Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Merhaba Ahmet Günaydın.

Siz Nahl 71'deki "mâ meleket eymânuhum"a önce ellerinin altındakiler, sonra istihdam ettikleriniz diyor ve benim anladığım, onları "işçi" sayıyorsunuz.

Oysa Kuran’ın bu ifadesini karınca kararınca araştırdığımda ben ayrı bir sonuca ulaştım. Aslında bunlar iki grup insan.

Birinci grup "yemîn nikahlı" karı ya da yemîn nikahlı koca (23:6, 70:30) ya da yalnızca koca konumunda (33:50, 33:52).

İkinci grup ise bir bakıma bizim geleneğimizdeki BESLEMELER gibi bakımı üstlenilen gariban (4:3, 4:24, 4:25, 4:33, 16:71, 24:31, 24:33, 24:58, 33:55...).

Özellikle 4:33'e dikkat eder misiniz. MA MELEKET EYMÂNUKUM orada ELLEZÎNE AKADET EYMÂNUKUM olmuş, ki aynı şeydir.

İlginç olan, 4:33’te geçen EYMÂN istisnasız herkes tarafından yemînler diye tercüme ediliyor. Yani ya yemin nikahıyla eş edinerek ya da yemîn verip bakımlarını üstlenerek sahip çıktığınız kimseler.

Dikkat: o garibana sahip olmuyorsunuz, sahip çıkıyorsunuz.

Nahl 71’de geçen MA MELEKET EYMÂNUHUM eşler olamaz çünkü inananların eşleri aynı zamanda mirasçılarıdır, mallarına ortak. Oysa bunların mala ortak olmadıkları ayette özellikle belirtiliyor. O halde bakımları üstlenilmiştir.

Dikkat edilirse hem "ma meleket eymânuhum" hem de "ellezîne akadet eymânukum"da özne "eymân"dır. Demek ki o garibana inananların kendileri değil yeminleri sahiptir (16:71) yani sizi onlara bağlayan, ahdinizdir; sağ ellerinizin temsil ettiği kuvvetiniz değil  (4:33). O yüzden ELLERİNİZİN ALTINDAKİLER kesinlikle yanlış algılamadır; Allah'ın sözünü çarpıtmadır.

İnananların ellerinin altında değil onlar, bükemedikleri bileği öpüyor filan asla değiller. İnananlara ana baba gözüyle bakıp sığınmışlar. İnananlar "Onlara iyi bakacağız!" diye yemîn etmiş, ahid vermişler. O ahid, tıpkı Allah’a verdikleri ahid gibi, yükümlü kılar inananları, sahip yapmaz. İnananların 18'in altındaki öz evlatları nasıl ailelerindense yeminlerinin sahip oldukları da ailerinden; o yüzden damat adayları "aile"lerinin izniyle evlenebilir onlarla - bi izni "ehl"ihinne...

Nahl 71’in buna göre okunması gerekir. Siz nasıl yemin edip bakımını üstlendiğiniz garibanı malınıza ortak etmezseniz Allah ta sizin çakma ilahlarınızı hükmüne ortak etmez. Allah bir.

Eşitliğe gelince, Kuran’da ba’dukum min ba’d denerek sözü edilen tek eşitlik yasalar karşısındaki eşitliktir yani yasalar herkese eşit uygulanır. Örneğin evlenme konusunda ailesinden BAĞIMSIZ mümineye de bakımı üstlenildiği için ailesine  BAĞLI olana da, ateşten yaradılana da çamurdan yaradılana da, zengine de yoksula da, kadına da erkeğe de, beyaza da zenciye de, akrabası çok olana da az olana da… yasalar eşit uygulanır.

Onun için örneğin "Kadın erkeğe eşit değildir!" diyenler ya Kuran'a vakıf değiller ya da kalpten iman etmemişler.

Kısacası, eşitlik yasal alanda olur; başka alanlarda şart değildir. Evrensel, dolayısıyla İslamî olan kural budur ve istenirse sünnetullah ta sayılabilir.    

Sevgi ile,

Hasan Akçay

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Merhabalar...

Eşitlik kavramına bakıldığında doğada bunun esamesine bile rastlayamazsınız... Karga ile tilkinin eşitliğinden söz edilmez. İnsan insana eşit midir? Elbette, ancak yasalar önünde.

