Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP
|
|
|
selam,
Özür diliyorum çalışma düzenim sürekli yazmamı engelliyor.
Kur'an'ı Kerim'in "kendine özgü" bir takım özellikleri var.
Bunlardan biride "muhatabların sürekli yerdeğiştirmesi" bu da "yazı dili"nden çok "sözlü dil/konuşma dili" özeliğidir. Yani "hitab/şifahi dili.
İsra 23'te "ikinci tekil şahıs" zamirleri benim anladığım "İnsan"a gider yani "ey sen/insan" fakat "İnsan" ismi cümlelerde açıkça yoktur. (En yakın 13. ayet). Bu kadir suresindeki gibidir "enzelnâ-hu" burada indirilen "Kur'an'ı Kerim"dir fakat metinde "hazf" edilmiştir.
İkincisi Peyamber(a.s)'ın anne-babası yanında yaşlanmamıştır. Bu hem Kur'an'ı Kerim tarafından (93:6) ve tarihsel malzeme tarafından desteklenmektedir. Üçüncüsü. 4:36, 2:83, 6:151, 27:19, 46:15 ayetleride bu ayetin mesajı içeriklidir.
Dördüncüsü:12:9 "kum/siz" zamirleri işi yapanların başkalarıymış gibi izlenim vermektedir. Bu ayet(12:9) "öldürelim, ıssız bir yere atalım, babamızın, bizde" şeklinde tercüme edilebilir.
Yani kısaca ilk önce "insanın" kişi olarak yapması gerekenlere sonrada çoğulla dönerek ikili ve toplumsal ilişkiler ve hukuka yer verilmektedir. (17:9-41). 42. ayetten itibaran "kul" de,söyle" ile payamber(a.s)'a dönmektedir.
selam ve dua ile,
rıdvan
Not: "hazf" kelimesi herhangi bir kelimenin kullanımına ihtiyaç duyulmadığında, kelimenin zikredilmemesidir.
__________________ Tanrı'ya inanan adam olmak kolay, ve fakat Tanrı'nın inanacağı adam olmak zor!
|