Selam,

Cahiliye dönemi insanları denildiğinde çoğumuzun aklına kültürsüz,eğitim almamış,yırtık elbiselerle dolaşan üstü başı eski,vahşi bir hayat yaşayan mağara tipi insanlar gelir.Peki gerçekten cahiliye dönemi insanları böyle miydi? Ve en önemlisi onlar bir dönemdi ve gelip geçtiler mi?

Kur'an cahiliye dönemi insanları ve zihniyetlerinden bahsederken onların hakikate olan direnmelerini örnek verir bizlere.Onlar kibirli ve inatçı insanlardı, tabiri caizse Nuh diyor peygamber demiyorlardı.Onları cahil yapan hakikatin kendilerine apaçık gelmesine rağmen gösterdikleri akıl almaz dirençti.

Günümüze dönecek olursak bu tip insanları toplumuzda sıklıkla görmek mümkün.Bir bakın şöyle etrafınıza Allah'ın emirlerini söylediğinizde sizleri alaya alan modern görünümlü,iyi bir üniversite mezunu,hali vakti yerinde kaçtane insan göreceksiniz?

Modernleşmeyi ilahi emrin üzerinde gören,Kur'anı 1400 yıl önceki masal olarak algılayan,etiket amaçlı kendine bir din edinen bu insanlar,nefslerinin isteklerini ayetlere uyarlamakta yani Kur'anın anlatımıyla "dillerini eğip bükmekte" aslında çok ustalar.

Kur'an gerçekten kolaylık dinidir ama yine o Kur'an ki asla emirlerden taviz vermez ve pazarlığa yanaşmaz.Onun emirleri tartışılmaz olduğu haliyle teslimiyet gerektirir.Akıllı bir insan olabilir ve beşer mantığınız ve ustaca kelime oyunlarıyla gerçekleri değiştirmiş gibi yapabilir hatta bu yaptıklarınıza kendinizde inanabilirsiniz fakat bütün bunlar Kur'anın "dogma" oldugu gerçeğini değiştirmeyecektir.

Aklımızı elbette işletecek bu sayede hurafelerden arınmış saf,halis dini yaşamaya amaç edineceğiz kendimize ama unutmayalım ki bu dinin adı "İslam" iman değil! ve bizlere verilen isimde "müslüman",yani teslim olmuş/teslim olan.Allah'ın ayetlerine boyun eğmekten,O'nun doğrularını itirazsız kabulden başka kurtuluş yolu yok bizlere....

ÂL-İ İMRÂN : l9. Allah nezdinde hak din İslâm 'dır. Kitap verilenler, kendilerine ilim geldikten sonradır ki, aralarındaki kıskançlık yüzünden ayrılığa düştüler. Allah'ın âyetlerini inkâr edenler bilmelidirler ki Allah'ın hesabı çok çabuktur.

Günümüz müslümanları bu gerçekleri bilmelerine rağmen kendilerini

ayeti sebebiyle rahat hissettiler.Allah elbette zikr korudu ve ebediyende koruyacak.Yalnız Allah'ın bu konudaki taahhüdü yalnızca kendi kitabı için,kendi kelamı için beşer eli değmiş kitaplar ve uydurulmuş hurafeleri koruyacağını söylemiyor Allah.Kaldı ki insanda öyle bir potansiyel var ki bir eserin harfini bile değiştirmeden yazılış amacının tam tersi hüküm çıkarmada usta malesef.

Diyanet Meali - el-CÂSİYE : 21. Yoksa kötülük işleyenler ölümlerinde ve sağlıklarında kendilerini, inanıp iyi ameller işleyen kimseler ile bir mi tutacağımızı sandılar? Ne kötü hüküm veriyorlar!

Diyanet Meali - el-CÂSİYE : 24. Dediler ki: Hayat ancak bu dünyada yaşadığımızdır. Ölürüz ve yaşarız. Bizi ancak zaman helâk eder. Bu hususta onların hiçbir bilgisi de yoktur.

Ayetlerden anlaşılan şu ki,Kur'anın Allah tarafından sonsuza kadar korunacak olması,ondan çıkarlılan her hükmün ilahi emir ve gerçekleri yansıtacağı anlamını taşımaz.

Cahiliye insanının gelenek konusunda çarpık bakış açısını şu ayet çok güzel ifade eder.

