi olmak yerine oluşumların hakimiyeti altına girmek. bunu yapmak için kendi kendine var olmuş gibi ve ölümsüzmüş gibi davranıp bedensel ve düşünsel şişiricilere, zevklere ihtiyaçlara gömülmek yeterli. bunu yapmak için var oluşunun baş etmenlerini pas geçip ayrıntılarda vakit geçirmen yeterli...

düşüncelerinizi bekliyorum yazılarıma kaldığım yerden devam edceğim.