Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

    Küçük Beden Büyük Yürek
 
Bir cocuk gördüm sedyede
Kanlar içinde
Üç dört yaşlarında anca vardı
Duruyordu sessizce
Sanki abilerinden miras kalmıştı
Şehadet bekler gibi duruyordu kendince
 
Bir çocuk gördüm
Kanlar içinde sedyede
Olsun abi der gibiydi
Şehadetim özğürlük getirecekse Kudus'e
Ölmesi gerekenler yerine
Bırak ben öleyim Gazze'de
 
 
Bir çocuk gördüm Gazze'de
Siyonizme inat
Kucak acıyor şehadete
 
Bugün çocuklar gördüm Gazze'de
Ellerinde taşlar
Karşılarında bomba yüklü tanklar
"biz Talut ordusuyuz"diyip
Cennete koşuyor bu çocuklar
 
Bugun bir çocuk gördüm
Esmer tenine inat ak anlı ile
Gururla duruyordu Gazze'de
Oysa benim yüzüm karardı utançtan
Yüreğimi koyamadım ortaya
Örnek alamadım bu çocuktan
 
 
Ey siz erkek kılıklı kadınlar
Siz müslümanım diyen halklar
Uyanın bu derin gafletten
Tükürseniz yeter
Bogulur bu siyonist ahmaklar
Bize lazım bu çocuk gibi
Şehadetle dolmuş kalabalıklar
 
Bir çocuk gördüm Gazze'de
Sedyede öylece
Bir el bile uzatamadım
Acıdım! ona değil kendime
 
                 Abdullah ALAGEYİK

DİNLE EY İSRAİL

...

Yeryüzüne ezilenler varis olacak! (Kasas; 28/5)

Böyle buyurdu insanlıkla yürüyen Yaşayan Tanrı…

Böyle buyurdu İbrahim’in, Musa’nın, Yeşaya’nın, İsa’nın, Muhammed’in Rabbi Allah…

Böyle seslendi İncir ve Zeytin ağaçlarının altında, Sina dağının eteklerinde ve Beledu’l-Emin’in sokaklarında yükselen bütün o sesler, böyle….

Dünya durdukça, şehirlere bombalar yağdıkça, kollar kırıldıkça, titrek çocuk elleri çöplüklerden ekmek toplarken küstah şampanyalar patladıkça, komşusu açken tok yatanlar oldukça, ‘arşı çatlatan’ öksüz ağlamaları sürdükçe de devam edecek, hiç susmayacak!

Ta tanyeri ağarıp, karanlığın dehlizleri yırtılıp, sabaha ulaşıncaya kadar…

R.İhsan ELİAÇIK

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Bir sebepten dolayı gazzedeydim. Sokakta üç çocuk oynuyordu. Onlara sokuldum sokakta olmanız tehlikeli değilmi diyecektim ki, birden bir ses ve ardından yanımızdaki binanın yerle bir olduğunu gördüm. Çocuklardan birinin altımda olduğunu geçte olsa fark ettim, hemen kalkmak istedim ama kalkamıyordum ağır yaralanmıştım ve çocukta öyle…

Ambulans  geldi bizi aldı, yolda giderken demek ben yaralandım dedim kendi kendime acaba neyim vardı hiç acı hissetmiyordum, çok tuhaf! bu nasıl bir işti bu nasıl bir dünya! Yanımda yatan altımdan çıkardıkları çocuğu gördüm bana bakıyordu… Aman Allah’ım ağır yaralanmama rağmen canım yanmıyordu, canımın neden yanmadığını sonradan anladım! Meğer içimi acıtan daha farklı acılar içindeymişim, bu duyguyu hiçbir insanoğlu tarif edemez! Acıma, üzülme, hüzün, kin, nefret, kızgınlık, öfke, dert, keder vb… nasıl bir duyguydu bu acı hissetmiyordum, içimden ulan gelin atın beni ateşe atın, parçalayın üzerimden tanklarla geçin, bütün silahları üzerimde deneyin, her bir zerremi başka zerrelere bölsün…

Gördüğüm manzara, yaşadıklarım beni insan olmaktan çıkarmıştı sanki, fark ettim ki beni bu duygulara iten o üç çocukla kurmaya çalıştığım diyaloğun ardından belleğime kazınan yaşadıklarım, çocukların bana güldüklerini hatırlıyorum!

Ben çocuklara sokulduğumda yapılan saldırı anında refleks olarak kendimi onu korumak için en yakın olan çocuğun üzerine atmışım ve bu çocuk benimle beraber ambulanstaki çocuktu, diğer ikisi ölmüştü!

Bende çocukta oldukça ağır yaralıydık. Çocuğa baktığımda kendi durumumu unutmuş ona acıyordum, tozun kanın içerisinde parlayan çok güzel gözleri vardı, küçük dişleri kırılmış, acı hissetmez bir edayla bana yöneldi “amca beni neden kurtardın? beni neden arkadaşlarımdan ayırdın?” dedi. İkimizin de gözlerinden kanla karışık yaşlar aktı. İnanılmaz, anlatılamaz bir hadise yaşıyordum. Bir müddet sessiz kaldık…

Çocuk hastaneye yetişemeden öldü, onu yaşama bağlayan bir şey yoktu sanki ve orada (Gazze’de) yaşayanlar ölümden korkmuyorlardı!