Cahiliye toplumunda her insanın yaşaması gereken yaşam tarız ve sahip olacağı karakter önceden belirlenmiştir.Bu zincire dahil olan her yeni birey kendine önceden verilen misyonun bir parçası olacaktır...

Devam etmek ümidi ile...

Sevgilerimle

MİRCAN

SELAM

Bir önceki yazımızın sonunda

"Cahiliye toplumunda her insanın yaşaması gereken yaşam tarzı ve sahip olacağı karakter önceden belirlenmiştir.Bu zincire dahil olan her yeni birey kendine önceden verilen misyonun bir parçası olacaktır..."

demiştik.

Evet bu toplumlarda her bireyin atalarından miras olarak aldıkları birer yaşam tarzı vardır.Örneğin kadının ailedeki konumu,yapması gereken işler,kocasına karşı görev ve sorumlulukları bellidir.Çok küçük yaşlardan itibaren toplumsal baskı ve öğretilerle öncelikle zayıf ve güçsüz olduğuna inandırılmış ve bu şekilde yetiştirilmiştirler.Bu şekilde yetişen bir kadının bu belirlenmiş standartın üzerine çıkamayacağı aşikardır.Gelişmiş ülkelerdeki kadının konumunun farklılığı yine toplumun kadına olan bakışı ve yönlendirmesiyle yakından ilgilidir.Toplumun belirlediği görev taksimiyle ideallere sahip olma bilincine erişemeyen kadın kendini toplumdaki klasik kadın tiplemesine uygun bir şekilde hazırlar.Artık onun en büyük ideali iyi bir koca bulup,çoluk çocuk sahip olmaktır,iyi yemek pişirecek,gömlekleri jilet gibi ütüleyecektir.Gerçek kapasitesini kullanmayan kadın böylelikle Kur'anın yolundan da sapmış olacak,ayrıca kapris,kıskançlık,dedikodu,aşırı duygusallık,şikayetçilik gibi Kur'anın asla tasvip etmediği özellikleri de bünyesinde barındıracaktır.Kadın anlamına gelen Nisa suresinin 128. ayeti bakın ne diyor:

Yine Hucurat suresi 12. ayetinde dedikodu yasaklanmıştır.

Muminun suresi 3. ayetide bizleri boş konuşmaktan men eder.

Bu ayettki boş konuşmalarifadesi birilerini çekiştirmekten tutunda,yararsız arkadaş toplantılarında yapılan geyik muhabbetlerini de kapsar.

Orta halli klasik kadınımızın az-çok hal ve hareketleri bu yönde olurken,hali vakti yerinde bir başka deyişle sosyetik kadınlarımız ise bambaşka hatalar üzerindedir.Gereksiz harcamalar (israf),hava atmalar,konken partileri bunlara örnek verilebilir.

Yazımızı buraya kadar okuyan kardeşlerimiz lütfen kadına karşı önyargılı olduğumuzu düşünmesinler,her zaman derim yine diyorum onlar dünyanın en güzel varlıkları,onlar analarımız,eşlerimiz,kardeşlerimiz.... Sıra erkeklerede gelecek acele etmesinler:)

Cahiliye toplumunda erkeğe daha doğmadan verilen görev ise en başta sağlam,statükocu,güçlü bir birey olmasıdır,erkek çok küçük yaşlardan itibaren bu zihniyet ile yetiştirilir.Topluma göre erkek adam ağlamaz,erkek adamın canı yanmaz,erkek adam en ağır yüklerin altına girer sesini çıkarmaz of bile demez(!) Erkeğe atfedilen bu özellikler şüphesiz erkeğin iç yaşantısında çeşitli sorunlara yol açacaktır.Ya erkek gerçekten güçlü,cesur olup kibir ve böbürlenme gibi Kur'anın yasakladığı tavırları sergileyecek,yada bu yükü taşıyamayıp aciz biri olup kendini toplumdan ve Allahtan soyutlayacaktır.

Toplumda prim yapan maço erkek,çapkın erkek,akşamcı/ayyaş erkek tipleri hep bu cahiliye zihniyetinin eserleridir.

Neticede insan fıtratına uygun olmayan bu modelleri benimsemek zorunda kalmış olan KADIN ve ERKEK yaşlılık döneminde de Kur'an ahlakına zıt bir yaşantı sürmeye devam edecektir.Yaşlı erkek,gençliğinde olduğunun aksine zayıf,alıngan,beklenti içinde olan birine dönüşür birden,Kadın'ın durumuda erkeğe benzerdir.