Kazancın diğerlerine pay edilerek, bir eşitlik sağlanması mümkün değildir. Kimse kimseninde hamisi değildir. Akil yasa yapıcılar, toplumun en alt sınıfını hayvanlar gibi yaşamaktan uzak tuttukları sürece, bir zulümden söz edilemez. İlahi bile, her bireyi birbirinden üstün yaratmıştır ama emrettiği şu olmuştur; onları koruyun ve kollayın. Her nereye gitse hayır getiremeyecek ve hatta kendisini korumak ve savunmaktan aciz kimse olupta malı mülkü bulunanların bile, hayatlarını sorunsuz idame ettirebilmeleri için, mülkün, akil kişiler elinde, mülk sahipleri için kullanılmasını emretmiştir. Yetişkin olur veya bir mucize akıllanırsa, akillerin sorumluluğuda orada bitmiş olur.

Toplum, tek sınıftan oluşmaz. Bu mümkün değildir. Birileri zengin ve birileri yoksul olmak zorundadır, lakin yoksul olmak ile hayvanca yaşatılmak arasındaki farka dikkat etmek gerek. Yoksul, kapınızda beslediğiniz bir köpeğiniz, kulunuz değildir. Onun yoksulluğu, sizin sahip olduğunuz mal ve mülk yoksunluğudur ama onun yoksulluğunu, bir kedinin yemek araması şeklinde anlarsanız, hem onun hemde kendi yaşamınızın zamanla cehenneme dönme ihtimali var.

Biz daha doğmadan, sistem kurulmuş, en ufak toprak parçası bile sahiplenilmiştir. Bu sahipliğin içine doğan birey, elbette bu paydan yer edinmek için çabalayacaktır. Gidip kendine, urfanın en ücra köşesinden bile yer ayıracaktır ama çoktan pay edilmiş o toprağın sahipleri gelecek ve bir bedelden bahsedeceklerdir. Bedel ödenmediyse o pay da elinden alınacaktır. Burada yanlış olan, hazine üzerine pay sahibi olmaya çalışanın payını elinden almak değildir; onu pay sahibi yapacak, imkanları elinden almak ve buna fırsat vermemektir.

Edilinilen bilgi ve yetenek, bir bedelin karşılığıdır. Bedeli ödeyenler, bunun karşılığını, en azından daha alt sınıf nazarında alır görünürler. Bedel ödemeyenler değil, bedel ödemesine fırsat verilmeyenlerin yaşadığı bir toplumda, eşitliğin, yasalar önünde de varlığından söz edilemez. Eğer bir birey, tüm zekiliğine rağmen okuyamamışsa ve diğer bir birey tüm gücü ve çalışkanlığına rağmen, eline geçenle, geleceğe bir umut taşıyamamışsa, orada yine eşitlikten söz edilemez.

Akil eliyle oluşan sistemde, isteyenlere, bedel ödemek için fırsat verilmiştir ama bizim ülkemizde, eğitim kurumları bile bir ticarethaneye dönüşmüşlerdir. Eğitimde eşitlik, yasalar karşısında eşitlik, fırsat eşitliği olmazsa, biri karun gibi yaşar, diğeri onun köpeği gibi. Saygılar.

Gönderen: 30 kasim 2019 Saat 00:16 | Kayıtlı IP

Selamlar,

Nahl 71 ;

 Ve Allah rızk konusunda kiminizi kiminize fazlalıklı kılmıştır. Kendilerine fazlalık verilenler, kendi rızıklarını sağ ellerinin malik olduklarına, hepsi onda eşit olmak üzere vermezler. O halde bunlar Allah’ın nimetini bilerek inkâr mı ediyorlar?

Nahl-71 Dünya hayatında cari olan ast-üst ilişkisinin sosyolojik olarak analizini ifade etmektedir. Aşkın olanın yarattığı düzlemde yaşamını idame ettiren insanlara eşit muamele etmediği şeklindeki sav'a bir el-cevap niteliğini taşır.

Allah bazı kişileri malca, mülkçe, evlatça, ömürce, akılca fazlalıklı kılmıştır. Fazlalıklı kılmak, “üstün kılmak” anlamında anlaşılmamalıdır.