Ben kendimden geçiyor gibiydim, ölüyordum galiba evet evet canım çıkıyordu, yolun sonuna gelmiştim, yaptıklarımı-yapmamam gerekenleri, yapmadıklarımı-yapmam gerekirken duyarsız, düşüncesiz,  bencil yaşadığımı düşündüm. Bu düşünce beni çok sıkmıştı, ya bunun hesabı ne olacaktı!

…………….! Evet, her fani gibi bende ölmüştüm! O üç çocuğa rastladım, ambulanstaki çocuk bana doğru geldi ve “şimdi anladın mı benim neden ölmek istediğimi ve ölümden korkmadığımı?” Galiba anlamıştım…

Çocuk devam etti; “dünya artık yaşanacak yer değil, bütün bir insanlığın gözü önünde çocuk, kadın, yaşlı ve sakat demeden, en gelişmiş teknolojilerin modern silahların deneği olarak dünyanın en zavallı en çaresiz insanları üzerinde denenmesi ve dünyanın buna ses çıkarmaması ve bende bu dünyada o insanlarla beraber insanlığımdan utanmadan yaşayacağım!?  Bin kere ölmeyi yeğlerim amca” dedi ve  “hadi şimdi hesap vermek üzere din gününe mahşer yerine gidelim, bende hesap vereyim sende…” “”sende…”” “”sende…””

Bu sende demesi beni mahvetmişti benim bu günahkâr yaşamımın hesabımı olur, nasıl hesap vereceğim keşke o çocuğun yerinde mi olsaydım ne! Benim hesabımın haddi hesabı yok, onunsa verecek hesabı yok.

Hesap başlamıştı ve ben terlemeye başladım, hesap vereceğim sırada birden çocuklardan biri elini boğazıma soktu, yumruğu boğazıma düğümlendi konuşamıyorum, kendimi bu durumdan kurtaramıyorum bedenim zangır zangır titriyor, nefesim kesiliyor ölüm olsa bin kere ölmeyi yeğlerim bir duygu içerisinde…..! Birden uyandım, meğer yaşadığımı sandıklarım olaylar, gece yatmadan önce etkilendiğim haberler ve okuduğum yazıların etkisiyle gördüğüm bir rüyaymış…!!!

 Ya gerçek olsaydı!

Selam ve dua ile.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selamlar,

Günlerdir içimiz yana yana kan ağlıya ağlıya haberleri  izliyoruz. Yazıkki elimizden bişey gelmiyor onlara lanet okumaktan başka. Ama hiç şüphemiz yok ki bir gün bunların hesabını mutlaka verecekleri an gelecek ya da veremeyecekleri desek daha doğru olacak. Çünkü bunların hesabını veremezler mümkün değil.

Bu dünya fani er yada geç herkes ölümü tadacak.ölümün nerde, nasıl geldiği değil, ahirete nasıl gidildiği daha önemli bana göre  o masum insanların da bu günkü ölüm sebebi  ne olursa olsun rabbimin huzuruna nasıl çıktıkları çok önemli.

Asıl  o masum insanlara bu zumlu yapanlar, bir gün ölüm onları yakaladığı an rabbin huzuruna nasıl çıkacaklarıdır. Rabbimin gazabının onlarınkinden kat kat fazla olduğunu o gün geldiğinde anlayacaklar  ama işten işten geçmiş olacak.Rabbim mazlumun ahını hiçbir zalime bırakmaz inşallh.o gün keşke keşke toprak olsaydım diyeceklero gün zalimler için yaşasın cehennem.

3/Ali-imran/12 De o küfre sapanlara: "Yenileceksiniz ve cehenneme sürüleceksiniz.Ne kötü döşektir o!"

4/Nisa/93 Bir mümini kasten öldürene gelince, onun cezası, içinde sürekli kalmak üzere cehennemdir. Allah gazap etmiştir böylesine, lanetlemiştir onu; çok büyük bir azap hazırlamıştır ona.

4/Nisa/121 Bunların varacakları yer cehennemdir. Ve cehennemden kaçıp kurtulacak bir yer bulamazlar.

7/Araf/41 Onlar için cehennemden bir döşek ve üstlerinde örtüler vardır. Zalimleri böyle cezalandırırız biz.

7/Araf/50 Ateş halkı, cennet halkına seslenir: "Şu sudan yahut Allah'ın sizi rızıklandırdığından biraz da bize akıtın!" Şu cevabı verirler: "Allah, o ikisini de küfre sapanlara haram kılmıştır."

Bir gün bu yaptıklarının hesabını mutlaka verecekler bu zulmü yapanlar ve zulme rıza gösteren sözde müslüman ülkeler ve sözde müslüman olduğunu söyleyenler. Asıl acınacak halde olanlar onlar. Çünkü zalimlerin barınağı ebedi CEHENNEM .

Allah yar ve yardımcıları olsun günahsız ve masum kardeşlerimizin.

Allaha emanet olun.