Diğer bir taraftan artık yaşlanan ve ömrünün sonuna yaklaşan insanlar monotonluktan kurtulma adına ibadet etmeye başlayacak ama gerçek Kur'anı yaşamaktan yine uzak olacaktırlar.Her ne kadar biz yaşlıyız,ömrümünüzün sonuna yaklaştık,bir ayağımız çukurda ifadelerini kullansalar da, buna asla inanmazlar.Kendi yaşıtlarından,ortalama insan ömrünü doldurmuş biri vefat ettiğinde "aaa daha gencecikti,vah vah,tüh tüh" derler.Devamlı gündemlerinde olmaları gereken ölümü nedense kendilerinden çok uzakta tutarlar.

Mircan'ın toplumsal analizi bu şekildedir.Niyetim kesinlikle annelerimiz,babalarımız olan kadın ve erkeğe saygısızlık amacı taşımamaktadır.Amaç bizlerinde ileride benzer hatalar yapmasına karşı önlem almaktır.

Yazımızın bu kısmında Cahiliye Toplumlarının cinsiyetleri açısından yaptıkları hataları irdelemeye çalıştık.Yazımızın devamında birey olarak iş hayatına atılmış kişilerin karakteristik olarak yaptıklara işlere göre nasıl birbirine benzediğini inceleyeceğiz inşaAllah...

Sevgilerimle

Selam,

Cahiliye toplumunda meslekler,itibar göstergeleridir.Örneğin bir profesör ile bir işçi veya çobana yapılan muamele,gösterilen saygı tamamıyla farklıdır.Kişiler meslekleri ve buna bağlı kazandıkları servet ve sosyal statü ile derecelendirirler.Bu durumu Hindistan tarihi kitaplarında geçen kast sistemi gibi değerlendirebiliriz.Bu sistemdeki bireyler babalarının mesleklerini devam ettirmek zorunda olup,aynı sınıf insanlarla evlenebilirdi.Bu ve benzeri yapıları gelişmiş bir toplum gözüyle(!) ısrarla eleştirmemize rağmen bu sistemin devam ettiricisi olmaktan malesef kurtulabilmiş değiliz.Elbetteki toplumsal sınıflamayı kökünden değiştirecek makro sistemleri birey olarak gerçekleştirmemiz mümkün değil ama yine bireysel olarak kendi içimizde meydana getirdiğimiz sınıflandırma ve derecelendirme kriterlerini değiştirebiliriz inancındayım.Kur'an ahlakına sahip olmayan toplumlarda kişiler ve buna bağlı olarak yaptıkları işler ön plana çıkar.Öyle ki sosyal statüsü nedeniyle itibar görmüş birinin söyleyeceği her söz,giyeceği elbise birçoğumuz için model oluşturur.Bu hastalığın altında yatan en büyük sebep ise öncedende söylediğimiz gibi Kur'an ahlakının dışında yaşamamızdır.Hucurat suresi 13. ayette Allah'ın sınıflandırmasındaki kriteri çok net görebiliriz.

Sahip olunan meslekten ziyade,Kur'an ahlakı almadan sürdürülen mesleğin icrası sırasında Allah'ın affetmeyeceği tek suç olan "şirk" bataklığına saplanmak en üyük tehlikedir.Bu durumu özellikle yönetici kesimin karşısında "ekmek parası" açıklamasıyla el-pençe divan duran kesimde görürüz.Oysa Allah'ın ayetlerine hakkıyla iman etmiş ve teslim olmuş kişi rızkın sadece Allah tarafından verildiğinin bilincindedir.Yönetici kısmıda bu benzeri hastalıklara sahip olabilir.Örnek olarak yine Kur'anın tasvip etmediği ve yasakladığı şirk,kibir,acımasızlık,riyayı verebiliriz.

Şuara suresi 78-83 ayetleri dikkat çekicidir.

İşimizi ve maaşımızı veren patronumuz,uyguladığı yöntem ve verdiği ilaçlarla bizi tedavi eden doktorumuz,Rab'bimizin vesile kıldığı kişilerdir.İşini iyi yapan,Allah'ın sünnetini iyi icra edenler elbette daha başarılı olacaktır ama hiç bir kul kendi başına kerametlere sahip değildir.

Hassas bir konu olması sebebiyle örnekleri daha fazla çeşitlendirmek yersiz olacaktır,yazımda istemeden yaptığım hatalardan dolayı Rab'bime sığınırım.

Sevgilerimle