Fazlalığa sahip kişiler, sahip olduklarından ellerinin altındakilere, işçilerine, memurlarına, çalışanlara eşit olarak vermezler; bazı gerekçeleri dikkate alarak farklı farklı verirler. Onlardan hiçbirini kendileriyle aynı seviyede tutmazlar. Onlarla paylaşmazlar.

 Bu açıklamalardan sonra Rabbimiz “O halde bunlar Allah’ın nimetini bilerek inkâr mı ediyorlar?” buyurarak zımnen şu mesajı vermektedir: “Siz bile çalışanlarınızı; kölelerinizi, işçilerinizi kendinize eşit ortak [şerik] kabul etmiyorsunuz. Efendi ile köle, işçi ile patron arasındaki ayırımı kabul ediyorsunuz da Allah ile yaratıkları arasında fark olması gerektiğini neden kabul etmiyorsunuz? Allah hiç kullarını kendine ortak [şerik] kabul eder mi?” (Hakkı yılmaz-Tebyinul Kuran Cilt -7)

Allah’ın nimetlerini kullarına farklı ölçülerde vermesi ve bundan dolayı da bazılarının bazılarından fazlalıklı olması, sosyal düzenin yürümesi içindir

Rabbinin rahmetini onlar mı paylaştırıyorlar? Şu basit hayatta [dünya hayatında] onların geçimliklerini aralarında Biz paylaştırdık Biz. Birbirlerine işlerini gördürsünler diye Biz onların bir kısmını bir kısmının üzerine derecelerle yükselttik. Ve Rabbinin rahmeti onların biriktirdikleri şeylerden daha hayırlıdır. (Zuhruf/32)

Hayattaki ast-üst ilişkisi, toplumsal yaşama konulan ve insanların birbirleriyle çeşitli sosyal ilişkiler kurmasını sağlayan, böylece insanların bu ilişki kurma biçimleriyle sınandıkları bir yasadır. Burada konu edilen “derecelerle yükseltme”, keramet, üstünlük, saygınlık bakımından değil, ekonomik güç, akıl, zekâ, anlayış, bilgi-bilgisizlik bakımından oluşan farklılıklardır. Herkesin ekonomik güç, zekâ ve anlayış bakımından eşit olduğu bir toplumda “insanların birbirlerine iş gördürmeleri” demek olan “istihdam” ve “iş üretme” mümkün olmaz; “İstihdam” ve “iş üretme”nin olmadığı ortamlarda ise hayat durur. (Hakkı YILMAZ –Tebyinul Kuran Cilt-7)

Hülasa; Nahl 71 üzerinden eşitlik farz mıdır? Şeklinde bir sorunun cevabını aramak beyhudedir. Çünkü aşkın olanın  insanlık için var ettiği bu dünyada ki adaletli, hakkaniyete dayalı bir yaşantının modelini bir dönemde belirlediği kriterlere dayalı bir sistemle yaşanılır kıldığını söylemek O’na büyük bir haksızlıktır. Çünkü aşkın olanın kelamı süreklidir sürekli kelam edenin sözünü bir dönemde söyleyip bitirmiş olması sürekli kelamın ve sürekli yaratmanın önün kesmek demektir, Oysa ki Aşkın olanın yaratması ve kelamı süreklidir.Muhammed’in Mekkesi ve sosyo kültürel yapısının ihtiyaç duyduğu kurallar o günün ihtiyaçlarını karşılar niteliktedir. Muhammed’in baktığı pencereden gözlemlediği toplumsal marazlara, sosyal ve ekonomik problemlere çözüm üretme niteliğindedir Nahl71. Kuralları, kriterleri belirlemede insan söz sahibidir. Bugünün yaşam standartları, sosyo ekonomik yapı, istihdam alanlarının varlığı, üretim-istihdam konuları günün ihtiyaçlarına göre şekillenmektedir. Ve insanoğlu da çağın sosyo-ekonomik argümanlarını günün ihtiyaçlarına uygun bir biçimde kullanarak üretim ve verimliliği, iş imkanını istihdamı sağlamaktadır. Özetle eşitlik farz mıdır sorusu insanın yapıp edebilirliği ile, mevcut argümanları toplumsal faydayı gözeterek kullanabilirliğiyle cevaplanabilir.