Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selam Hanif Dostlar,

Konu benliğimle hesaplaşma idi...Varlığının önüne geçene ve özbenliğini yitiren benliğile hesaplaşma...

Benliğim gerçek ben değildi
oysa özümden bana yakıştırılan bir emanetti o..özümün istediğine uygun olduğu kadar anlamı olacaktı .. ona göre cevheri taşıyacaktı...

Ama benlik ile özbenlik arasına perdeler girdi..Niye girmişti diye sordu benlik..

özbenlikten tecrübeden geçirerek tekrar döneceksin diye almıştı cevabını....

özünden kopunca özsüz kalmıştı Benliğim ..Çok çekti bu dar-ı fenada...Meğer acı ve yalnızlık çekmekmiş özüne dönüşün yolu..

Benliğimle kavgadayım dostlar... bazen çıkmazlara giriyor ve bir yerlerde düğümleniyor benliğim. Öze yolcu olan bir benliğin arzularını, bu sonlu ve fani dünya karşılayamıyor.

Sustum yada susturuldum ey özbenlik...
Kelimeler yetmiyorsa gereği yok yazmanın.
Özünden ayrlığın verdiği herşeyin vardı bir anlamı
Perde ardında hüzün, pencere ardında sabırdır ayrılığın senden ayrılığın adı...
Aramaya başladım seni özbenliğim..Hüznümü aldım sağıma, sabrımı aldım soluma..Önümde tevekkül ile arkamda dualarla sana yönelmeye başladım..Benliğim artık yoktu..Ayrılmıştı benden..

Ve Buldum seni..!
Artık şüphem kalmadı..!
Sana olan ayrılığım ve çektiğim bu gurbet acısı aşk imiş...
...
İşte ey özbenlik...
Seni bulmak için benlikleri öne sürerek yapmışız yanlışlığımızı..Boşuna bizmle göndermemiştin vicdanımızı..Oydu senin göklere ve yere sığmadığın halde sığdığını söylediğin yer...

Devamlı faal olmasından mahrum etme benliğimin vicdanını.....

SEVGİLERLE...

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selam MUVAHHİT,

Yanlış anlaşılıyor yazdıklarım.

sonsuzluk ve sınırsızlık içinde oluşturulan sınırlar insan hayatını başlatmıştır...
evren, tanrıdan oluşmuştur, ama yine de tanrıdan ayrılmamıştır çünkü tanrı her yeri kapsayan sonsuzluktur...
sonlu olan yer ise kendine has biçimde sınırlandırılan yerdir, ki ben evreni düşündüğümde ve kurandaki o iki ayeti düşündüğümde şunu çıkarıyorum...

evren bir kutu ise "ona döndürüleceksiniz" sözü "kutudan çıkartılacaksınız" sözüne denk gelir...
ama kutu, dünya ise, bu ayet "evrene, dolayısıyla da tanrıya döndürülüceksiniz" anlamını çıkartır...

evrene dönmeyi de atmosferden çıkmak olarak algılamamak gerekir, canlılığın sona ermesi ve ölüm, evrene dönmek için gerekli şartları hazırlamış olabilir...

evrenin sınırlarının ötesinde kompleks bir sonsuzluğun olduğunu düşünüyorum yani o sonsuz evrenin içindeki sonlu evreniz.

Bu evreninde bir sonu var. Sonunda duvarlar var. Yani bir kutunun içindeyiz. Sonsuzluğun içindeki bir kutunun içinde...



kuranda tanrı doğaüstüdür veya doğanın bir parçasıdır gibi insan hayali olan şeyler yazmaz... ikisi de değil, tanrı sonsuz evreni kapsayan tek varlıktır, her şey onun içinde olduğu için insanın bakışına çoğul gelir, bunun nedeni de insanın parçalardan biri olması...

fiziksellik insanın buluşudur ve bu dünyayı ilgilendirir, sonsuzluğu kapsayamaz, onu ölçemez... kontrol edemez...

birey tanrı olamaz tanrının birer gölge parçasıdır tüm insanlar tanrının dünyadaki halifeleridirler, yani temsilcileridirler, tanrıdan ayrı bir yaratma düşünülemez, insan bir bölü sonsuz kesir sayısının payı olan 1 sayısını temsil eder...

insan anlayışına göre böyle söylenmiştir: "Allah her yerdedir" bu da demek olur ki; allah her yeri, her şeyi kapsar, hem içerde hem dışardadır, ve iç-dış kevramlarından daha başka insanın belki bilemeyeceği halleri de kapsar...

tamamen kavranamaz, çünkü insan tanrının yarattığı bir küçük candır ki sıfırdan öncesini bilemez, sadee sıfır ile şimdi arasındaki zamanı bilebilir...
buradaki yanılgı, insanın tanrıyı hayal etme girişiminden kaynaklanır ki, insan görüp bildiği üzere hayal edip kıyaslama sonucu bir benzetmeye ulaşır...

zıtlıklar tanrıyı kapsamaz, tanrı zıtlıkları kapsar ve bunların kaynağıdır...
"hayır da şer de allahtandır", dediğim gibi mantık, dünyayı ve kontrol edebilen mekan için geçerlidir, kontrol edemediği şey hakkında söyleyebileceği ancak "yorum"dur...

evet... insanın bakışına göredir bu da, çünkü hayat dışında zaman kavramı yoktur, dediğim gibi insan zamansızlık ve mekansızlıktan sınırlandırılıp dünyaya gelmişlerdir... insan saatin ilerlediğini görünce kıyaslamaya başlar, çünkü doğduğu andan itibaren bir zaman beşiğinde sallanmaktadır, başka türlü düşünmesine olanak yoktur...

evreni kapsadığı için hem içinde hem de dışındadır... insanın bildiği evreni kapsayandır... bilinemeyen ve bilinemeyecek olan sınırsızlık ve sonsuzluk tanrıdır, bu benim kişisel görüşüm... "her yerdedir" ayeti insanın anlaması içindir "her yer" neresidir diye sormak yanlıştır...

görmek algısının kaynağı da evrendir, evren de kendine has bir şekilde görür, bunu insanınkiyle kıyaslamamak gerekir... hissedilip inanılması gerekir, insan, bizzat temsilcisi olduğu şeyin küçük bir parça gölgesidir, tanrının temsilcisidir, ama tanrı değildir... görünür veya görünmez demek insanın açısıdır ki bu açı kısıtlıdır, insanın görmesi somutluklar içindir, sezgisi ise soyutluklar içindir, ölçülen sezgi ve inançtır, inanç soyuttur, tanrı bunların hepsini kapsar... eksik bir benzetme olacak belki ama, bir balığın denizi görme ihtimaline benzerdir... balık denizde olduğunu ıslaklığından bilse de denizin ne olduğunu tamamen bilemez...